Τα γκολ του Τζόρτζεβιτς...

Πάνω που στον Ολυμπιακό άρχισαν να "σκάνε " τα πρώτα χαμόγελα με τις θετικές αρχικά επαφές και στη συνέχεια με τη συμφωνία για την απόκτηση του Χέσους Ντάτολο ήρθε η περιπέτεια της υγείας του Λουτσιάνο Γκαλέτι να "παγώσει" τα στόματα. Και σε συναισθηματικό επίπεδο, μια και είναι η δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και μετά τον Ντάρκο Κοβάτσεβιτς , που οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται μπροστά σ' ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας ενός στελέχους τους,αλλά και σε αγωνιστικό.

Όσον αφορά στο πρώτο κομμάτι, η περίπτωση του Σέρβου δεν έχει καμία σχέση με αυτή του Αργεντινού. Επί της ουσίας, η ζωή του Γκαλέτι δεν τέθηκε ποτέ σε κίνδυνο το διάστημα που αγωνιζόταν και ούτε πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο ακόμα κι αν συνεχίσει να παίζει μπάλα, παρά το πρόβλημα στα νεφρά του. Το ζητούμενο είναι να διαπιστωθεί, μετά τις συμπληρωματικές εξετάσεις, το μέγεθος της ζημιάς, πότε προκλήθηκε(σ.σ. όσο πιο πρόσφατα τόσο καλύτερα) κι αν αυτή θα του επιτρέψει να έχει την αντοχή προκειμένου να σταθεί σε επαγγελματικό επίπεδο από εδώ και πέρα. Ο ίδιος είναι αισιόδοξος και μακάρι να τον ξαναδούμε στα γήπεδα γιατί δεν έχουν περάσει και πολλοί με τα ποδοσφαιρικά του προσόντα, αλλά και το ήθος του από τα ελληνικά γήπεδα.

Στο δεύτερο κομμάτι, εκεί που ο Ολυμπιακός έψαχνε να βρει παίκτη για να μπαλώσει την "τρύπα" αριστερά στην μεσαία γραμμή, τώρα "πονάει" δεξιά. Ακόμα κι αν συνεχίσει την καριέρα του ο Γκαλέτι είναι σχεδόν δεδομένο πως ,τουλάχιστον άμεσα, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει. Αυτό, μοιάζει να ανοίγει ξανά την πόρτα της ενδεκάδας στον Ζαουάντ Ζαϊρί, που θα έχει πλέον την δυνατότητα να παίζει μπάλα με το... σωστό πόδι από δεξιά. Για κάποιους αυτό μπορεί να ακούγεται ως... πισωγύρισμα, αλλά προσωπικά θεωρώ πως είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στην ομάδα τη δεδομένη στιγμή με τα προβλήματα που υπάρχουν.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν κάνει ο Ζαϊρί στον Ζίκο η αν προτιμάτε γιατί θα έπρεπε να παραμένει επί μονίμου βάσεως δεύτερη επιλογή. Γιατί απλά ως τέτοια αποκτήθηκε; Για την ώρα αναδεικνύεται σ’ έναν από τους πλέον πολύτιμους παίκτες του Ολυμπιακού τη φετινή σεζόν μαζί με τον Μέλμπεργκ και τον Μαρέσκα.

Με δεδομένη όμως πλέον την απουσία του Γκαλέτι δημιουργείται το εξής πρόβλημα. Το μειονέκτημα του Ζαϊρί είναι η αδυναμία στο σκοράρισμα. Δίχτυα δεν έβλεπε ποτέ, όπου κι αν αγωνίστηκε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον Ντάτολο. Δεν αποκλείεται με τον 25χρονο Αργεντινό στην ενδεκάδα να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό η κυκλοφορία της μπάλας. Αυτό όμως δεν φτάνει. Κάποιος θα πρέπει να τη στέλνει στα δίχτυα. Ο Μήτρογλου δεν μπορεί να σκοράρει διαρκώς, ο Ντιόγκο μοιάζει σκιά του ποδοσφαιριστή που γνωρίσαμε όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα κι ο Ντάρμπισαϊρ δεν είναι ακόμα έτοιμος. Κάποιος πρέπει να βάζει και γκολ όμως. Κι αν δεν βοηθήσει περισσότερο ο Μαρέσκα και σ’ αυτό τον τομέα, που το έχει είναι η αλήθεια, τότε θα είναι όλο και περισσότερες οι φορές που οι φίλοι του Ολυμπιακού θα φέρνουν ξανά στο μυαλό τους τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Πόσο λείπουν αλήθεια τα γκολ του από τον φετινό Ολυμπιακό…