Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες

Ας πούμε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι διχασμένος με την απομάκρυνση Τεν Κάτε, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις σε διάφορα sites, που εμφανίζουν το 55% περίπου να συμφωνεί και το 45% να διαφωνεί. Ας πούμε ότι περιβάλλουμε με αγάπη και στοργή τη δεσποινίδα Τεν Κάτε που έγραψε το «fuck Panathinaikos» στο facebook σε συναισθηματική φόρτιση, διότι αγαπάει και τον μπαμπά της που φεύγει και τον Χέρσι που μένει. Ας πούμε ότι ο Νιόπλιας με τον Βαζέχα είναι δύο ονόματα φορτωμένα αναμνήσεις, θύμησες και ένδοξο παρελθόν, αλλά δεν συγκαταλέγονται στην κατηγορία top class προπονητές. Κι ας σκεφτούμε τι θα σημαίνει μια απλή, τυπική κι επαγγελματική νίκη επί του Ηρακλή, τι θα σημαίνει μια νίκη καθαρή με ωραία μπάλα και τι θα σημαίνει μια απώλεια βαθμών.

Σενάριο πρώτο: ο Παναθηναϊκός, πιστός στη φετινή συνήθειά του, κάνει μια αγχωτική νίκη με μισό γκολ διαφορά και υποχρεώνεται σε ταμπούρι στο τέλος, όταν ο Ηρακλής τον πιέζει για να ισοφαρίσει. Ο Νιόπλιας θα έχει κάνει θετικό ντεμπούτο, η ομάδα θα έχει κερδίσει με συνταγή, φιλοσοφία και εμφάνιση Τεν Κάτε, ο νέος τεχνικός θα υποσχεθεί «πολλή δουλειά κι ένα σωρό πράγματα που πρέπει να αλλάξουν» και ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον δεν θα δει τη διαφορά απ’ τον Ολυμπιακό να μεγαλώνει - αφού λογικά τον Πανθρακικό θα τον νικήσει.

Σενάριο δεύτερο: ο Παναθηναϊκός παίζει ωραία μπάλα, κερδίζει καθαρά, βγάζει κέφι και διάθεση στο παιχνίδι του και δεν αφήνει ένα ολόκληρο ημίχρονο να πάει χαμένο. Ο Νιόπλιας πιστώνεται το μερίδιο της επιτυχίας που του αναλογεί, αφού κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες να δουλέψει αρκετά πάνω στην τακτική και να εμπνεύσει τους παίκτες του, αλλά κυρίως φαίνεται μια αλλαγή στη διάθεση των ίδιων των παικτών. Με άλλα λόγια φαίνεται ότι ανακουφίστηκαν από την αλλαγή στον πάγκο, όταν κάτι τους «πλάκωνε» και τώρα παίζουν για να γουστάρουν και παράλληλα για να πείσουν τον καινούργιο κόουτς.

Σενάριο τρίτο: ο Παναθηναϊκός φέρνει ισοπαλία ή χάνει από τον Ηρακλή, με εμφάνιση ανάλογη ή χειρότερη απ’ αυτές που έκανε στα τελευταία παιχνίδια. Αμυνα που παραμένει ασύνδετη, μέσοι που δεν μπορούν να κάνουν δικό τους το κέντρο, επιθετική τριπλέτα αποκομμένη, όλοι ψάχνουν το κεφάλι του Σισέ, ο Σισέ ψάχνει για μια στήριξη, στην αναμπουμπούλα ο Κατσαμπής χαίρεται κ.λπ. Πέρα από τη διαφορά στη βαθμολογία που θα μεγαλώσει, θα βρουν ευκαιρία να βγουν όλοι αυτοί που ήταν αντίθετοι με την απομάκρυνση Τεν Κάτε, συνεπικουρούμενοι απ’ αυτούς που δεν είδαν με καλό μάτι την πρόσληψη Νιόπλια, και θα ξεσπαθώσουν όχι φυσικά ζητώντας την επιστροφή του Ολλανδού, αλλά ζητώντας ευθύνες από κάθε υπεύθυνο. Ο Νιόπλιας θα έχει ξεκινήσει με το αριστερό, θα ακούει γκρίνια από δεξιά κι αριστερά, ανοχή και πίστωση χρόνου ούτως ή άλλως δεν υπάρχει (το είπαν οι οργανωμένοι, το λέει και η κοινή λογική εφόσον ο Παναθηναϊκός είναι μέσα σε όλους τους στόχους του) και τα «κατηγορώ» στις φιλο-Παναθηναϊκές φυλλάδες θα έκαναν τον Εμίλ Ζολά να μοιάζει με παιδί τρίτης γυμνασίου στο μάθημα της έκθεσης.

Ποιο σενάριο από τα τρία μοιάζει πιο πιθανό; Ο ρομαντισμός λέει το δεύτερο, η μιζέρια «επιτάσσει» το τρίτο, αλλά η ψυχρή λογική λέει το πρώτο. Νίκη έστω και στο γνωστό φετινό μοτίβο, που θα αγοράσει χρόνο και θα επιτρέψει σε τεχνική ηγεσία και παίκτες να γνωριστούν καλύτερα και να δουλέψουν περισσότερο. Βδομάδα με τη βδομάδα θα γίνονται τα μερεμέτια, τα καλουπώματα και οι επιδιορθώσεις στην ομάδα. Κι αν ο Νιόπλιας καταφέρει να μας δείχνει έστω κι ένα καινούργιο πράγμα στο παιχνίδι της ομάδας από παιχνίδι σε παιχνίδι, χωρίς να έχει απώλειες τον πρώτο (αγωνιστικό) μήνα, θα έχει βάλει τις βάσεις για να πετύχει η ομάδα -άρα και ο ίδιος- και να αποδείξει ότι καλώς έγινε αυτό που έγινε, όχι απλά ως κίνηση αλλά και ως timing.