Ο ουρανός ήταν σκοτεινός

Καθώς ξεφύλλιζα τις σημειώσεις μου για να προετοιμάσω τη μετάδοση του αγώνα Λιέτουβος Ρίτας - Ολυμπιακός, βρήκα ένα παλιό χαρτί γεμάτο με παράξενα κωδικά: «Ser», «Wri», «Τσα», «Ter», «Kαλ», «Ηλι». Aυτό το τελευταίο ήταν που ξεκλείδωσε το μυστήριο: επρόκειτο για το πρόχειρο «φύλλο αγώνος» της προπέρσινης αναμέτρησης του Αρη με τη Ρίτας, εδώ, στο ίδιο χιονισμένο αλλά ζεστό για όποιον αγαπάει το μπάσκετ Βίλνιους: Σεραπίνας, Ράιτ, Τσαλδάρης, Τέρι, Καλαϊτζής, Ηλιάδης.

Ημουν και τότε παρών, απεσταλμένος πάλι της Nova. Το ποτάμι που διασχίζει την όμορφη πόλη ήταν παγωμένο και ο νυχτερινός ουρανός πράσινος, στολισμένος από τα «φώτα του βορρά». Αισθάνθηκα τυχερός όταν σήκωσα το βλέμμα προς τα πάνω. Αλλοι πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για να πάνε να δουν το βόρειο σέλας.

Ο Αρης ήρθε στο Βίλνιους με φιλοδοξίες, αλλά γι' αυτόν ο ουρανός ήταν μαύρος κι άραχλος. Η Λιέτουβος προηγήθηκε με διαφορά 23 πόντων στο α’ ημίχρονο και τελικά νίκησε με 15. Το σεμνό σουαρέ έζησαν στην πολυτελέστατη «Siemens Arena» 9 χιλιάδες φίλαθλοι. Χθες, στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, δεν υπήρχε άδειο κάθισμα ούτε στα ορεινά. Το Ευρωμπάσκετ του 2011 στα γήπεδα της Λιθουανίας θα είναι μια υπέροχη γιορτή της πορτοκαλί μπάλας.

Στο μεταξύ, ο Αρης ψάχνει απεγνωσμένα το κλειδί του σαλονιού και δεν μπορεί να το βρει. Εκτός από τα περασμένα μεγαλεία της δεκαετίας του ’80, οι οπαδοί του έχουν να θυμούνται και τα πολύ πιο πρόσφατα «μεγαλεία» της απλής συμμετοχής στην Ευρωλίγκα. Σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ο Αρης κόλλησε το πρόσωπο στο τζάμι και παρακολούθησε με ζήλια την περσινή παρουσία του Πανιωνίου, τη φετινή του Αμαρουσίου. Ακόμα και στο ταπεινό EuroCup, το Αλεξάνδρειο κόβει πολύ περισσότερα εισιτήρια από αυτά τα ελάχιστα που πούλησαν την τελευταία διετία οι ομάδες που έφαγαν τη θέση του ξεπεσμένου αυτοκράτορα της Θεσσαλονίκης.

Μέσα σ’αυτό το κλίμα μελαγχολίας και εσωστρέφειας, υπάρχουν και λίγοι που στρέφουν το βλέμμα στο σήμερα, με πρώτο φυσικά τον «νεοσύλλεκτο» στην ομάδα Φώτη Κατσικάρη. Οι ματιές στο χθες αποπροσανατολίζουν, τα κούφια σχέδια για το αύριο ακόμα περισσότερο. Ο Αρης μετέχει σε μια διοργάνωση η οποία μπορεί να του χαρίσει ευρωπαϊκή διάκριση, αλλά και να τονώσει το φρόνημα των ελαφρώς απογοητευμένων οπαδών του.

Το ΕuroCup δεν είναι μόνο αυτοτελής στόχος για ομάδες αυτού του βεληνεκούς, αλλά και δίοδος που οδηγεί στην Ευρωλίγκα. Αυτή χρησιμοποίησε η Λιέτουβος Ρίτας για να τρυπώσει στην παρέα των μεγάλων το 2007 και φέτος, αφού η Ζαλγκίρις χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια εγγυημένο συμβόλαιο, το μοναδικό που δόθηκε από την ULEB στη Λιθουανία.

Ο Αρης έχει τη δυνατότητα να φτάσει ως την τελική φάση του EuroCup και να διεκδικήσει με αξιώσεις την κατάκτηση του τροπαίου, με πολύ κόσμο στο πλευρό του. Γιατί να μη γίνει η κατάκτηση του EuroCup ο πρωταρχικός του στόχος, εφόσον έχει για έπαθλο το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα; Σημειώστε ότι η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να καταργήσει το Φάιναλ 8. Τον διπλό προημιτελικό θα ακολουθήσει μάλλον ένα κλασικό φάιναλ φορ τον Απρίλιο, σε άγνωστη ακόμη πόλη.

Δεν υπάρχει φόβητρο στη διοργάνωση ικανό να αποθαρρύνει τον Αρη: Βαλένθια, Μπένετον, Μπανταλόνα, Αλμπα, Ούνιξ, Νανσί, Αγία Πετρούπολη, Μπάμπεργκ, Γαλατασαράι, Τριούμφ, Μπιέλα, Μπιλμπάο, όλο «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Α, και… Πανελλήνιος! Αν κρίνω από τα κατορθώματα της τελευταίας διετίας, περισσότερο φοβάται τις μεγαλομεσαίες δυνάμεις της Ελλάδας ο Αρης παρά τις μετριότητες της αλλοδαπής…