ΑΕΚ πεσούσης, πας λεφτάς ξυλεύεται;

Σαφώς και δεν υπάρχει υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος ή οπαδός στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από το χρώμα κασκόλ που φοράει, ο οποίος δεν θα ήθελε μια δυνατή και οικονομικά ανεξάρτητη ΑΕΚ, που θα είχε τη δυνατότητα να διεκδικεί τίτλους.

Εκτός αν θεωρεί κανείς πως η Α1 του μπάσκετ είναι ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα με άφθονο σασπένς, αφού δεν ξέρεις κάθε Σαββατοκύριακο αν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα νικούν με 10, 20 ή περισσότερους πόντους διαφορά. Και το φετινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου δυστυχώς κάπως έτσι έχει γίνει: Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός κερδίζουν συνεχώς, άντε να φέρνουν και καμιά ισοπαλία και η μοναδική ήττα του ενός συνέβη από τον άλλο.

Καλώς ή κακώς (δηλαδή κακώς και κάκιστα) η ΑΕΚ ζορίζεται, ψάχνει επενδυτή, χρωστάει, ο κ. Κοζώνης δεν έχει καταφέρει ακόμα (;) να πείσει για την οικονομική του επιφάνεια, οι περισσότεροι παίκτες είναι απλήρωτοι και είναι πιθανό να ξεκινήσουν οι προσφυγές. Καθόλου τυχαίο δεν είναι φυσικά ότι οι μοναδικοί παίκτες οι οποίοι πληρώθηκαν, άρα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ελευθερία τους μέσω προσφυγής, είναι ο Τζεμπούρ και ο Σκόκο.

Ο πρώτος δεν υπολογίζεται, αλλά στοίχισε κάπου 3 εκατομμύρια ευρώ πριν από ενάμιση χρόνο και θα ήταν εγκληματική αμέλεια να φύγει τον Γενάρη χωρίς η ΑΕΚ να πάρει φράγκο. Τρία εκατομμύρια δεν θα φέρει, αλλά και ένα αυτή τη στιγμή (συν τα χρήματα του συμβολαίου που θα γλιτώσει η ομάδα) κέρδος είναι.

Ο Σκόκο, αντιθέτως, υπολογίζεται και παρα-υπολογίζεται. Μαζί με τον Μπλάνκο και τον Μαϊστόροβιτς είναι τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας. Μόνο που ο Μαϊστόροβιτς κοντεύει τα 32 κι ο Μπλάνκο τα 32 δοκάρια φέτος, ενώ ο Σκόκο κάνει αρκετά πράγματα στο γήπεδο που κρατάνε το κασέ του ψηλά και το όνομά του ζεστό. Για ομάδες εντός και εκτός συνόρων.

Κι όσο κι αν η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ αποκλείει την πώλησή του σε ομάδα της Ελλάδας, επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου: αν η πώληση του Νάτσο Σκόκο μπορεί να αγοράσει χρόνο, να φέρει τα χρήματα που θα φέρουν -έστω και προσωρινή- ευτυχία στην ομάδα, που θα αρκούν για να πληρωθούν οι απλήρωτοι, τότε η πώλησή του μοιάζει με μονόδρομο.

Και οι πιθανότητες να είναι από την Ελλάδα η πιο συμφέρουσα πρόταση και όχι από το εξωτερικό είναι οι περισσότερες. Η φετινή ευρωπαϊκή διαδρομή της ΑΕΚ δεν ήταν επιτυχημένη. Στα παιχνίδια του Γιουρόπα ο Σκόκο σημείωσε απουσίες, τα μπλοκάκια των σκάουτερ μάλλον απίθανο είναι να γέμισαν με σελίδες εγκωμιαστικών σχολίων γι' αυτόν, σε αντίθεση με τα ντόπια μπλοκάκια.

Αν ισχύει το φημολογούμενο ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, τα υπέρ της περίπτωσης του Σκόκο είναι πολύ περισσότερα από τα κατά. Ο Αργεντινός χωράει ακόμα κι αν μείνει και ο Σαλπιγγίδης, αλλά ειδικά στην περίπτωση που ο «Σάλπι» φύγει, κουμπώνει τέλεια στα πλάνα.

Μπάλα ξέρει αναμφισβήτητα, παίζει και ως δεύτερος επιθετικός και πίσω από τον Σισέ και δεξιά, έχει προσωπικότητα που -λογικά- μπορεί να τον κάνει να σταθεί σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό (δεν λέω «μεγάλη ομάδα» γιατί και η ΑΕΚ, παρά τα προβλήματα, μεγάλη είναι). Κυρίως, όμως, ο Σκόκο θα μπορούσε να είναι ο φυσικός συνεχιστής της ηγετικής φυσιογνωμίας που λεγόταν Εκι Γκονζάλες, χωρίς (ελπίζω) τον εκρηκτικό και προβληματικό του χαρακτήρα.

Να αποδειχθεί (αν πάει Παιανία) ένας Αργεντινός μπαλαδόρος με έντονη προσωπικότητα που ζητάει συνέχεια την μπάλα, που έχει καλά στημένα, που κουμαντάρει το παιχνίδι, που δεν κολλάει σε μια θέση, αλλά «αλωνίζει».

Κυρίως, όμως, που δεν θα επιλέγει να λύνει τις διαφορές του με συμπαίκτες και αντιπάλους με μπουνιές, κλοτσιές και κουτουλιές. Διότι αν φέρ' ειπείν το περίφημο συμβάν με Τζεμπούρ και Σκόκο είχε πρωταγωνιστές τους Τζεμπούρ και Εκι, κάθε μέρα από τότε μέχρι σήμερα θα ξεκινούσαν τη μέρα τους με το τραγούδι «Το πρωί με ξυπνάς με μπουνιές».