Aλλος χάνει, άλλος γκρινιάζει...

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στον αγώνα με τη Ρεάλ ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη. Ή, για να το πω πιο σωστά, ήταν μια δυσάρεστη πραγματικότητα, αλλά όχι ακριβώς έκπληξη. Οσοι παρακολουθούν προσεκτικά την πορεία των «πρασίνων» τις τελευταίες εβδομάδες θα παρατήρησαν την κάμψη πολύ πριν το τζάμπολ του αγώνα με τους Ισπανούς. Η απουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη έγινε χαριστική βολή, αφού στέρησε από την ομάδα το λάδι που κάνει τα γρανάζια να λειτουργούν όταν πιάνει η σκουριά. Η παρουσία του Γιασικεβίτσιους μάλλον θα την πολλαπλασίαζε, παρά θα έλυνε προβλήματα.

Η μία όψη του νομίσματος δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός παίζει έτσι βάσει προγράμματος. Το έλεγαν οι άνθρωποί του και την προηγούμενη εβδομάδα, εν πτήσει για τη Μόσχα: «Μην εκπλαγείτε αν κατεβάσουμε ταχύτητα τον επόμενο μήνα. Στόχος μας είναι να εμφανιστούμε έτοιμοι τον Φεβρουάριο, στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και στον τελικό του Κυπέλλου».

Η φόρα του πρώτου διμήνου βοήθησε τον Παναθηναϊκό να τοποθετήσει τις βάσεις για μια επιτυχημένη σεζόν, αλλά φαίνεται ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έπεσε λίγο έξω στους υπολογισμούς του. Δεν περίμενε ότι η ομάδα του θα έχανε με διαφορά 11 πόντων στο ΣΕΦ, όσο άσχημη κι αν ήταν η απόδοσή της. Ούτε φανταζόταν τέτοιο πατατράκ εντός έδρας, στον αγώνα που θα έκρινε την πρωτιά του Ομίλου της στην Ευρωλίγκα. Μάλλον υπερτίμησε το βάρος της φανέλας και την όποια κεκτημένη ταχύτητα. Τώρα κινδυνεύει να το πληρώσει ακριβά.

Στο πρωτάθλημα της Α1, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να δείξει το καλύτερο πρόσωπό του όταν έρθει η ώρα του κρίσιμου «επαναληπτικού» με τον Ολυμπιακό. Στην Ευρώπη, ενδέχεται να βρεθεί σε πολύ δύσκολο Ομιλο όταν γίνει η κλήρωση της β' φάσης, παρέα με κάποιο μεγαθήριο διαστάσεων Μπαρτσελόνα. Δεν είναι εν τέλει πολλά αυτά που κέρδισε το «τριφύλλι» μεσα στο φθινόπωρο.

Μαθημένοι στα δύσκολα, οι παίκτες του ανασηκώνουν τους ώμους με μάλλον προσποιητή αδιαφορία: «Πέρυσι κερδίσαμε όλους τους τίτλους εκτός έδρας», επισημαίνουν και υπενθυμίζουν τα καθοριστικής σημασίας «διπλά» στο Φάληρο και στη Σιένα.

Αλλά δεν είναι κάθε μέρα Σάββατο. Ο ΠαναθηναΪκός του 2009-10 μοιάζει κάπως προβλέψιμος και πάντως φτιαγμένος με συμβατική τεχνολογία. Δεν μπορεί πια να αιφνιδιάσει κανέναν. Οι τραυματισμοί που άφησαν πίσω αρκετούς παίκτες του απειλούν τη συνοχή και τον αγωνιστικό ρυθμό του. Στον λάκκο όπου θα δοθούν οι φετινές μάχες βρυχώνται θηρία πιο πεινασμένα από κάθε άλλη φορά.

Προβλήματα αντιμετώπισε και ο Ολυμπιακός, και μάλιστα σημαντικότερα από αυτά του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, η λυπητερή του Δεκεμβρίου τον δικαιώνει. Το φινάλε του 2009 τον βρίσκει στην κορυφή της βαθμολογίας της Α1, αλλά και στη θέση του φαβορί για την πρωτιά του Ομίλου του στην Ευρωλίγκα. Κι όμως, είναι οι δικοί του οπαδοί αυτοί που γκρινιάζουν. Πότε πότε τους φταίνε οι παίκτες, σπανιότερα η διοίκηση, συνηθέστερα ο προπονητής.

Μέχρι να βρει τρόπο ο Παναγιώτης Γιαννάκης να αρπάξει από τον Ομπράντοβιτς κάποιο τρόπαιο, θα πληρώνει φόρο για τα χαμένα ντέρμπι της περσινής περιόδου. Κι ας είναι ο Σέρβος αυτός που μπαίνει στη σκακιέρα του 2010 κρατώντας τα μαύρα…