Νέο 'καθεστώς' σε πράσινο φόντο

Η ανατροπή σκηνικού στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πλέον πιο ορατή από ποτέ. Παρά την παραμονή του Σωκράτη Κόκκαλη – όπως τουλάχιστον προκύπτει από το ρεπορτάζ – στο τιμόνι του Ολυμπιακού, η ζυγαριά σε όλα τα επίπεδα έχει αρχίσει και γέρνει προς τον Παναθηναϊκό.

Η αρχή γίνεται φυσικά με το +8 που έχει αυτή τη στιγμή εντός αγωνιστικού χώρου η ομάδα του Νίκου Νιόπλια. Ανοίγω μια παρένθεση και ξεκαθαρίζω ότι την διαφορά την έχει δημιουργήσει η ομάδα του Έλληνα τεχνικού κι ας κάθεται αυτός στη θέση του προπονητή μόνο λίγες ημέρες. Ο Χενκ Τεν Κάτε στο +8 δύσκολα θα έφτανε. Με την ψυχολογία στα ύψη λοιπόν, οι «πράσινοι» βλέπουν μετά από πάρα πολλά χρόνια ότι δεν κυνηγούν αυτοί αλλά ο αιώνιος αντίπαλος μαζί με τον ΠΑΟΚ. Συναίσθημα πρωτόγνωρο για αρκετούς παίκτες της ομάδας. Όποιος περίμενε ότι οι ποδοσφαιριστές του τριφυλλιού θα λυγίσουν από την πίεση, για την ώρα πέφτουν έξω.

Στα mind games, το +8 δίνει ένα μεγάλα αβαντάζ υπέρ του Παναθηναϊκού. Το επικοινωνιακό κομμάτι της ΠΑΕ βγάζει προς τα έξω ότι αν υπάρξει καλή περίπτωση κεντρικού αμυντικού τότε θα γίνει μεταγραφή ανεξάρτητα από το κόστος. Την ώρα που στον Ολυμπιακό διαθέτουν χρήματα μόνο για δανεικούς. Ο νέος τεχνικός έφερε ηρεμία και αποτελέσματα σε αντίθεση με το νέο προπονητή του Θρύλου, ο οποίος έγινε ήδη πρώην (Ζίκο). Η διαιτησία είναι πλέον σε ένα επίπεδο 50-50 και τα ψιλά στον δυνατό για τον Παναθηναϊκό κάτι που τελικά αρκούσε φέτος στην καλύτερη ομάδα – όπως αποδείχθηκε στον αγωνιστικό χώρο – για να φτάσει μια ανάσα από τον τίτλο.

Οι διοικούντες τον Παναθηναϊκό σίγουρα παρακολουθούν τις τελευταίες εξελίξεις στον αιώνιο αντίπαλο και δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Αν μάλιστα, κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον ο Σωκράτης Κόκκαλης βάλει ένα τέλος της πορείας του στο λιμάνι, τότε η ιστορία θα γράψει ότι πρόεδρος του Παναθηναϊκού Νικόλας Πατέρας πιστώνεται τη νίκη απέναντι σε έναν αυτοκράτορα. Τον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη, των 12 πρωταθλημάτων τα τελευταία 13 χρόνια. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό και αλαζονικό αλλά κανένας ισχυρός άνδρας δεν θα γινόταν παράγοντας ποδοσφαίρου αν στο χαρακτήρα του δεν ξεχώριζαν τα παραπάνω…