Η καλή δουλειά ενός αληθινού δασκάλου

Πολλές φορές γίνεται συζήτηση για το ποιος είναι καλός προπονητής και πώς αυτό αποδεικνύεται. Ειδικά στην Ελλάδα τέτοιου τύπου συζητήσεις είναι μάλλον δύσκολες, καθώς ο πολύς κόσμος μπερδεύει την καλή δουλειά του προπονητή με τα όποια αποτελέσματα της ομάδας του και δυσκολεύεται να καταλάβει ότι η συμμετοχή του προπονητή σε αυτά δεν ξεπερνά ποτέ ένα -απαραίτητο ωστόσο- 30%. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση του καλού προπονητή αυτό το ποσοστό μπορεί πραγματικά να είναι μεγαλύτερο. Δείτε π.χ. τη δουλειά του Εμίλιο Φερέρα στον Πανιώνιο.

Η εντύπωση που υπάρχει σε πολλούς είναι ότι ο Πανιώνιος φέτος βελτιώθηκε γιατί βρήκε δύο κυνηγούς που σκοράρουν, δηλαδή τον Ριέρα και τον Μπάλαμπαν. Η ανάγνωση είναι ελλιπής και επιπόλαιη. Πέρυσι ο Πανιώνιος είχε την τρίτη επίθεση στην κατηγορία: μόνο ο ΠΑΟ κι ο Ολυμπιακός είχαν σκοράρει περισσότερο. Αλλά επ' ουδενί δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι έπαιζε το ποδόσφαιρο που παίζει φέτος.

Λίνεν

Τι άλλαξε στον Πανιώνιο; Είναι απλό: η ομάδα φέτος έχει προπονητή. Ο Φερέρα σε τρεις μήνες έχει καταφέρει να θυμίσει στους παίκτες ένα σωρό πράγματα που μετά τον Λίνεν είχαν ξεχάσει. Ο Πανιώνιος είναι συμπαγής, ενώ πέρυσι οι γραμμές του δεν είχαν καμία συνοχή. Παίζει αρκετά από τα πλάγια, δηλαδή βγάζει (σποραδικά και όποτε πρέπει) στην επίθεση τους ακραίους αμυντικούς του.

Εχει προσχεδιασμένες στημένες φάσεις. Κυρίως αποφεύγει να κάνει πράγματα που πέρυσι έκανε διαρκώς. Δεν υπάρχει πολύ κράτημα της μπάλας από τους επιθετικούς του, αλλά όλοι παίζουν γρήγορα. Οποιος κουβαλάει την μπάλα δεν ψάχνει το σουτ, αλλά παρακολουθεί την κίνηση των συμπαικτών του.

Δεν υπάρχουν πολλές ατομικές ενέργειες όπως πέρυσι, αλλά υπάρχουν κυρίως συνεργασίες. Δεν υπάρχουν παίκτες που αδιαφορούν όταν πρέπει να μαρκάρουν και παίκτες που να περιορίζονται στο να αμύνονται χωρίς να παίρνουν επιθετικές πρωτοβουλίες. Κυρίως δεν υπάρχει ανόητο τρέξιμο: όταν στην ενδεκάδα υπάρχουν ο Μπάλαμπαν, ο Κουμόρτζι, ο Ριέρα και ο Εστογιάνοφ, ο σκοπός είναι αυτοί να πάρουν την μπάλα σωστά στην επίθεση.

Εμπνεύσεις

Ολα αυτά ακούγονται απλά, αλλά μόνο απλά δεν είναι. Στα πρώτα ματς η ομάδα έπαιζε στην επίθεση σχεδόν αποκλειστικά περιμένοντας τις εμπνεύσεις του Ρεκόμπα. Ο Πανιώνιος αντί να πρεσάρει και να βγει με παίκτες στην κόντρα, αμυνόταν, προσπαθούσε να κερδίσει την μπάλα και μετά έκανε κατοχή, παίζοντας οριζόντιο ποδόσφαιρο για να μεταφέρει το σκηνικό στην άλλη πλευρά:

όλο αυτό γινόταν τόσο αργά, ώστε σχεδόν ποτέ δεν έβρισκε την αντίπαλη άμυνα ανοιχτή. Οταν, δε, έχανε την μπάλα, ακριβώς επειδή ξόδευε πολλά τρεξίματα για τη δημιουργία μιας φάσης, έμενε πίσω ακάλυπτος και πανικοβαλόταν. Θυμάμαι τον Τσέζαρεκ να κάνει κομμάτια την άμυνά του Πανιωνίου σαν χθες και δεν ξεχνώ τα «ανάθεμα» στους αμυντικούς. Δεν ήταν θέμα αμυντικών:

υπήρχε μια συνολική αδυναμία της ομάδας να καλύψει σωστά τον χώρο. Σήμερα ο Πανιώνιος έχει τόση συνοχή μεταξύ των γραμμών του που είναι σχεδόν αδύνατο να τον βρεις ανοιχτό: όποιος αντίπαλος κουβαλάει μπάλα έχει πάνω του δυο και τρεις παίκτες που σκοπό έχουν να κλέψουν την μπάλα και να βγάλουν την (αντ)επίθεση. Στο transition game του Φερέρα ο Κουμόρτζι γίνεται ο ΜVP του πρωταθλήματος κάνοντας κάτι πολύ απλό: κόβει τον αντίπαλο και ακολουθεί τη φάση.

