Δεν υπάρχουν Bob

Οτι η ΑΕΚ μέσα σε μια δεκαετία έφτασε εκτός από γήπεδο να μην έχει ούτε γραφεία είναι ο θρίαμβος του λαϊκισμού απέναντι στη δημοσιογραφία. Γιατί μερικοί απ' αυτούς που γράφουνε ότι ο Kozonis έχει άκρες στην κυβέρνηση και είναι θείος της Αντας και θα γίνει το μαύρο ταμείο του ΠΑΣΟΚ, γράφανε ότι η Βάσω Παπανδρέου θα «γράψει» την απόφαση του ΣτΕ, ότι δεν μπορεί να γίνει το «Palais de "Grani"» στη Φιλαδέλφεια, και ότι την κατασκευή του θα χρηματοδοτήσει ο Χαραγκιώνης. Ο τελευταίος μου είχε πει ότι αποκλείεται όταν είχαμε μιλήσει -γνωριζόμαστε από το 1ο του Πειραιά, στο οποίο με τον έναν από τους δύο Χαραγκιώνηδες ήμασταν συμμαθητές (sorry, Γιάννη, η μάνα σου ξέρει για τα λεφτά των Κοζωναίων, αλλά εγώ έχω άκρη με τους Χαραγκιώνηδες).

Τελικά το γήπεδο κατεδαφίστηκε εν μέσω πλιάτσικου και πανηγυρισμών και σήμερα η ΑΕΚ παίζει στο νοικιάρικο του ΟΑΚΑ, αλλά και οι παράγοντές της κάνουν τις συναντήσεις τους σε κοντέινερ. Μια συνάντηση που χρειάστηκε να γίνει για το προπονητικό, ενώ παλαιότερες συναντήσεις γίνονταν στην οδό Γράμμου, τώρα έγινε σε κοντέινερ που βρίσκεται στο οικόπεδο των Μεσογείων.

Επίσης η ΑΕΚ δεν πρόκειται να επιστρέψει στα γραφεία της. Αν ήσασταν εσείς ο ιδιοκτήτης του κτιρίου των γραφείων και οι ένοικοι παραπονούνταν ότι αν συνεχιστεί η κατάληψη, οι καταληψίες πρέπει τουλάχιστον να πάρουν μια απόφαση, οι μέτοχοι θα πρέπει να πάρουν «τον πούλο» ή «τον μπούλο», αλλά στο μεταξύ οι ένοικοι σκέφτονται να πάρουν των ομματιών τους και να φύγουνε, τι θα κάνατε; Θα κρατούσατε την ΑΕΚ εν όψει έλευσης Kozonis, ο οποίος θα πληρώνει το νοίκι μπροστάντζα και με τη δεκαετία; Θα κάνατε αυτό που έκανε ο ιδιοκτήτης. Ξηγήθηκε μια περιποιημένη έξωση, κι εδώ που τα λέμε μπορεί να βοήθησε και την κατάσταση, επειδή θυμάμαι ότι και ο Κιντής ήθελε να αλλάξουν γραφεία διότι το νοίκι ήταν υψηλό.

«Money makes the word go around», που τραγουδούσε και ο Joel Green και ο Ελληνας έχει την αντίληψη του υπανάπτυκτου για το χρήμα. Πιστεύει ότι τις ομάδες τις έχουν διάφοροι χαλίφηδες, που κονομάνε τα κέρατά τους από κρατικές δουλειές, αλλά αφήνουν το χρήμα στις τσέπες για να το τρώνε τα καβούρια. Και το κράτος πού το βρίσκει το χρήμα για να τα κονομάνε οι ιδιοκτήτες των ομάδων; Το τυπώνει, ρε κορόιδα. Δικές του δεν είναι οι μηχανές; Οσα θέλει κόβει κι άμα ήταν άνθρωποι οι πολιτικοί μας και δεν τα κρατούσαν για την πάρτη τους και τους κολλητούς τους, θα τύπωναν από δύο εκατομμύρια για τον κάθε Ελληνα, να παίρνουν και οι πρόεδροι μεγάλους παίκτες στις ομάδες τους και να έχουμε τα γκολ και τα εκατομμύρια των ονείρων μας.

