Ο Αρφά, η γκρίνια, το φλερτ με το φιάσκο…

Χρειάζεται λίγη προσοχή η υπόθεση του Μπεν Αρφά, γιατί για τον Ολυμπιακό μπορεί να εξελιχθεί σε τεράστιο πρόβλημα. Οχι γιατί δεν θα 'ρθει ο ποδοσφαιριστής (αυτό είναι το λιγότερο), όσο γιατί θα ξεκινήσει πάλι μια συζήτηση για τα οικονομικά, τα μπάτζετ, την πληρότητα του ρόστερ κ.λπ. συζήτηση που ο Ολυμπιακός, όπως και καμία ελληνική ομάδα, δεν αντέχει. Και τώρα δεν υπάρχει και προπονητής να δηλώσει «είμαστε πλήρεις» και να τον κυνηγάμε. Ο Ζίκο έχει μιλήσει για την ανάγκη μεταγραφών κι αυτό στα μάτια των οπαδών τον καθιστά απολύτως αθώο για το τι μέλλει γενέσθαι…

Ας ξεκινήσουμε με μια μίνι περίληψη προηγουμένων. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το περασμένο καλοκαίρι τις μεταγραφικές του κινήσεις χωρίς να κάνει τελικά κάποια μεταγραφή της τελευταίας στιγμής, παρά τις διαβεβαιώσεις των στελεχών της ΠΑΕ.

Οι διαβεβαιώσεις αυτές ήταν off the record: κανείς δεν μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να κατηγορήσει τον Ολυμπιακό για εμπαιγμό των οπαδών του ή του Τύπου, που χάρισε πρωτοσέλιδα σε υποτιθέμενα μεταγραφικά αποκτήματα. Στο τέλος του καλοκαιριού, οι ρεπόρτερ κυρίως, παραλίγο να βρουν και τον μπελά τους από την ΠΑΕ: δεν ξέρω πόσοι το θυμόσαστε, αλλά ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε δώσει μια συνέντευξη Τύπου στην οποία είχε ανακοινώσει ότι ο Ολυμπιακός είχε ασχοληθεί με καμιά δεκαριά περιπτώσεις ποδοσφαιριστών και ότι για όλους τους άλλους που γράφτηκαν στα πρωτοσέλιδα φταίνε οι ρεπόρτερ που έγραφαν πράγματα από το κεφάλι τους!

Τιμούρ

Η επιλογή της διοίκησης να προστατευθεί η πολιτική λιτότητας είχε υποστηριχτεί τον Σεπτέμβρη με πολλούς τρόπους. Σαν χθες θυμάμαι τον πρώην προπονητή του Ολυμπιακού, τον Τιμούρ Κετσπάγια, να δηλώνει στη Λάρισα μετά το τέλος του νικηφόρου για τον Ολυμπιακό ματς με τους γηπεδούχους ότι «κανένας παίκτης δεν θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα» και ότι η συζήτηση που γινόταν για όσους δεν αποκτήθηκαν «είναι υπερβολική».

Μόνο που θυμάμαι και πόσο γρήγορα έφυγε ο Κετσπάγια, όπως και γιατί έφυγε. Η ισοπαλία στο ματς με την Καβάλα σε ένα άδειο από ενθουσιασμό Καραϊσκάκη ήταν ένδειξη ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει για να ξαναζεσταθεί ο κόσμος. Η απόλυση του Κετσπάγια δημιούργησε ανάγκες συστράτευσης, η γκρίνια για τις μη μεταγραφές πήγε στην άκρη και η ανάγκη της υπεράσπισης της κορυφής έγινε αιτία μιας κάποιας ανακωχής.

Ομως προσοχή: για να φτάσουμε σε αυτό είχε γίνει ήδη ένα μεγάλο στραβοπάτημα στο πρωτάθλημα. Ετσι όπως γίνεται το εφετινό πρωτάθλημα, ένα στραβοπάτημα το αντέχεις: δεύτερη ζωή όμως δεν έχει.

Περιμένει

Ο κόσμος του Ολυμπιακού στη συντριπτική του πλειονότητα κατάλαβε στο τρίμηνο που προηγήθηκε την οικονομική στενότητα και αντιμετώπισε με κατανόηση την ανάγκη για λιτότητα. Είχε πίστη σε όσους τον διαβεβαίωναν ότι «μόλις η ομάδα προκριθεί στους ομίλους ο πρόεδρος θα κάνει μια κίνηση» και δεν δείχνει σήμερα να αμφιβάλλει όταν ακούει διοικητικά στελέχη ή λογιών λογιών καθοδηγητές να υποστηρίζουν ότι «τώρα που περάσαμε στον δεύτερο γύρο θα γίνουν δύο τουλάχιστον μεγάλες κινήσεις».

