Ο Αρης έκανε το παιχνίδι

Aκόμα κι αν ο Αρης είχε χάσει στο «Κλεάνθης Βικελίδης», θα ήταν η ανώτερη ομάδα. Εκείνη που ανέβασε τη γραμμή της άμυνας κοντά στη γραμμή του κέντρου, αυτή που δεν φοβήθηκε ότι τα αντίπαλα πλάγια μπακ θα βγουν στην πλάτη των δικών της, αυτή τέλος πάντων που έκανε το παιχνίδι. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που παραπονιέται ότι κάνουν οι μικρές ομάδες στο Καραϊσκάκη. Κλείστηκε στην άμυνα και με τις βαθιές μπαλιές στον Μήτρογλου και τα μακρινά σουτ του Ντουντού προσπάθησε να κλέψει τη νίκη, κάνοντας «κρα» ότι και με την ισοπαλία μια χαρά ικανοποιημένος ήταν. Μόνο που έτσι η νίκη κλέβεται, αλλά δεν κατακτάται.

Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο από το ματς του «Βικελίδης» ήταν ότι η νίκη του Αρη περισσότερο από ομαδική προσπάθεια ήταν νίκη ανωτερότητας παικτών σε σχέση με τους αντίστοιχους παίκτες του Ολυμπιακού. Γιατί μπορεί η διαφορά στην απόδοση ανάμεσα στον Χαβίτο και τον Γκαλέτι να οφειλόταν στον τραυματισμό του δεύτερου, αλλά κάποιοι άλλοι παίκτες διαφέρουν υπό τις ίδιες συνθήκες. Για παράδειγμα η ικανότητα του Μεχντί Ναφτί ως χαφ σε σχέση με τον Ντιντιέ Ντομί είναι ίδια με την απόσταση της Γης από το Αλφα του Κενταύρου, ενώ η αντίστοιχη διαφορά ανάμεσα σε Νέτο και Γκαλίτσιο είναι μικρότερη. Ας πούμε από τη Γη μέχρι τον Πλούτωνα. Επίσης αυτές οι διαφορές δεν καλύπτονται παρά μόνο με την απόκτηση παικτών. Και σε αυτό το σημείο ο Ολυμπιακός είναι τυχερός. Για έναν απλό λόγο.

Το ειδικό βάρος του Ζίκο, σε αντίθεση με του Κετσπάγια ή κάποιου άλλου Ελληνα προπονητή, του επιτρέπει να μιλάει ειλικρινά για τις ανάγκες της ομάδας. Το «έχουν ήδη γίνει συζητήσεις και δόθηκαν από μένα θέσεις και ονόματα. Ομως μία μεταγραφή δεν γίνεται έτσι απλά. Υπάρχουν εμπόδια και συζητήσεις. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να γίνουν οι μεταγραφές που χρειαζόμαστε και θέλουμε», που δήλωσε μετά το ματς, είναι εντελώς διαφορετικό από τις τυποποιημένες φράσεις που θα χρησιμοποιούσε ένας άλλος προπονητής, μικρότερου ειδικού βάρους, με τα «τώρα το θέμα δεν είναι οι μεταγραφές, αλλά να ανασυνταχθούμε» και τα «έχω εμπιστοσύνη στους παίκτες μου».

Οσο για τα υπόλοιπα ματς, στον Παναθηναϊκό το σκορ ήταν εντυπωσιακότερο από την εμφάνιση, στον ΠΑΟΚ μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο για ομάδα του Σάντος και στην ΑΕΚ περίπου το αναμενόμενο. Και σε αυτό το σημείο μία ερώτηση. Το να μη γουστάρει ένας οπαδός τον προπονητή της ομάδας είναι δικαίωμά του. Επίσης και να τον ξεφωνίζει δικαίωμά του είναι. Οπότε στην περίπτωση των ξεφωνητών στον Μπάγεβιτς, αν αφαιρέσουμε την ποιότητά τους, είναι μέσα στη λογική της εξέδρας. Το ερώτημα όμως που απομένει είναι με αυτή την ομάδα, με την κυβέρνηση στην Αγγλία και την αντιπολίτευση στο Σικάγο και με τις επιταγές να γίνονται χαρτί για πάσα χρήση, το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ο προπονητής της; Δηλαδή αν ήταν κάποιος άλλος η ομάδα θα έπαιζε καλύτερα; Ανθρώπινη η προσπάθεια να ξεπαστρευτεί ο Μπάγεβιτς στην κατάσταση αναρχίας, αλλά όταν για να τον τελειώσουν ξεκάνουν και την ομάδα, η προσπάθεια γίνεται απάνθρωπη.