Βρεγμένα βέλη στη φαρέτρα

Tα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν να δικαιώνουν την επιλογή Γιαννάκη, διότι ο Ολυμπιακός έγινε από σκορποχώρι ομάδα εν μία νυκτί, «άλωσε» έδρες όπως το Τελ Αβίβ και τη Μόσχα κι έφτασε ένα βήμα από το φάιναλ φορ της Μαδρίτης. Σύσσωμος ο Ολυμπιακός βάλθηκε να ονειρεύεται τίτλους και μεγαλεία. Ο Παναθηναϊκός είπε την τελευταία λέξη στους τελικούς του 2008, αλλά η ήττα θεωρήθηκε αναπόφευκτη. «Του χρόνου θα έχουμε γλέντια», έλεγαν στο λιμάνι.

Τότε οι Αγγελόπουλοι έκαναν το μοιραίο λάθος. Κράτησαν τα κλειδιά της ομάδας για τον εαυτό τους. Μερικά χιλιόμετρα βορειότερα οι Γιαννακόπουλοι χαμογελούσαν με νόημα. Οσο οι ίδιοι έκαναν του κεφαλιού τους στο καλοκαιρινό παζάρι, η ομάδα τους ζούσε τη μία αποτυχία μετά την άλλη. Κατάφεραν να εκθρονίσουν τον Ολυμπιακό μόνο όταν δέχθηκαν να ανεβούν στην κερκίδα των επισήμων.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παρέλαβε τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή Ελλάδας, αλλά λίαν ταραγμένο. Κράτησε το τιμόνι με χέρι στιβαρό, έκλεισε ερμητικά την πόρτα των αποδυτηρίων και ανέλαβε εξαρχής την πλήρη ευθύνη για το αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό. Οταν συγκρούστηκε με τον αμετακίνητο Φραγκίσκο Αλβέρτη είχε θητεία ολίγων μηνών στο πόστο. Από τη στιγμή που κέρδισε εκείνη την παρτίδα πόκερ δεν είχε να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.

Ο Γιαννάκης συμπληρώνει οσονούπω διετία στον πάγκο του Ολυμπιακού. Σε αυτούς τους 22 μήνες βοήθησε την ομάδα να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή, αλλά έχασε όλες τις κρίσιμες αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό, μαζί και το όποιο λαϊκό του έρεισμα στις εξέδρες του ΣΕΦ. Το κλασικό του σλόγκαν, «υπομονή», πέφτει πια σε ώτα μη ακουόντων.

Η κοινή λογική υπενθυμίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να γκρεμιστεί μια αυτοκρατορία σαν αυτή του Παναθηναϊκού, ειδικά από αντίπαλο που ξηλώνει και ράβει από την αρχή τα ρούχα του κάθε καλοκαίρι. Αλλά η κοινή λογική δεν έχει θέση σε αναμετρήσεις ανάμεσα στους δύο «αιωνίους». Καλώς ή κακώς, αυτές είναι που καθορίζουν το πρόσημο δίπλα στο βιογραφικό παικτών και προπονητών.

Στον Πειραιά θυμούνται με νοσταλγία τον Γκέρσον, επειδή αυτός κόντεψε να αποκαθηλώσει τον Παναθηναϊκό στους τελικούς του 2007. Ο Γιαννάκης; Αποτυχών, ανίκανος και κοιμισμένος, διότι νικήθηκε κατ' επανάληψη από τους «πράσινους». Τι κι αν οδήγησε τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας έπειτα από 10 χρόνια; Σημασία έχει ότι εκεί ηττήθηκε από… τους άλλους. Εστω για ένα σουτ.

Εικάζεται ότι η καρέκλα του Γιαννάκη τρίζει για πρώτη φορά από τότε που ο «δράκος» ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, οι Αγγελόπουλοι γνωρίζουν ότι μέρος της ευθύνης βαραίνει τους ίδιους, οπότε θα δυσκολευτούν να πιέσουν τη σκανδάλη με τη βιασύνη των Γιαννακόπουλων της δεκαετίας του '90.

Φορτωμένος με παίκτες επιλεγμένους από τη διοίκηση και παγιδευμένος μεταξύ σφύρας και άκμονος, ο τέως ομοσπονδιακός είναι υποχρεωμένος να υιοθετήσει ένα στυλ παιχνιδιού που δεν πιστεύει ούτε του αρέσει –και να νικήσει με βρεγμένα όπλα ολόκληρο Παναθηναϊκό. Οποτε ο Ολυμπιακός του Τσίλντρες, του Κλέιζα και του Μπέβερλι βρίσκει χώρο για να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, είναι απολαυστικός και ικανός να ισοπεδώσει τον αντίπαλό του, με παιχνίδι βγαλμένο από το ΝΒΑ.

Αλλά εδώ είναι Ευρώπη και οι μάχες δίνονται εκ του συστάδην. Ο Ομπράντοβιτς θα σκορπίσει στο παρκέ παγίδες και δόκανα, ώστε να καθυστερήσει κάθε βήμα του αντιπάλου και να φέρει τον ρυθμό τού ντέρμπι στα δικά του μέτρα. Ξέρει ότι έχει μπροστά του μια χρυσή ευκαιρία για να βγάλει «διπλό» και έτσι να γίνει κυρίαρχος του παιχνιδιού για άλλη μία χρονιά.

Το βασικό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού εν όψει του αποψινού ντέρμπι δεν είναι η αγωνιστική υπεροχή ούτε τα προβλήματα του αντιπάλου. Το πιο φαρμακερό βέλος στη φαρέτρα του είναι η ξεγνοιασιά με την οποία αντιμετωπίζουν την αποστολή τους. Ουδείς διανοείται να αμφισβητήσει τους πρωταθλητές Ευρώπης και τον πολυεστεμμένο προπονητή του. Απέναντι στους φορτωμένους με αβάσταχτη πίεση «ερυθρόλευκους», ο Ομπράντοβιτς ξεκινάει με τα λευκά στη σκακιέρα του ντέρμπι.

Ο πελαγωμένος Γιαννάκης ελπίζει ότι το σοκ του Βελιγραδίου θα ξυπνήσει τον εγωισμό των παικτών του, ειδικά αυτών που συναισθάνονται το βάρος της φανέλας. Εάν, όμως, εκείνοι αποδειχθούν ανήμποροι να ορθώσουν ανάστημα ή απρόθυμοι να ακουμπήσουν το κεφάλι στον ντορβά, ενδέχεται να πληρώσει τη νύφη ο ίδιος ο «δράκος». Ο Ομπράντοβιτς έχει ήδη καταπιεί πέντε προπονητές του Ολυμπιακού στα 11 χρόνια της ελληνικής θητείας του, αλλά η πείνα του δεν λέει να καταλαγιάσει.