Στον «αυτόματο» η Μπάγερν με τη χειρότερη Λιόν των τελευταίων ετών

Η Μπάγερν Μονάχου μπορεί να μην προκαλεί επιφωνήματα θαυμασμού με την απόδοση της, παρ’ όλα αυτά είναι μια από τις πλέον ανθεκτικές υπομονετικές και εν τέλει αποτελεσματικές ομάδες του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ κι όχι μόνο. Και αυτά της τα προτερήματα φάνηκαν αρκετά για την απολύτως δίκαια πρόκριση της στον τελικό απέναντι στην χειρότερη Λιόν των τελευταίων ετών.

Λίγο μετά την έναρξη της φετινής σεζόν ελάχιστοι θα φαντάζονταν πως η ομάδα του Λουίς Φαν Χάαλ θα έφτανε σ’ αυτό το σημείο. Το χειρότερο ξεκίνημα τω Βαυαρών στην Μπουντεσλίγκα τα τελευταία 43 χρόνια ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από οπαδούς, παλαίμαχους ποδοσφαιριστές και Τύπο, που σύσσωμοι ζητούσαν το… «κεφάλι» του Ολλανδού. Μέσα σε μία πραγματική τρέλα λοιπόν η διοίκηση της Μπάγερν άντεξε στον «πειρασμό» της απόλυσης, δεν βάλθηκε ξαφνικά να ψάχνει στις… σκανδιναβικές χώρες για κάποιον… νεόκοπο, άπειρο μαθητευόμενο «μάγο» και δικαιώθηκε πλήρως. Δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος του γερμανικού πρωταθλήματος, η πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, έστω και με απλώς καλύτερη διαφορά από τη Σάλκε, κάνοντας ένα εντυπωσιακό comeback.

Η «επιστροφή» της μάλιστα δεν περιορίστηκε εκεί. Στις 15 Μαΐου την περιμένει η Βέρντερ Βρέμης στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου για το τελικό του Κυπέλλου, εκεί που φτάνει δηλαδή για 17η φορά στην ιστορία της έχοντας αποκλείσει στα ημιτελικά την Σάλκε στην «Φέλτινς Αρένα».

Ίδια ιστορία και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι δύο διαδοχικές ήττες από τη Μπορντό στην φάση των ομίλων σε συνδυασμό με την ισοπαλία στην Αρένα του Μονάχου με τη Γιουβέντους την έριχναν για ακόμα μία φορά φέτος στα σχοινιά. Χρειαζόταν νίκη στο Τορίνο την τελευταία αγωνιστική για να περάσει και την πέτυχε με εμφατικό μάλιστα τρόπο συντρίβοντας την «γηραιά κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου με 4-1.

Στη ζωή λοιπόν, όπως και στο ποδόσφαιρο, μερικές φορές η απόλυτη ευτυχία από την καταστροφή απέχει ελάχιστα. Αρκεί μία στιγμή, μια απόφαση για να ανατραπούν τα δεδομένα. Ο Φαν Χάαλ , λοιπόν, από αποδιοπομπαίος τράγος εξελίχθηκε σε «στρατηγό» κι από αποτυχημένος σε νικητή… Το φετινό παράδειγμα της Μπάγερν, που διεκδικεί πλέον το τρεμπλ ,θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους… πρωτόβγαλτους και όχι μόνο παράγοντες. Όπως «η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα» όπως έλεγε και ο Τροντ Σόλιντ στο σύντομο πέρασα του από τον Ολυμπιακό, έτσι και οι ομάδες δεν οικοδομούνται σε μερικές μόνο εβδομάδες, ούτε καν σε μήνες.

Δεν ξέρω αν αυτή η Μπάγερν μπορεί να τα καταφέρει και στον τελικό. Απέναντι στη Μπαρσελόνα πιθανότατα όχι, αλλά όπως και να πάει το παιχνίδι η αγωνιστική της φιλοσοφία, το πλάνο της, η τακτική της δεν θα πάει στο κάλαθο των αχρήστων στον βωμό της ανυπομονησίας. Στο Ολντ Τράφορντ βρέθηκε να χάνει σε 40’ με 3-0 απ΄ τη Μάντσεστερ και στην διάθεση των Βαυαρών δεν διέκρινε κανείς ίχνος άγχους και τσαπατσουλιάς . Το αποτέλεσμα; Γνωστό… Αυτή την άκρως… γερμανική Μπάγερν ενός Ολλανδού δεν είναι εύκολο να την νικήσει κανείς, όπως παράλληλα δεν είναι εύκολο να ξαναδείς παιχνίδι της για δεύτερη φορά. Το θέαμα δεν είναι ο σκοπός, δεν είναι καν ζητούμενο. Το αποτέλεσμα μετρά και μόνο αυτό. Κι αν θελήσει κανείς και κάτι παραπάνω, ε, υπάρχουν ο Ριμπερί και ο Ρόμπεν να σπάνε τη μονοτονία της εύρυθμης λειτουργίας μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που πλέον μοιάζει να πηγαίνει με τον «αυτόματο»….

Y.Γ Είναι πραγματικά κρίμα που ποδοσφαιριστές οπως ο Ζουνίνιο, ο Καρίμ Μπενζεμά, ο Χατέμ Μπεν Αρφά, ο Μαχαμαντού Ντιαρά, ο Μικαέλ Εσιέν, ο Φλοράν Μαλουντά, ο Σιβέν Βιλτόρ, ο Σόνι Αντερσον δεν συνδύασαν τα ονόματα τους με την καλύτερη παρουσία της Λιόν στο Τσαμπιονς Λιγκ. Η γαλλική ομάδα ήταν μία από τις θεαματικότερες ομάδες στην Ευρώπη περίπου για μια επταετία κι όμως έφτασε στους "4" για πρώτη φορά φέτος με τον Λισάντρο Λόπες, τον Μισέλ Μπαστός, τον Σισοκό και τον Μακούν... Από τα περίεργα του ποδοσφαίρου.