Τα Φώτα κι ο φωτισμός

Tο όλο σκηνικό ήταν ολίγη από μελομακάρονα, γαλοπούλα, για soundtrack τον «Μικρό Τυμπανιστή» και λαμπάκια να αναβοσβήνουν: ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Εργοτέλη μετά την άδεια των γιορτών, όλοι είναι χαλαροί και χαρούμενοι, καλή χρονιά, άντε και πρωταθλητές φέτος, «έλα, μωρέ, ποιος Εργοτέλης, αυτούς τους κερδίσαμε με τη μηχανή στο ρελαντί στην πρεμιέρα».

Και κάπου εκεί γίνεται το 0-1, τα μελομακάρονα σου βγαίνουν ξινά, η γέμιση της γαλοπούλας σού έχει κάτσει στο στομάχι σαν πέτρα, ο «Μικρός Τυμπανιστής» φαλτσάρει απίστευτα, τα λαμπάκια κάνουν τα μάτια να τσούζουν, «και τώρα τρέχουμε, άντε να ισοφαρίσουμε πριν βγει το ημίχρονο μπας και το γυρίσουμε στο β', μου φαίνεται θα την πατήσουμε όπως με τον Αστέρα». Κάπου ακούστηκε και η ατάκα «ρε, μπας κι έχει έρθει πάλι ο Καραμανλής στο γήπεδο»; Σκηνικό αγωνίας, άγχους και πάντως όχι αυτό που ονειρεύεσαι για ποδαρικό της καινούργιας χρονιάς.

Το γκολ του Σισέ που έκανε το 1-1 –ένα γκολ που δείχνει περίτρανα πόσο καλά νιώθει ο Γάλλος πλέον, αφού προτίμησε να σημαδέψει τη γωνία αντί να προχωρήσει ακόμα 4-5 μέτρα– και αυτό του Καραγκούνη έφεραν την ανατροπή πριν βγει το «καταραμένο» πρώτο ημίχρονο.

Οχι τόσο διότι οι εμπνεύσεις του Νίνη και του Καραγκούνη έπιαναν τόπο, αλλά κυρίως διότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπάθησαν να μην αφήσουν ούτε μια μπαλιά στο κέντρο να πάει χαμένη, ούτε μια ευκαιρία να κλέψουν την μπάλα και να βγουν στην κόντρα, να πρεσάρουν και να αναγκάσουν τον αντίπαλο σε λάθος: το κλέψιμο του Κατσουράνη στη φάση από την οποία ξεκίνησε το δεύτερο γκολ, έφερε στην περιοχή του Εργοτέλη τρεις πράσινες φανέλες και μια κίτρινη. Ταχύτητα στη σκέψη, στην κίνηση, στο πασάρισμα, αλτρουισμός στην τελική προσπάθεια: όλα μαζί, στοιχεία επιτυχίας.

Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο δεν κλείστηκε στο καβούκι του. Δεν προσπάθησε με νύχια και με δόντια να διαφυλάξει τους τρεις βαθμούς. Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές και με άλλον προπονητή –αλήθεια, τον νοσταλγεί ακόμα κανείς; Ο Παναθηναϊκός έδωσε τόσα μέτρα στον αντίπαλο, όσα έφταναν για να αφήσει χώρους πίσω και να ελπίζει ότι μπορεί να ισοφαρίσει.

Και η είσοδος του Λέτο –που είναι μανούλα σε ανοιχτές άμυνες και έναν με έναν– τέλειωσε τη δουλειά: ασίστ του Αργεντινού στον Σισέ για το 3-1 και γκολ όλο δικό του στις καθυστερήσεις. Μεγάλη ευλογία να έχεις παίκτη που έρχεται απ' τον πάγκο και μπορεί να σου δίνει ένα γκολ και μια ασίστ. Εξακολουθούν άραγε τα διάφορα «εξωτικά πτηνά» να γελάνε μαζί του και να θεωρούν τον Ζαϊρί κλάσεις ανώτερο; Ή τον Ντιόγο των 10 εκατομμυρίων κλάσεις ανώτερο από τον «σακάτη τον Γάλλο»; Ενα αντρίκειο «έκανα λάθος» ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.

Η νίκη της ΑΕΚ έφερε τον Παναθηναϊκό στο +5. Ενα δώρο αντίστοιχο με αυτό που του είχε κάνει ο Ηρακλής, όταν πήρε «Χ» στο «Καραϊσκάκη». Τότε ο Παναθηναϊκός το πέταξε στα σκουπίδια, φέρνοντας κι εκείνος ισοπαλία με τον Αστέρα στο ΟΑΚΑ και στη συνέχεια χάνοντας στην έδρα του Ολυμπιακού. Αυτή τη φορά ακολουθούν τα Πηγάδια και η παραδοσιακά δύσκολη και σφιχτή αμυντικά Skoda Ξάνθη.

Αν ο Παναθηναϊκός δείξει την ίδια διάθεση να κρατάει ζεστό το ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα και τη διαφορά από τον δεύτερο σε απόσταση βολής, ας φέρει πίσω και τον Ολιζαντέμπε, για να έχουμε αγαπημένα γκολ στο 86' και το 88' να γουστάρουμε. Αν θέλει να δείξει πως φέτος δεν θέλει να χάσει την πρώτη θέση, μια καλή ευκαιρία είναι το απόγευμα του Σαββάτου –μην ξεχνάμε ότι το παιχνίδι με την ΑΕΚ και η επίσκεψη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κόντρα στον Αρη του Εκτορ Ραούλ Κούπερ (πλέον) όπου να 'ναι φτάνουν.