Νέα χρονιά, ίδια μυαλά

Ο Σωτήρης Κυργιάκος είναι ο Σωτήρης Κυργιάκος που ξέρουμε κι αγαπάμε. Ο «είμαι δεμένος με την ομάδα και τον κόσμο του Παναθηναϊκού», ο «έστησα ολόκληρο σχέδιο Μάρσαλ για να πάω στη Ρέιντζερς και να μην πάρει μία ο Παναθηναϊκός», ο «πάρτε ένα στόπερ να ησυχάσουμε όλοι», ο «εγώ είμαι παίκτης της Λίβερπουλ, αλλά ποτέ μη λες ποτέ». Αν τελικά επιστρέψει κάποια μέρα και με δεδομένο ότι έχει επιδικαστεί 1,5 εκατομμύριο ευρώ που χρωστάει στον Παναθηναϊκό, θα είναι κυριολεκτικά αυτό που λέμε «πληρώνω κιόλας για να παίξω στην Πανάθα».

•Ο Σίλβα Κλέιτον είναι ο Σίλβα Κλέιτον που ξέρουμε κι αγαπάμε. Που μπήκε στο «ψυγείο» το καλοκαίρι, τα είπε όμορφα κι ωραία σε συνεντεύξεις που έδωσε, ότι έφταιγε σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος για τον παροπλισμό του (όχι σαν κάτι άλλους που πέταγαν ατάκες του τύπου «εγώ δεν μιλάω μ' αυτόν», όπου «αυτός», ο τότε προπονητής Τεν Κάτε). Με άλλα λόγια έριξε γέφυρες επικοινωνίας κι επαφής με την ομάδα, γι' αυτόν τον λόγο με το που ανέλαβε ο Νιόπλιας ο Κλέιτον βρέθηκε στη 18άδα.

Και με το που βρέθηκε εκτός αποστολής λίγες μέρες μετά τα κλότσησε όλα κι έθεσε εαυτόν εκτός ομάδας. Και τώρα τραβάει περισσότερο το σκοινί, στυλώνοντας τα πόδια στο πάτωμα, και περιμένει να γίνει το δικό του ή τίποτα –όπου «τίποτα» βάλτε το να κάθεται και να πληρώνεται. Κι όσο ακούω τον μάνατζέρ του, τον κ. Μπότο, να μιλάει σε πρώτο πληθυντικό και να λέει «εμείς δεν καταλαβαίνουμε αυτό που γίνεται», «εμείς δεν το θεωρούμε σωστό», «εμείς» το ένα κι «εμείς» το άλλο, αναρωτιέμαι: α) έχει συμβόλαιο και ο κ. Μπότος με τον Παναθηναϊκό; β) Τον έχουμε δει να παίζει; Διότι «killer» είναι, αν είναι κι αμυντικός, τότε είναι ο άνθρωπός μας.

•Ο Χενκ Τεν Κάτε είναι ο Χενκ Τεν Κάτε που ξέρουμε κι αγαπάμε. Αυτός που ιστορικά βρίζει και κατηγορεί κάθε πρώην ομάδα του, αλλά από απόσταση ασφαλείας. Οσο είναι εκεί και περιμένει να βγάλει εισιτήριο για να φύγει λέει τα καλύτερα. Ξεχάστε, λοιπόν, τα λόγια αγάπης για τον σύλλογο, τον πρόεδρο και τους παίκτες. Κρατήστε μόνο όσα είπε λίγες μέρες μετά σε ΜΜΕ της πατρίδας του περί «γελοίας απόφασης». Και προσθέστε κι ολίγη από δικαστική μάχη για να εξασφαλίσει τα δεδουλευμένα τα οποία δεν δούλεψε. Ακόμα και τώρα παραμένει ωραίος τύπος…

• Τελικά το μόνο που φαίνεται να άλλαξε μοιάζει σαν επιλογή ή απαίτηση Νιόπλια: ο Σαλπιγγίδης δεν έχει απαντήσει καταφατικά στην πρόταση ανανέωσης του συμβολαίου του, μάλλον φεύγει, αλλά εκτός ομάδας ή εκτός αρχικών επιλογών δεν έχει βρεθεί. Κάτι που είχε γίνει παλιότερα με όποιον δεν ανανέωνε ή με όποιον είχαμε υποψίες ή ενδείξεις ότι είχε κανονίσει να πάει αλλού.

Επιτέλους, γίνεται και στον Παναθηναϊκό αυτό που γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες ομάδες της Ευρώπης: να υπολογίζεται ο παίκτης που –μάλλον– φεύγει μέχρι την τελευταία μέρα του συμβολαίου του, απ' τη στιγμή που η συμπεριφορά του είναι επαγγελματική και σωστή σε όλα τα επίπεδα. Ισως έτσι σταματήσουν να φεύγουν παίκτες απ' την ομάδα και να φτύνουν τον κόρφο τους όποτε ακούνε τη λέξη «Παναθηναϊκός».