Ασφάλιση με έλεγχο ΚΤΕΟ

Χρόνια Πολλά, αλλά δυστυχώς θα στενοχωρήσω αρκετούς σήμερα. Διότι στην Ελλάδα σχεδόν όλα τα αυτονόητα πρέπει να γίνουν νόμος του κράτους για να υλοποιούνται. Για παράδειγμα, έπρεπε να ανακοινωθεί από τον υπουργό Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, Δημήτρη Ρέππα, ότι μετά τις γιορτές θα κατατεθεί νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή, που δεν θα επιτρέπει να ασφαλίζονται όσα οχήματα δεν περνούν από τεχνικό έλεγχο, το λεγόμενο ΚΤΕΟ, από το 2010.

Τι ποιο αυτονόητο, δηλαδή, αφού εάν ένα όχημα δεν έχει ελεγχθεί σημαίνει αυτόματα ότι δεν πληροί ορισμένες προδιαγραφές ασφάλειας, άρα η επικινδυνότητά του είναι μεγάλη. Κι όμως, στην Ελλάδα, όχι του 2000 που λέει στο τραγούδι του ο Αντώνης Βαρδής με τον αείμνηστο Στέλιο Καζαντζίδη, αλλά στην Ελλάδα του 2010 αυτό θα πρέπει να ρυθμίζεται με νόμο. Εστω κι έτσι, επιτέλους θα γίνει, αλλά για να λειτουργήσει ο νόμος, διότι έχουμε πολλούς αλλά δεν εφαρμόζονται, χρειάζεται να υπάρχουν έλεγχοι.

Βέβαια στην περίπτωση αυτή είναι δύσκολο να γίνουν τα στραβά μάτια. Διότι αν δεν επιδείξεις κάρτα ελέγχου ΚΤΕΟ, ποιος ασφαλιστής θα διακινδυνεύσει να σου ασφαλίσει το όχημα; Κι αν γίνει κάποιος έλεγχος μιας υπηρεσίας του δημοσίου ή ατύχημα τι θα συμβεί; Κι από την άλλη, ποιο όχημα θα πάει για ΚΤΕΟ χωρίς να έχει ασφαλιστήριο συμβόλαιο; Ποιο δημόσιο ή ιδιωτικό ΚΤΕΟ θα το δεχθεί αυτό;

Διότι ο νόμος πρόκειται να έχει αμφίδρομη ισχύ. Το υπουργείο ελπίζει μέσα από αυτή τη διαδικασία να περάσουν από τεχνικό έλεγχο κοντά στα 2,3 εκατομμύρια οχήματα, κάτι που σημαίνει και αυξημένα έσοδα, εφόσον περάσουν από δημόσια ΚΤΕΟ. Ομως αυτό δεν είναι το πρωταρχικό ζητούμενο. Χρειάζεται επιτέλους να αποκτήσουμε συνείδηση και όχι ότι απλώς αγοράσαμε ένα όχημα και ξεχνάμε τις υποχρεώσεις απέναντι στο περιβάλλον ή τη δημόσια ασφάλεια.

Πρέπει, όμως, να έχουμε και απαιτήσεις από την πολιτεία. Δηλαδή να μη βλέπει το αυτοκίνητο γενικά ως φοροεισπρακτικό μέσο κι ανάλογα τις ανάγκες του κράτους να επιβάλλει φόρους. Χρειάζεται να υπάρχει μια σταθερή πολιτική για μια πενταετία, εν παραδείγματι, ώστε να γνωρίζει ο καθένας τι υποχρεώσεις έχει και να ρυθμίζει τα οικονομικά του. Αλλά αυτό είναι μια γενικότερη τοποθέτηση περί σταθερότητας ενός φορολογικού συστήματος, το οποίο ειδικά τώρα βρίσκεται στη επικαιρότητα ως επιτακτική ανάγκη.