Απλά

Ο Φερέρα δεν ανακάλυψε το ποδόσφαιρο: κατηχεί απλώς την ομάδα στο να κάνει σωστά τα απλά. Ακόμα κι όταν αναλύει τον αντίπαλο, διαλέγει να στοχοποιήσει ποδοσφαιριστές χωρίς να μιλά αφηρημένα. Με την ΑΕΚ ζήτησε από την ομάδα να προσέχει τον Μπλάνκο, να πιέσει τον Ενσαλίβα και τον Μαϊστόροβιτς, να παίξει από τη μεριά του Αραούχο.

Για τον προπονητή του Πανιωνίου οι συγκεκριμένοι παίκτες έχρηζαν προσοχής για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι διότι, όταν η ΑΕΚ επιτίθεται, αυτοί (πλην του Μπλάνκο) κουβαλούν αρκετά την μπάλα και αν τους την κλέψεις, δημιουργείς προϋποθέσεις για ρήγματα, αρκεί να παίξεις γρήγορα. Αυτό ζήτησε: πίεση στους συγκεκριμένους, όχι απλά για να αμυνθούμε αλλά για να μεταφέρουμε γρήγορα την μπάλα μπροστά.

Βελτίωση

Οταν η ομάδα μαθαίνει να κάνει κάποια πράγματα σωστά, το αποτέλεσμα είναι η βελτίωση των ποδοσφαιριστών της. Ο Τζαβέλλας και ο Μανιάτης χτυπούν την πόρτα της Εθνικής, ο Κουμόρτζι, ο Ριέρα, ο Εστογιάνοφ θα φέρουν χρήματα στο ταμείο αν ο Κωνσταντίνος Τσακίρης αποφασίσει κάποτε να τους πουλήσει. Ο Πανιώνιος δεν μοιάζει απλώς μια καλή ομάδα, αλλά μια ακριβή ομάδα.

Χθες άκουγα στη Νέα Σμύρνη να λένε ότι με αυτούς τους πολύ καλούς παίκτες κάθε προπονητής θα έβρισκε τελικά την άκρη. Διαφωνώ. Νομίζω ότι οι πιο πολλοί από τους προπονητές που βρίσκονται στη Σούπερ Λίγκα με αυτό το υλικό θα πνίγονταν από το άγχος! Οι περισσότεροι θα σου λεγαν ότι ο Εστογιάνοφ, ο Ριέρα, ο Κουμόρτζι και ο Μπάλαμπαν δεν χωράνε στην ίδια ενδεκάδα.

Οι άλλοι

Εχει σχέση η δουλειά που κάνει ο Φερέρα με αυτή που κάνουν οι άλλοι; Δείτε τον Ριέρα και συγκρίνετέ τον με τον Λεονάρντο και τον Κουτσιανικούλη π.χ. Ο Ριέρα ήρθε από τον Πανθρακικό: φέτος συνεχίζει τα θαυμαστά που πέρυσι μας έδειξε. Οι άλλοι δύο έπαιζαν ο ένας στο Λεβαδειακό και ο άλλος στον Εργοτέλη.

Εχει καμία σχέση η φετινή τους απόδοση με όσα μας έδειξαν πέρυσι; Δεν το νομίζω. Και μη μιλήσει κανένας για βαριές φανέλες, διότι είναι σαφώς πιο δύσκολο να δείξεις πόσο καλός είσαι όταν έρχεσαι από τον Πανθρακικό στον Πανιώνιο, παρά όταν παίρνεις ευκαιρίες στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ όπου βρίσκεις και πολύ καλύτερους συμπαίκτες.

Αποτελέσματα

Οταν αναρωτιέστε ποια είναι η προσφορά ενός προπονητή, να σκέφτεστε τον Εμίλιο. Η ομάδα του έχει ελάχιστους τραυματισμούς, τρέχει πιο πολύ από όλες, βελτιώθηκε θεαματικά σε σχέση με το ξεκίνημά της, αναδεικνύει προσωπικότητες, έχει πολύ καλό κλίμα, διασκεδάζει τον κόσμο. Συνέπεια όλων αυτών είναι να έχει και καλά αποτελέσματα. Είναι αδύνατον μια τέτοια ομάδα να μην έχει τέτοια…

Βαθμολογίες 13

Ελεγα το Σάββατο ότι μετά την επί της ουσίας διάσπαση της Λίγκας σε «ομάδες που είναι από δω» και «ομάδες που είναι από εκεί» το πρωτάθλημα αποκτά διαστάσεις εμφυλίου πολέμου. Αυτή η διάσπαση κάνει και πιο δύσκολα τα προγνωστικά. Αυτή τη φορά έχασα μερικά, γιατί άλλαξε και το σκηνικό.