Ο κόσμος δεν περιμένει ότι θα 'ρθουν Μεσσίες που θα λύσουν όλα τα προβλήματα: περιμένει να δει την ΠΑΕ να ανταποκρίνεται στη δέσμευσή της, δηλαδή να αποδεικνύει εμπράκτως ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό σχέδιο ενίσχυσης που θα γίνει πράξη. Η επιλογή του Αρφά έδειξε αρχικά ότι αυτό το σχέδιο δεν λείπει: πρόκειται για μια επιλογή ψαγμένη, σοβαρή, εξαιρετική θα τη χαρακτήριζα.

Ομως άλλο είναι η επιλογή και άλλο η υλοποίησή της. Αν η μεταγραφή δεν γίνει κι αν δεν εξηγηθεί επαρκώς το γιατί δεν έγινε, θα ξαναβγεί στην επιφάνεια εκείνη ακριβώς η δυσφορία που έφερε το στραβοπάτημα με την Καβάλα. Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν υπάρχει χρόνος για τρικ: το δεύτερο στραβοπάτημα μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο.

Εγινε

Κάποιες από τις καλοκαιρινές μεταγραφικές ιστορίες έχω τη βεβαιότητα ότι «φούσκωσαν» για να κερδηθεί χρόνος. Ο Ολυμπιακός έψαχνε κάτι που απλά δεν υπήρχε. Ηθελε έναν παίκτη–όνομα, που να παίζει και αριστερά και οργανωτής, που να έχει ένα συμβόλαιο όχι μεγαλύτερο από 1,5 εκατομμύριο ευρώ, που να μπορείς να τον αγοράσεις με μια μικρή προκαταβολή και να έχει και μεταπωλητική αξία.

Αν υπήρχε τέτοιος παίκτης, σίγουρα δεν θα έρχονταν στην Ελλάδα! Η περίπτωση του Αρφά είναι ολότελα διαφορετική. Ο μικρός πωλείται. Ο Παύλος Τοπίδης, που είναι ανακατεμένος στην ιστορία, έφερε τον Σισέ κι επομένως έχει ένα προηγούμενο αξιόπιστης δουλειάς με τη διοίκηση της Μαρσέιγ.

Τα χρήματα που δίνει ο Ολυμπιακός είναι καλά και ο ίδιος ο Κόκκαλης πριν φύγει για την Αμερική έδωσε το Ο.Κ. Η προσπάθεια του Ολυμπιακού είναι αυτή τη φορά και υπαρκτή. Ομως αν η μεταγραφή δεν γίνει, θα πέσει κράξιμο, γιατί κανείς σχεδόν δεν έχει ξεχάσει τα καλοκαιρινά προηγούμενα. Και τώρα δεν υπάρχει Κετσπάγια για να τον σταυρώσουμε

Γκρίνια

Αν ήμουν ο Χρυσικόπουλος ή ο Θεοδωρίδης, δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να πλειοδοτήσω για τον Αρφά. Η πρόταση που έχει γίνει είναι εξαιρετική και η μεταγραφή, αν δεν γίνει, δεν θα γίνει γιατί ο παίκτης δεν θέλει να 'ρθει στην Ελλάδα. Επειδή, ωστόσο, αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει, αυτό που θα προσπαθούσα θα ήταν να κινηθώ σε κατευθύνσεις ευκολότερες ώστε να αποφύγω το φιάσκο.

Ο τρόμος μου είναι ότι, αν αληθεύουν τα όσα γράφονται στις εφημερίδες, υπάρχει μια τάση προς διάφορες άλλες δύσκολες περιπτώσεις: πιο δύσκολες από του Γάλλου! Αν σου αρνηθεί ο Αρφά, δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι θα πείσεις τον Μπάμπελ ή τον Καπέλ να 'ρθουν στην Ελλάδα! Πάντα υπάρχουν πιθανότητες και μπορεί να γίνει πραγματικά κάποιου τύπου θαύμα, όμως ο σκοπός δεν πρέπει να είναι η αναζήτηση του θαύματος, αλλά πώς δεν θα ξεσπάσει η γκρίνια που θα τα διαλύσει όλα.

