Πολλά πρέπει να γίνουν…

Χθες αναφέρθηκα στα «πρέπει» που χρειάζεται να γίνουν φέτος, σχετικά με τον χώρο του αυτοκινήτου. Εγραψα ότι επιτέλους πρέπει να έχουμε μια σταθερή πολιτική φόρων, όχι ανάλογα το πόσα χρήματα χρειάζεται κατά καιρούς το Δημόσιο, ότι πρέπει να αλλάξουμε τα τέλη κυκλοφορίας ώστε να πληρούν περιβαλλοντικούς όρους και έτσι να καθορίζονται τα ποσά, ότι πρέπει να αποσυρθούν οπωσδήποτε μέσα σε μια τριετία εκατοντάδες χιλιάδες πολύ παλαιά αυτοκίνητα, που είτε είναι παρατημένα είτε κυκλοφορούν.

Ρυπαίνουν εξίσου, παρέχουν λιγότερη ασφάλεια και εν πάση περιπτώσει οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος. Δεν μπορούμε να έχουμε διά βίου το ίδιο αυτοκίνητο, με το πρόσχημα (δικαίως σε ορισμένες περιπτώσεις) ότι δεν μας φθάνουν τα χρήματα να αγοράσουμε άλλο. Ολα γίνονται με σωστή διαχείριση, ανάλογα τα οικονομικά μας. Σήμερα, στα υπόλοιπα «πρέπει» οφείλω να καταγράψω την αρνητική διάθεση που δείχνει το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής απέναντι στο αυτοκίνητο.

Η έκφραση «θεωρώ ότι η απόσυρση δεν συμβάλλει περιβαλλοντικά» που ακούστηκε από επίσημα χείλη νομίζω είναι άστοχη. Ισως η χώρα μας, επειδή βρέθηκε στην Κοπεγχάγη και εκπροσωπήθηκε από τη συμπαθή υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη, να διαπίστωσε ότι η σύγχρονη βιομηχανία αυτοκινήτου έχει κάνει τεράστια βήματα όσον αφορά τον περιορισμό των ρύπων, τη στιγμή που βιομηχανίες άλλων ειδών δεν ακολουθούν την ίδια τακτική.

Ναι, το αυτοκίνητο ρυπαίνει, αλλά τώρα πια πολύ λιγότερο και στο εγγύς μέλλον ακόμα πιο λίγο. Το θέμα είναι ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να συνυπάρξει το αυτοκίνητο με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Κι αυτό θα γίνει εφόσον αναπτυχθούν ακόμα περισσότερο τα μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, προαστιακός, ηλεκτρικός, τραμ), ώστε στην καθημερινότητά του ο πολίτης των μεγάλων πόλεων να μετακινείται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και απλά το αυτοκίνητο να συμπληρώνει τις μετακινήσεις του τις λοιπές ώρες ή το Σαββατοκύριακο.

Συνεπώς κυβερνητική απαξίωση του αυτοκινήτου δεν πρέπει να υπάρξει. Πρέπει επίσης να τελειώσουμε και με την επέκταση της Αττικής οδού. Το ότι σταμάτησε προ ημερών η δημοπράτηση ώστε να μπούν νέα στοιχεία στον φάκελο (ορισμένες περιβαλλοντικές τροποποιήσεις) και να επαναδημοπρατηθεί μέχρι το καλοκαίρι, ίσως και να είναι χάσιμο χρόνου κατασκευαστικά, αλλά και εργασιακά, με χιλιάδες άνεργους εργάτες.

Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση μέχρι το καλοκαίρι να τελειώσει και με αυτό το έργο, ώστε σε τρία-τέσσερα χρόνια να αλλάξει ο οδικός χάρτης του λεκανοπεδίου. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να δώσει εντολή στους μηχανικούς ώστε να κάνουν άμεσα τη νέα χάραξη στο οικοσύστημα του Καϊάφα, απ' όπου θα περάσει ο αυτοκινητόδρομος Πατρών – Πύργου – Τσακώνας. Κι αυτό διότι απαιτούνται περιβαλλοντικές μελέτες, άλλες επιπτώσεις και απαλλοτριώσεις ιδιοκτησιών.

Με την υπάρχουσα χάραξη το έργο έχει προαναγγελθεί να παραδοθεί το 2014 (σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης από τον Αύγουστο του 2008 σε 6 χρόνια) και αν υπάρξουν καθυστερήσεις στη νέα χάραξη, θα χάσουμε ένα – δύο χρόνια και ίσως –το κυριότερο– ανθρώπινες ζωές στην άσφαλτο. Αύριο θα έχω κι άλλα «πρέπει»