Φάνηκε και στα δύο παιχνίδια, και στο χθεσινό και στο πρώτο στο Βουκουρέστι, ότι ο Παναθηναϊκός είναι ποιοτικά ανώτερος της Ντιναμό. Ολοι περιμέναμε, επομένως, την πρόκριση, απλώς προσωπικά περίμενα τους «πράσινους» λίγο πιο φρέσκους, να μπουν περισσότερο δυνατά στο γήπεδο.
Αντίθετα, κατέβηκαν χαλαρά, με τη βεβαιότητα ότι θα πάρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το «εισιτήριο» για την επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ. Επί της ουσίας, πάντως, δεν αλλάζει κάτι. Μπορεί η Ντιναμό να είχε τις ευκαιρίες και τα δοκάρια, όμως τα γκολ ήταν του Παναθηναϊκού και μακάρι αυτή η αποτελεσματικότητα να τον ακολουθεί και στα επόμενα ματς.
Του βγήκαν οι φάσεις του ΠΑΟ κι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα λάθη του τερματοφύλακα της ρουμανικής ομάδας. Το δεύτερο γκολ ήταν οφσάιντ, αλλά αυτό δεν διαφοροποιεί τη συνολική εικόνα των δύο συγκροτημάτων στη διπλή αναμέτρηση που είχαν, ούτε αναιρεί το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός πέρασε απόλυτα δίκαια στους «32» της διοργάνωσης.
Επειδή ήμουν στο ΟΑΚΑ και είδα από κοντά τον αγωνιστικό χώρο, θεωρώ ότι το τερέν ήταν επιεικώς τραγικό. Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση για ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου σε τέτοιες γηπεδικές συνθήκες. Αυτή είναι η μία παρατήρηση που θέλω να κάνω.
Η άλλη είναι ότι από τον χθεσινό Παναθηναϊκό δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν ιδιαίτερα. Δεν έδωσαν –ούτε χρειάστηκε– οι παίκτες το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Αξιοποίησαν τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν κι αυτό έφτανε και περίσσευε για να επιτευχθεί ο στόχος. Ούτε για τον Τζιμπρίλ Σισέ, παρά τα δύο γκολ που σημείωσε, μπορείς να πεις ότι διακρίθηκε ιδιαίτερα.
Τώρα περιμένουμε την αυριανή κλήρωση του Γιουρόπα Λιγκ, για να δούμε τι μπορούμε να περιμένουμε στη συνέχεια.