Να γίνουν

Λένε ότι οι μεταγραφές πρέπει να γίνονται για αγωνιστικούς και όχι για επικοινωνιακούς λόγους. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, και να γίνουν με επικοινωνιακά κριτήρια, δεν βλάπτει. Αρκεί να γίνουν…

Οι ενστάσεις

Οι ενστάσεις που μου κάνατε φέτος για την ενδεκάδα του πρώτου γύρου ήταν λιγότερες από κάθε άλλη φορά! Μάλιστα στο Karpetshow@yahoo.gr ήρθαν πολλά mail με κολακευτικά σχόλια για επιλογές όπως αυτή του Ορούμα, του Κουμόρτζι, του Μαρσελάο: ο φίλος Γιάννης Μαρτζιωτάκης π.χ. μου έγραψε ότι η ενδεκάδα αποτελεί απόδειξη του πόσο πολύ παρακολουθώ το πρωτάθλημα και με ρώτησε πώς τα καταφέρνω! Τον ευχαριστώ και απαντάω στις λίγες ενστάσεις:

- Στον Γιώργο Αγγελόπουλο, που σημειώνει ότι έπρεπε να συμπεριλάβω τον Τοροσίδη, απαντάω ότι ο καλός παίκτης του Ολυμπιακού έπαιξε λίγα ματς και σχεδόν όλα σε διαφορετικές θέσεις! Ηθελα, όποιος μπει στην ενδεκάδα, να έχει μίνιμουμ 11-12 παρουσίες στα 15 ματς του πρώτου γύρου.

- Στον Στράτο Γαλάνη, που μου γράφει πως αδίκησα τον Νίνη, λέω ότι ο Νίνης (του Τεν Κάτε) έκανε καλό πρώτο γύρο, όμως κι αυτός δεν θεωρείται βασικός και αμετακίνητος στην ενδεκάδα του ΠΑΟ. Επίσης δεν έχουν κατασταλάξει στο σε ποια θέση παίζει, – πράγμα που ισχύει και για τον Κατσουράνη.

- Στον Δημήτρη Νένικο από τη Θεσσαλονίκη απαντάω πως ούτε ο Νέτο ούτε ο Ντάριο Φερνάντες είχαν τη διάρκεια που απαιτεί η επιλογή τους σε μια τιμητική ενδεκάδα. Εκαναν απλά κάποια πολύ καλά ματς.

- Ιδια είναι και η απάντηση που δίνω στον Γιώργο Στεφάνου και πολλούς άλλους φίλους της ΑΕΚ που μου γράφουν για τον Σκόκο, τον Μαντούκα και τον Νέμεθ. Παιδιά, δεν επιλέγω τους καλύτερους που παίζουν μπάλα στην Ελλάδα, αλλά αυτούς που διακρίθηκαν σε πολλά ματς στον πρώτο γύρο. Επίσης, σαφώς η διάκριση έχει να κάνει και με τη συνολική συμπεριφορά της ομάδας: δεν θα διάλεγα κανέναν παίκτη της εφετινής ΑΕΚ σε ενδεκάδα καλύτερων. Θα ήταν σαν να μειώνω την ιστορία της ομάδας.

- Στον Σπύρο Αποστόλου, που θα ‘θελε να δει στους έντεκα τον Μανιάτη ή τον Τζαβέλα, λέω πως και οι δυο ήταν καλοί –κανείς όμως ο καλύτερος στη θέση του. Ο Μανιάτης χαλάει το πρωτάθλημά του με πολλά αδικαιολόγητα νεύρα, ο Τζαβέλας έχει λίγη έπαρση περισσότερη από όση επιτρέπεται. Και οι δύο μπορούν να βελτιωθούν πολύ.

- Τέλος, στον Γιάννη Αλεξίου απαντώ ότι συμφωνώ στα όσα γράφει για τον Τσιρίλο. Αλλά έπεσε πάνω στον Μέλμπεργκ…

Το θαύμα…

Κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο στη θεοσεβούμενη Βαρκελώνη. Πριν από δύο χρόνια τέτοιον καιρό ο Κριστιάνο Ρονάλντο προσευχήθηκε στον Θεό. Συγκινήθηκε ο Υψιστος και του παρουσιάστηκε. «Τι θες, παιδί μου;», τον ρώτησε. «Να κάνεις ένα θαύμα: να πάρω το πρωτάθλημα, το Τσάμπιονς Λιγκ, να βάλω πιο πολλά γκολ και να κερδίσω τη Χρυσή Μπάλα», του είπε ο Κριστιάνο.

Ενα χρόνο αργότερα, ο Ρονάλντο πάλι προσευχήθηκε. Πάλι ο Θεός του εμφανίστηκε. «Θεέ μου, σε ευχαριστώ», του είπε ο Πορτογάλος, «κι επειδή είσαι παντοδύναμος θέλω το ίδιο θαύμα και του χρόνου». Πριν από λίγες μέρες ο Ρονάλντο προσευχήθηκε και φώναξε κλαίγοντας: «Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;». «Εντάξει», του είπε ο Θεός, «είπαμε, να κάνουμε θαύματα, αλλά με αυτή την Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να τα βάλει κανείς»!