Παίζουν για το μέλλον τους

Το ντέρμπι για την ΑΕΚ δεν είναι καθοριστικό. Η θέση στην Ευρώπη παραμένει ένας στόχος, αλλά για μια μεγάλη ομάδα το να βρίσκεται στη μέση της σεζόν σε απόσταση 17 βαθμών από τον πρώτο και με παθητικό στο ισοζύγιο των γκολ, είναι καταθλιπτικό. Επίσης, μια νίκη ή μια ήττα δεν θα φέρουν αλλαγές. Μια βαριά ήττα μπορεί να αποτελέσει λόγο για την απομάκρυνση του Ντούσαν Μπάγεβιτς, αλλά σίγουρα δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια δικαιολογία.

Είτε αναλάβει την προεδρία ο Σταύρος Αδαμίδης είτε κάποιος άλλος, δεν θα περιμένει το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη για να αποφασίσει τι θα κάνει με τον Μπάγεβιτς και το τιμ του στην «Ενωση». Στην ΑΕΚ το ποιος βλέπει τον Μπάγεβιτς πρίγκιπα και ποιος Κέρμιτ έχει παγιωθεί εδώ και πολλά χρόνια και η λογική δεν παίζει ρόλο στις αποφάσεις. Τέλος, το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη λίγο προβλέπεται να επηρεάσει και τη συμπεριφορά των οπαδών. Αν το σκορ δεν είναι καμιά κουλή ήττα, οι ΑΕΚτσήδες καταλαβαίνουν ότι το μέλλον της ομάδας τους θα κριθεί σε δικηγορικά και ναυτιλιακά γραφεία και όχι στο γήπεδο.

Αντίθετα, για τον Ολυμπιακό το σημερινό ντέρμπι είναι καθοριστικό. Πρώτα απ' όλα για τον προπονητή. Σε περίπτωση ήττας από την ΑΕΚ και αν το αποτέλεσμα συνδυαστεί με νίκη του Παναθηναϊκού επί του Εργοτέλη, ο «λευκός Πελέ» καλό θα είναι να ψάξει για λευκό μαντίλι για να κουνήσει. Εχω την αίσθηση ότι από οικονομικής και συναισθηματικής πλευράς αν ο Κόκκαλης μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, σήμερα προπονητής του Ολυμπιακού θα ήταν ο Εμπριμέ Πάντοβιτς, που και δικό μας παιδί είναι και οικονομικός, δύο ιδιότητες που εκτιμώνται ιδιαιτέρως στο λιμάνι, με την πρώτη να έχει γίνει πολύ σημαντική.

Ας προστεθεί ότι -αντίθετα με τον Βαλβέρδε- ο «λευκός Πελέ» δεν κατόρθωσε να κερδίσει τη στήριξη του παραδοσιακού «ερυθρόλευκου» Τύπου αλλά ούτε και την επιδοκιμασία της κερκίδας. Υστερα από ήττα και τέσσερις βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός γίνεται το αουτσάιντερ και τέτοια πράγματα στον Πειραιά τα πληρώνει πρώτος ο προπονητής.

Οι εκτιμήσεις για το ντέρμπι είναι αυτές που θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος. Οτι ο Ολυμπιακός παίζει στην έδρα του, η ομάδα του έχει διοίκηση, είναι το ακλόνητο φαβορί, αλλά ένα ντέρμπι δεν σηκώνει προβλέψεις και όλες τις σχετικές κοινοτοπίες. Μόνο που πρέπει να προστεθεί ένα στοιχείο. Οι παίκτες της ΑΕΚ θα παίζουν για τη νέα τους διοίκηση ή τους μελλοντικούς τους εργοδότες, όπως ο Τζεμπούρ με την Αϊντραχτ. Οταν διακυβεύεται η επιβίωσή του, ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει τρελά πράγματα, και με τον Ολυμπιακό χαλαρό και την ΑΕΚ στην τσίτα, ένα «Χ» ή ακόμα και «διπλό» δεν είναι αδύνατα στο Καραϊσκάκη.