- Σταθόπουλος (Λεβαδειακός – Αρης 0-2). Ελεγα ότι ο Αρης μπορεί να κερδίσει και ότι με τον «Εργο», π.χ., ο «Σταθό» δεν τον έβλαψε. Ηταν η μόνη εκτίμηση που πέτυχα, γιατί κατά τα άλλα τον έφαγε κανονικά τον Κομπότη ο «Σταθό». Ο Γιάνναρος φώναζε στο τέλος ότι «ο "Σταθό" προστάτευσε τον υπαρχηγό του Πατέρα», εννοώντας τον Κόντη. Εχει κάποια δίκια, αλλά όποιος μεγαλώνει με κουκούτσια, καμιά φορά στραβοκαταπίνει.

- Κουκουλάκης (Ξάνθη – Ολυμπιακός 0-1). Σε μια εποχή κρίσης των θεσμών υπάρχουν λίγα σταθερά πράγματα σε αυτή τη χώρα. Ενα από αυτά είναι οι νίκες του Ολυμπιακού στην Ξάνθη. Θυμάστε τι έλεγα;

- Παπασταμάτης (ΠΑΟΚ – ΑΕΛ 1-0). Εγραφα: «Με τον ΠΑΟΚ έχει κακές σχέσεις. Ευκαιρία να τις φτιάξει, αν και αυτή η τελευταία εμπλοκή του Βασίλη μας ήταν μια ακόμα ψιλοσαχλαμάρα». Εχουμε και λέμε: πέναλτι και αποβολή του Κάσας για να φτιάξουμε τις σχέσεις και αποβολή του Μουσλίμοβιτς για την «ψιλοσαχλαμάρα». Η σούμα; Παραπομπή και ξεκούραση για λίγο καιρό.

- Λαμπρόπουλος (ΠΑΣ – Ηρακλής 2-3). Αστρο λαμπρό οδήγησε τον «Ηρα» στην πιο ανέλπιστη νίκη του. Η καλύτερη διαιτησία της αγωνιστικής.

- Γιάχος (Πανθρακικός – Αστέρας 0-0). Θυμάστε τι έγραφα; «Τι το 'θελε το λευκό που ξεχωρίζει ο "Μπορό"; Ανετα θα πέρναγε. Ενώ τώρα…». Ελπίζω να παίξατε το «1Χ»…

- Παμπορίδης (Εργοτέλης – Καβάλα 1-0). Δεν έβλεπα την ήττα του Μάκη, αλλά ο «Πάμπος» είναι πιο μπλεγμένος κι από κινέζικο σταυρόλεξο και άντε να βρεις άκρη. Η μη αποβολή του Ντομπρασίνοβιτς ήταν πάντως το χαϊλάιτ της αγωνιστικής.

- Κύρκος (ΠΑΟ – Ατρόμητος 3-1). Δεν έχει τύχη ο Κύρκος. Σε ένα ματς που δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτα για να πάρει άριστα, του πέσανε τρεις τέσσερις δύσκολες φάσεις που στάθηκε αδύνατο να διαχειριστεί.

- Σπάθας (Πανιώνιος – ΑΕΚ 3-1). Αλλού περίμενα ordianaria aministrazione κι αλλού προέκυψε. Αλάνθαστος.

Δεν τα έπαιρνε….

Δεν βρίσκει την ησυχία του ο Βασίλης ο Γκαγκάτσης. Σύμφωνα με το «Βήμα», το Συμβούλιο Εφετών, το οποίο συνεδρίασε στις 22 Οκτωβρίου παρουσία και του αντεισαγγελέα Εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου, αποφάσισε την παραπομπή του στο Τριμελές Εφετείο με την κατηγορία της σκόπιμης υποβολής ανακριβούς δήλωσης «πόθεν έσχες» στον Αρειο Πάγο, την περίοδο που ήταν πρόεδρος της ΕΠΟ και εκ του νόμου υποχρεωμένος για την κατάθεση σχετικής δήλωσης. Μεταξύ των περιουσιακών του στοιχείων που απέκρυψε ήταν και 17.600 μετοχές της Ιντραλότ, αξίας διακοσίων (και βάλε) χιλιάδων ευρώ.

Επειτα από αυτό, ο αδίκως συκοφαντημένος πρώην πρόεδρος της ΕΠΟ μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν τα έπαιρνε από τον Κόκκαλη, όπως χυδαία κάποιοι ισχυρίζονταν, αλλά αντιθέτως τον χρηματοδοτούσε στηρίζοντας τη μετοχή της εταιρείας του…