Οι καρδινάλιοι και οι γενίτσαροι

Μία εβδομάδα μετά την κλήρωση του Μουντομπάσκετ 2010 κάθισα κι έριξα μια πιο προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα των αγώνων και στις διασταυρώσεις που ακολουθούν την πρώτη φάση. Το συμπέρασμα δεν είναι ιδιαίτερα ευοίωνο. Εάν επαληθευτούν τα προγνωστικά που αφορούν την πορεία των δύο υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ισπανίας), δεν υπάρχει εύκολο μονοπάτι προς τα προημιτελικά.

Θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα ανδραγάθημα πρώτης γραμμής για να φτάσει η Εθνική μας στους ημιτελικούς της 10ης και 11ης Σεπτεμβρίου. Δύσκολη μπορεί να αποδειχθεί ακόμα και η πρόκριση στην οκτάδα, οπότε θα μιλάμε για αποτυχία.

Χονδρικά ισχύουν τα εξής: η 2η θέση του ομίλου της Αγκυρας δρομολογεί προημιτελικό με τους Αμερικανούς, η 3η μας φέρνει αντιμέτωπους με Λιθουανία ή Γαλλία στο πρώτο κιόλας νοκ άουτ παιχνίδι, ενώ η 4η μας ρίχνει κατευθείαν στα νύχια των Ισπανών, πάλι στη φάση των «16».

Βεβαίως, καραδοκεί πάντοτε η πιθανότητα εκπλήξεων και ανατροπών. Μπορεί η Ισπανία να γνωρίσει 1-2 ήττες στον δικό της όμιλο (παρόμοιες με αυτές που υπέστη στην Πολωνία πριν βρει ρυθμό) και να χάσει την πρωτιά του. Ούτε κάποιο «στραβοπάτημα» των «γιάνκηδων» μπορεί να αποκλειστεί. Οι Ισπανοί θα αναμετρηθούν νωρίς με Λιθουανία και Γαλλία, ενώ οι ΗΠΑ ξεκινούν τους αγώνες τους με Κροατία και «καπάκι» Σλοβενία.

Εφόσον πάντως επαληθευτούν τα λογικά προγνωστικά, η Εθνική μας θα παίξει μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων της για διάκριση νωρίς νωρίς, στο ντέρμπι με τους διοργανωτές Τούρκους στην Αγκυρα την Τρίτη 31 Αυγούστου. Αυτός είναι ο αγώνας που σημειώθηκε ήδη με κόκκινο κύκλο στο ημερολόγιο του Γιόνας Καζλάουσκας.

Εάν βγάλει το «διπλό» η ελληνική ομάδα, θα αγκαλιάσει την πρώτη θέση του ομίλου της, θα δώσει ραντεβού με κάποιον Καναδά ή κάποια Νέα Ζηλανδία στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι της και ταυτόχρονα θα αποκτήσει θάρρος χιλίων καρδιναλίων μέσα στη χώρα των γενιτσάρων. Με άλλα λόγια, δεν θα φοβάται πια κανέναν.

Κάπως έτσι χάραξε πορεία θριάμβου και το 2006 στο Τόκιο: τερμάτισε πρώτη στην α' φάση με νίκες επί Λιθουανίας, Τουρκίας, Βραζιλίας και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, βρήκε μπόσικους αντιπάλους στην προημιτελική φάση (Κίνα και Γαλλία) και κατέφθασε στο μεγάλο ραντεβού με τις ΗΠΑ ατρόμητη και σημαιοστολισμένη.

Είναι καλό που έχει τόσο νωρίς στο πρόγραμμά της η Εθνική ένα ραντεβού καθοριστικής σημασίας; Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα είναι καταφατική. Στις νοκ άουτ αναμετρήσεις η Τουρκία του Τάνιεβιτς θα έχει παραπανίσια πλεονεκτήματα: ρυθμό, ρέντα, υποστήριξη κάθε λογής.

Πιο νωρίς μάλλον θα ψάχνεται. Αλλωστε, δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει το ψυχολογικό βάρος του φαβορί και των μεγάλων προσδοκιών. Καλύτερα να τη βρούμε μπροστά μας στον όμιλο, παρά σε κάποιον προημιτελικό ή ημιτελικό.

Σε περίπτωση στραπατσαρίσματος, βέβαια, ίσως προκύψει στο φινάλε τραγέλαφος σαν αυτόν του Μπίντγκος: Ελλάδα και Ρωσία να παίξουν μεταξύ τους με στόχο την... ήττα, ώστε να αποφύγουν τις ΗΠΑ στα ζευγαρώματα των προημιτελικών!

Η βαλίτσα πηγαίνει πολύ μακριά, οπότε ας περιμένουμε να ζεστάνει ξανά ο καιρός πριν ασχοληθούμε πιο αναλυτικά με την Εθνική. Εφόσον αυτή πάει στην Αγκυρα πλήρης και αισιόδοξη, θα τρομάξει Τούρκους και άλλους και μόνο με τον βρυχηθμό της. Από τις ομάδες του Μουντομπάσκετ μόνο οι Ισπανοί μπορούν να καυχηθούν βάσιμα ότι μας έχουν πελάτες.