H ψηφοφορία της ντροπής

Πώς θα σας φαινόταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του ΠΣΑΤ αν το διαβατήριό σας έγραφε το όνομα Βασίλης Σπανούλης; Σας υπενθυμίζω ότι θα χρειαζόσασταν κι ένα φορτηγό για να κουβαλήσετε τα τρόπαια που κατακτήσατε μέσα στο 2009: μετάλλιο πρωταθλητή Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, έπαθλο MVP του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, έπαθλο πρωταθλητή Ελλάδας, τρόπαιο MVP της εγχώριας Α1, μετάλλιο από το Ευρωμπάσκετ με τη φανέλα της Εθνικής, έπαθλο κορυφαίου σούτινγκ γκαρντ της διοργάνωσης.

Φτάσατε στο ταβάνι και το τρυπήσατε κιόλας. Ε, και λοιπόν; Τον τίτλο του καλύτερου Ελληνα αθλητή για το 2009 κατέκτησε ο Βλάσης Μάρας, κάτοχος χρυσού ευρωπαϊκού μεταλλίου στο μονόζυγο. Καλός, χρυσός και άξιος ο Μάρας, αλλά μιλάμε για σκάνδαλο ολκής.

Πώς θα σας φαινόταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του ΠΣΑΤ εάν το διαβατήριό σας έγραφε το όνομα Ευανθία (για τους φίλους Εβίνα) Μάλτση; Μέσα στο 2009 πήρατε στην πλάτη σας την ανυπόληπτη Εθνική Γυναικών του μπάσκετ και την οδηγήσατε στην 5η θέση της Ευρώπης.

Κατακτήσατε τον τίτλο της Πολυτιμότερης Παίκτριας της διοργάνωσης, μολονότι δεν παίξατε καν στα ημιτελικά. Διακριθήκατε σ' ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και εκπροσωπήσατε την Ελλάδα στο γυναικείο ΝΒΑ. Ε, και λοιπόν;

Τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας για το 2009 οι αθλητικοί συντάκτες τον έδωσαν στην κωπηλάτρια Αλεξάνδρα Τσιάβου, η οποία κυρίως διακρίθηκε στο ομαδικό (πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών μαζί με τη Χρ. Γιατζιτζίδου). Μάλιστα, δεύτερη αναδείχθηκε η τριπλουνίστρια Βούλα Παπαχρήστου, προφανώς επειδή είναι κούκλα. Καλή, χρυσή και άξια η Τσιάβου, χειροκρότησα πρώτος την προσπάθειά της στο Πεκίνο, αλλά πρόκειται για σκάνδαλο.

Εχετε δίκιο, αγαπητέ Βασίλη, φιλτάτη Εβίνα. Την επόμενη φορά θα πρέπει να ακολουθήσετε το χθεσινό παράδειγμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και να μείνετε στο σπίτι σας. Στο γκάλοπ του ΠΣΑΤ συμμετέχουν ως επί το πλείστον άσχετοι, ανόητοι και κολλημένοι. Πολλοί από αυτούς (από εμάς...) ψηφίζουν οτιδήποτε, αρκεί να μην είναι πράσινης απόχρωσης. Αλλοι θα προτιμούσαν να τους κοπεί το χέρι, παρά να ψηφίσουν κόκκινο. Δεν είναι όμως αποκλειστικά οπαδικό το θέμα.

Εκείνοι που θεωρούν πως «ό,τι παίζεται με τα χέρια είναι μ***κία», και είναι πολλοί ξέρετε, ρίχνουν την ψήφο τους όπου να 'ναι, αρκεί να μην είναι μπάσκετ. Πόσοι από τους χίλιους τόσους που έγραψαν το όνομα «Μάρας» γνωρίζουν τι ακριβώς έκανε φέτος ο συμπαθής Βλάσης;

Πόσοι είχαν ακουστά την Τσιάβου πριν πάρουν στα χέρια τους το ψηφοδέλτιο; Αφού έπρεπε οπωσδήποτε να ηττηθεί το ενοχλητικό για τη χούντα του ποδοσφαίρου μπάσκετ, ας βγει η Τσιάβου, ο Μάρας, ο Γιαννιώτης, η Παπαχρήστου. Αν δεν έβγαιναν από την κάλπη «τέρατα», η πορτοκαλί μπάλα θα σάρωνε στις βασικές κατηγορίες, με «τέσσερα στα τέσσερα».

Απορώ πώς κατόρθωσαν Παναθηναϊκός και Ομπράντοβιτς να νικήσουν την Εθνική ποδοσφαίρου και τον Ρεχάγκελ. Ή μάλλον... δεν απορώ.

Εμείς οι δημοσιογράφοι δεν ήμασταν που βγάλαμε τον Οτο άσχετο και κοιμισμένο πριν μας βουλώσει αυτός τα στόματα; Θέλει περίσσιο θάρρος και θράσος για να γλείψει κάποιος εκεί όπου έφτυνε. Και σιγά που θα άφηνε ο Ρεχάγκελ τη θαλπωρή του σπιτιού του στη Γερμανία για να εμφανιστεί στη γιορτή αυτών που τον ξεφώνιζαν νυχθημερόν.

Ειλικρινά ντρέπομαι που πρέπει να αντικρίσω τον Σπανούλη και τη Μάλτση φορώντας το καπέλο του δημοσιογράφου. Το μόνο που βρίσκω να τους πω από αυτήν εδώ τη στήλη είναι ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.