Πριν από καμιά 20αριά χρόνια, πριν από ντέρμπι, ο Αργύρης Σαλιαρέλης είχε μπει στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού για να τάξει πριμ. Αφού οι παίκτες τον άκουσαν, ο Νίκος Αναστόπουλος είχε πει «Ασ' το, ρε πρόεδρε. Αμα με γυρίσεις ανάποδα, έτσι όπως είμαι με το σώβρακο, περισσότερα λεφτά θα πέσουνε από αυτά που έχεις». Αλλη ιστορία Σαλιαρέλη και Αναστόπουλου ήταν και πάλι για πριμ όταν ο πρόεδρος είχε πει ότι θα πουλήσει ένα καράβι για να πληρώσει. Και επειδή οι μέρες ήταν χριστουγεννιάτικες, ο «Allenatore» είχε πει «Τι καράβι;

Από αυτά που γυρνάνε και λένε τα κάλαντα;». Επειδή λοιπόν αυτές οι ιστορίες με τα πριμ σε εποχές στέγνας μένουνε, καλό θα ήταν ο Νοτιάς, ο Παππάς, ο Αδαμίδης και ο Χατζηιωάννου, που είναι σαν τους διακριτικούς φιλάνθρωπους που δίνουν αλλά δεν θέλουν να ακουστεί το όνομά τους, να μην τάζουνε πριμ πριν ξοφλήσουν τις δόσεις. Γιατί έτσι είναι σαν να πηγαίνεις στο εστιατόριο, να σηκώνεσαι για να φύγεις έχοντας αφήσει πουρμπουάρ, αλλά να μην έχεις πληρώσει τον λογαριασμό.

Στον Ολυμπιακό το θέμα είναι άλλο. Αντίθετα με την παγκόσμια πρακτική, σύμφωνα με την οποία όταν μια ομάδα θέλει έναν παίκτη ρωτάει πόσο κάνει, ρωτάει τον παίκτη αν θέλει και αν της φτάνουν τα λεφτά και ο παίκτης δεν έχει αντίρρηση γίνεται μια πρόταση κοντά στην τιμή, στον Ολυμπιακό πρέπει να γίνει ντέρμπι.

Για να γίνει η μεταγραφή πρέπει ο κόσμος να μάθει πρώτα το όνομα του προέδρου, του γενικού γραμματέα και του προπονητή της ομάδας που πουλάει, να μάθει τις απόψεις του παίκτη για το ελληνικό ποδόσφαιρο, την κουζίνα και τον πολιτισμό, το όνομα της γυναίκας του, της πεθεράς του και ενίοτε του κατοικίδιου ζώου, όπως με το καναρίνι του Ζάχοβιτς.

Και αν με τον Λούβαρη οι διαπραγματεύσεις κράταγαν καιρό, με τον Χρυσικόπουλο μπορούν να ξεκινήσουν τη μία μεταγραφική περίοδο και να συνεχιστούν την επόμενη. Οταν ο Μπούτου του Μπότου φτάσει να κάνει 30 εκατομμύρια, αφού η αξία του μεγαλώνει με την ώρα, τότε θα σκέφτονται τι ευκαιρία έχασαν, όπως δεν βαριέται να λέει ο έγκριτος μάνατζερ.

Σε άλλες όμως περιπτώσεις στον Ολυμπιακό τους πιάνει το large και ενώ όταν ο Μπότος δίνει παίκτες που τους παίρνεις σήμερα και αύριο κάνουν διπλά ο Κόκκαλης κάνει «χο, χο, χο», όταν τους δίνει ο Ζάχαβι ανοίγει το πορτοφόλι και πληρώνει. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μου έλεγε ο «Κάρπετ». Ο οποίος είχε πάει στον –ναι, το μαντέψατε– Ρέμο και άκουγε το αηδόνι της αθηναϊκής νύχτας να εύχεται μακροημέρευση στο κράτος του Ισραήλ και τους κατοίκους του.