Ηταν η θεωρία που πήρα από τον Κ.Τ., ο οποίος γρήγορα κατάλαβε ότι οι ομάδες είναι όπως τα σκάφη αναψυχής. Η πιο ευτυχισμένη μέρα είναι η μέρα που τα αγοράζεις και η δεύτερη πιο ευτυχισμένη η μέρα που τα πουλάς. Μου έστειλε, λοιπόν, ο Κ.Τ. μήνυμα που έλεγε πως τώρα καταλαβαίνει ότι οι Ελληνες από τους πολιτικούς και τους προέδρους των ομάδων ζητούνε να βάζουν «έτσι» φράγκα. Ανεξαρτήτως, δηλαδή, από το αν η οικονομία της χώρας πάει καλά κι από το πόσα λεφτά βγάζει η κάθε ομάδα, οι πολιτικοί και οι πρόεδροι πρέπει να βάζουν χρήμα. Πού στον διάολο θα το βρουν;

Παλιότερα οι Ελληνες πολιτικοί το έβρισκαν με τον πληθωρισμό. Πράγματι τύπωναν λεφτά και ακόμα πιο πράγματι στην εποχή του Ανδρέα, που πρέπει να ήταν ο μεγαλύτερος εκδότης χρημάτων όλων των εποχών, έπαιρνες πέντε σουβλάκια και το πέμπτο ήταν πιο ακριβό από το πρώτο, επειδή είχε ανέβει η τιμή. Τώρα, όμως, με το κοινό νόμισμα, που η Ευρωπαϊκή Τράπεζα τσεκάρει πόσα τυπώνουμε, οι ταρζανιές της πρώτης τετραετίας του Ανδρέα δεν γίνονται, πάμε φουλ για περικοπές και ακόμα και να κατασκηνώσουν οι διαδηλωτές έξω από τη Βουλή, τίποτα δεν θα γίνει, διότι τη μηχανή που κόβει χρήμα την πήραν άλλοι. Επίσης, ας μην αναπολούμε την εποχή που την είχαμε. Στο τέλος όχι μόνο το σινεμά από τις 15 δραχμές είχε πάει στο πεντακοσάρικο, αλλά δεν υπήρχαν λεφτά για να πληρωθούν ούτε οι συντάξεις του ΝΑΤ.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις ομάδες. Γράφω, γράφουν, γράφουμε ότι οι πρόεδροι πρέπει να ενισχύσουν τις ομάδες. Κι ας πούμε ότι στον Ολυμπιακό ή την Ξάνθη μπορεί να υπάρχει και βάση και ο Κόκκαλης ή ο Πανόπουλος στη συνολική σούμα να είναι και πάνω. Στον Ηρακλή ή τον Λεβαδειακό, που τα έσοδα τα μετράτε στις κερκίδες και οι χορηγίες και τα τηλεοπτικά είναι γνωστά, από πού να τα βγάλουν τα παραπάνω φράγκα για να τα βάλουν ο Ρέμος και ο Κομπότης; Να τραγουδάει σε συνεστιάσεις ο Ρέμος ή να κάνει διαφημίσεις για τον βέλιουρα και τη μουχρίτσα ο Κομπόταρος;

Στην πολιτική, στο ποδόσφαιρο, στα πάντα δεν υπάρχουν Bob. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, σωτήρες που θα εμφανιστούν για να βάλουν εκατομμύρια σε μια ομάδα, επειδή ύστερα από μισό αιώνα στην Αμερική αποφάσισαν ότι είναι οπαδοί μιας ομάδας που ποτέ δεν είδαν. Υπάρχουν άνθρωποι που πάνε σε μια ομάδα για να χρεώσουν όποιον περάσει την πόρτα τους, να εισπράξουν ό,τι προλάβουν και να εξαφανιστούν και μερικοί άλλοι που είναι καψούρηδες με μια ομάδα, υπολογίζουν ότι θα τα φέρνουν μία η άλλη κι όταν καταλάβουν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό δεν γίνεται, είτε πλακώνονται στις αρπαχτές είτε κάποια στιγμή βρίσκουν τον επόμενο και σταυρώνονται που ησύχασαν.

Το μεγαλύτερο βήμα θα γίνει τη μέρα που οι εφημερίδες θα κατηγορήσουν μια διοίκηση όχι επειδή δεν έκανε μεταγραφές, αλλά επειδή έκανε ενώ στα οικονομικά η ΠΑΕ είναι μέσα. Φτάνει, βέβαια, και οι διοικήσεις να κόψουν το παραμύθι με τις υπερτιμολογήσεις, όταν με άλλα λεφτά γράφεται ότι έχει αγοραστεί ο παίκτης στις εφημερίδες της χώρας του και στην Ελλάδα η διοίκηση ανακοινώνει τα τριπλά.