Δύο διαφορετικές ομάδες στη συσκευασία της μιας

Για τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό όλα τα ματς δεν είναι ίδια. Στα ντέρμπι αυτό που συνήθως φαίνεται είναι ο χαρακτήρας των ομάδων. Στα ματς με κατά κανόνα πιο αδύναμους αντιπάλους θα έπρεπε να φαίνεται το παιχνίδι τους. Αν οργανωμένο παιχνίδι δεν υπάρχει, φαίνονται απλώς κάποιες ικανότητες παικτών (όταν τα πράγματα πάνε καλά) και συνήθως κάποιες αδυναμίες (όταν τα πράγματα δεν πάνε κατ' ευχήν). Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ αυτή την εύκολη στα χαρτιά αγωνιστική έδειξαν τις δυνατότητες κάποιων παικτών τους και τις οργανωτικές τους αδυναμίες, αυτές που πάρα πολύ δύσκολα θα διορθώσουν.

Ο Ολυμπιακός στην Ξάνθη κέρδισε, διότι φέτος δεν έχει κανένα πρόβλημα να αμυνθεί μαζικά και να προστατέψει το όποιο μικρό αβαντάζ του στο σκορ: η σιγουριά του Ντουντού, η φόρμα του Μήτρογλου και ο πανικός που δημιούργησε στην άμυνα της Ξάνθη ο Γκαλέτι έκαναν τα υπόλοιπα.

Ο πρωτοπόρος, έχοντας επίγνωση των ορίων του, κάνει σε αυτού του τύπου τα ματς, όπως το σαββατιάτικο με την Ξάνθη, τα απαραίτητα για να κρατάει το αποτέλεσμα και πολύ λίγα για να το διευρύνει: στα ματς που δεν προστάτευσε κυνικά το γκολ με το οποίο προηγούνταν (με τον Ηρακλή ή τον ΠΑΣ π.χ.) δεν νίκησε.

Ο πρωτοπόρος κάνει συνειδητά την ανάγκη φιλοτιμία και δεν θα έχει πρόβλημα όσο δεν θα υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις για προσφορά θεάματος: υπό αυτό το πρίσμα θα έλεγα ότι το ματς με τον ουραγό Πανθρακικό έρχεται την κατάλληλη στιγμή, διότι η ομάδα του Ζίκο μπορεί κάπως να ευχαριστήσει και το κοινό της πριν ανέβει στη Θεσσαλονίκη για ένα ακόμα ματς, αυτό με τον Αρη, που μπορεί πάλι να το παίξει σπεκουλάροντας.

Στο ματς του ΠΑΟ με τον Ατρόμητο νόμιζες ότι ήταν σαν υπάρχουν δύο ομάδες στη συσκευασία της μιας. Ο ένας ΠΑΟ αγχώνεται με το παραμικρό, κάνει διαρκώς λάθη στην άμυνα, στην οποία έχει παίκτες που ένας Θεός ξέρει τι έχουν στο μυαλό τους, πνίγεται σε μια κουταλιά νερό ακόμα κι όταν προηγείται 2-0.

Ο άλλος ΠΑΟ σκοράρει συνεχώς με τον Σισέ και τον Κατσουράνη, παίζει για το γκολ, έχει πολλούς παίκτες με δημιουργικές ικανότητες, κυνηγάει το γκολ μέχρι το τέλος. Τον πρώτο ΠΑΟ οι οπαδοί δεν τον αντέχουν, τον δεύτερο τον αγχώνουν με απαιτήσεις που μια ομάδα που έχει χρόνια να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα δεν αντέχει.

Αντίθετα από τον compact Ολυμπιακό, που προχωρά θωρακισμένος επικοινωνιακά και με τον κόσμο στρατευμένο στον πλευρό του, στον ΠΑΟ η μουρμούρα είναι και φέτος κανόνας: χθες είχε να κάνει και με την παρουσία της Αστυνομίας στο γήπεδο.

Οι πρωτοπόροι κερδίζουν χωρίς να ενθουσιάζουν και το ίδιο μπορεί να πει κάποιος και για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος είναι τρίτος έπειτα από μια νίκη με τη Λάρισα σε ένα ματς που είχε ενδιαφέρον μόνο για όσους αγαπάνε τα διαιτητικά λάθη και την κουβέντα για τους ρέφερι.

Για να μιλήσεις και να δεις ποδόσφαιρο πρέπει να προτιμάς τα ματς του Εργοτέλη και κυρίως του Πανιωνίου. Η νίκη της ομάδας του Νίκου Καραγεωργίου έρχεται χάρη σε ένα γκολ ευρωπαϊκού επιπέδου, αρχιτεκτονικά δομημένου στη γνώση του ποδοσφαίρου που συναντάς στον Τζούνιορ, τον Λεάλ και τον Βερπακόφσκις. Η νίκη του Πανιωνίου επί της ΑΕΚ είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του Φερέρα, ο οποίος δύο χρόνια τώρα στην Ελλάδα κάνει καταπληκτικά πράγματα.

Ο Πανιώνιος σκοράρει εναντίον της ΑΕΚ με τρεις διαφορετικούς τρόπους: από στημένη φάση, ανοίγοντας μια κλειστή άμυνα και σε μια υποδειγματική αντεπίθεση. Η μπάλα, που είναι καλή με τον Πανιώνιο, ήθελε οι σκόρερ να είναι οι τρεις χαρισματικοί του παίκτες: ο αρχηγός Γιάννης Μανιάτης, ο σταρ Ριέρα και ο πολύπειρος Μπάλαμπαν. Ενας τέταρτος, ο ασταμάτητος Κουμουρτζί, μπορεί να είναι και ο MVP του πρώτου γύρου.