Νόμισε λοιπόν ότι οι ευχές δίνονταν για τον ευκλεή Ελιάχου, τον Ισραηλινό που αρχικά θα έχτιζε το γήπεδο της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια αλλά μετά άλλαξε γνώμη και είπε να αγοράσει το 50% του Ηρακλή. Τελικά τα λουλούδια ήταν για τον Πίνι Ζάχαβι, που μαζί με τον Φάνη Κλωνόπουλο παρακολουθούσαν από ένα από τα πρώτα τραπέζια το πρόγραμμα.

Στην περίπτωση του Ηρακλή, αν ο Ισραηλινός επενδυτής –που δεν λέγεται Ελιάχου αλλά Ερέζ Λαντάνι– δεν τα χώσει, η ΠΑΕ κινδυνεύει να κατεβάσει ρολά. Η συμφωνία προβλέπει ο Ισραηλινός, που δηλώνει επιχειρηματίας από το Βέλγιο, να βάλει στις 18 Ιανουαρίου 500 χιλιάρικα και ταυτόχρονα τρεις δικούς του στη διοίκηση. Μετά, σταδιακά μέχρι τον Ιούνιο, η συνεισφορά του θα έχει φτάσει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ και θα πάρει το μισό μετοχικό πακέτο της ΠΑΕ.

Σαν εγγύηση έδειξε ένα λογαριασμό της Τράπεζας Κύπρου με πέντε εκατομμύρια ευρώ. Στην ερώτηση αν ο Αντώνης Ρέμος γνωρίζει κάτι άλλο για τον υποψήφιο επενδυτή, η απάντηση ήταν «όχι», που -για να πω και τη μαύρη αλήθεια- σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούν να σου χαρίζουν τον Λαντάνι και εσύ να τον κοιτάζεις στα δόντια. Παίρνεις τα λεφτά, δίνεις την ΠΑΕ σαν τον μουτζούρη και όπου Λαντάνι και η μοίρα του.

Μόνο που δημοσιογραφικά το θέμα είναι διαφορετικό. Ο Λαντάνι δεν εμφανίζεται να έχει κατασκευαστική εταιρεία ώστε να ενδιαφέρεται για την ανέγερση του γηπέδου με εμπορικό κέντρο στη Μίκρα. Εκτός των άλλων, με την οικονομική κρίση που έρχεται δεν προβλέπονται χρυσές μέρες για τα mall. Επίσης, το συνηθισμένο που λένε στην Ελλάδα «θέλει να ξεπλύνει χρήμα» δεν μπορεί να ισχύει για τον Ηρακλή.

Εκτός του ότι τα λεφτά βρίσκονται στην Κύπρο, άρα έχουν νομιμοποιηθεί σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το turnover της ΠΑΕ είναι τέτοιο που για ξεπλύνεις ένα σοβαρό ποσό, ο «Παπαστεργιανό» θα έχει φτάσει στην ηλικία του Κατσιαμπή. Οπότε, αν πράγματι βάλει τα λεφτά στις 18 του μήνα, κάποιον άλλο σκοπό θα έχει, που ειλικρινά μπροστά του η επιστήμη σηκώνει τα χέρια και τα πόδια.



Στο μεταξύ, η κατάρα της φωτό ξαναχτυπάει στο μαρτυρικό σωματείο της ΑΕΚ. Για δύο μήνες τη βγάζαμε με τη θρυλική φωτό του Kozonis με το καρό πουκάμισο. Από τον Γιώργο Κιντή υπάρχει μόνο η καταραμένη φωτό με το κινητό. Τώρα η μεγαλύτερης resolution φωτό του Σταύρου Αδαμίδη που βρίσκεις στο Ιντερνετ δεν φτάνει ούτε για γραμματόσημο.