Αποκτά ενδιαφέρον

Ενα μέτριο ματς ανάμεσα σε δύο μέτριες ομάδες. Από πλευράς Αλκμααρ, λόγω δυναμικότητας και από πλευράς Ολυμπιακού, λόγω εξάντλησης. Από εκείνα τα ματς που αν δεν έπαιζε ελληνική ομάδα, θα άλλαζες κανάλι –ακόμα και για τις σαύρες των κρατικών. Τέλος πάντων, η Αλκμααρ με τους μέτριους παίκτες της γρήγορα θα ξεχαστεί, ο Ολυμπιακός όμως αποκτά όλο και περισσότερο ενδιαφέρον.

Πρώτον, από ανθρώπινης πλευράς. Αντίθετα με τον Ιβιτσα Οσιμ στο παρελθόν, που σε ματς με τη Γιουβέντους είχε βάλει αλλαγή τον Καφφέ για να στείλει μήνυμα στον Βαρδινογιάννη «αυτούς έχω για αλλαγή και αν θέλεις κάτι καλύτερο, πάρε μου παίκτες», ο Ζίκο βρήκε μια άλλη μέθοδο για να στείλει το ίδιο μήνυμα: δεν κάνει αλλαγές.

Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός κλείνει 90λεπτο στην Ευρώπη χωρίς να κάνει ούτε μία αλλαγή και η πρώτη που γίνεται (του Πάντου στη θέση του Ζαϊρί) είναι στις καθυστερήσεις για να κερδηθεί χρόνος. Μια καλή μέθοδος για να πάει το μήνυμα στον πρόεδρο, αλλά ακόμα καλύτερη για να στείλει μερικούς παίκτες για το σανατόριο ή ακόμα χειρότερα. Από εκεί και πέρα οι κρίσεις στον Ζίκο είναι θέμα προσέγγισης.

Πιστεύεις ότι ο Ζίκο δεν εκμεταλλεύεται τον πλούσιο πάγκο του Ολυμπιακού και ζητάς αλλαγή προπονητή. Πιστεύεις ότι ο Βραζιλιάνος αυτούς τους παίκτες πρώτης επιλογής έχει, αυτούς εμπιστεύεται και λες ότι η διοίκηση πρέπει να αγοράσει παίκτες. Η δική μου γνώμη πάντως είναι ότι αν η Αλκμααρ είχε αντιμετωπίσει μία από τις γερές ομάδες του Ολυμπιακού της τελευταίας 12ετίας, δεν θα είχε καμία τύχη. Και με το «γερές ομάδες» δεν εννοώ αυτές που θα ήταν απαραίτητος ο Στολτίδης ή θα μπορούσε να γίνει συζήτηση αν το πρόβλημα είναι ότι δεν ξεκινούν βασικοί ο Φετφατζίδης και ο Γιάννης Παπαδόπουλος...

Κατά τα άλλα, πενία τέχνας κατεργάζεται και οι δύσκολες στιγμές δημιουργούν τους πιο αναπάντεχους ήρωες. Ετσι στη σημερινή αγωνιστική ένδοια του Ολυμπιακού από εντεκαδάτους παίκτες αποκαλύφθηκε ότι ο Ραούλ Μπράβο έχει δέκα καντάρια φιλότιμο, ο Γκαλίτσιος την ψυχή για να καλύψει την έλλειψη δύναμης και ο Οσκαρ Γκονζάλες τη σοβαρότητα για να αναπληρώσει την έλλειψη σημαντικού ταλέντου.

Οσο για τον Αντώνη Νικοπολίδη, επέστρεψε σε μία από τις κλασικές του scrambling καλές εμφανίσεις που χτυπιέται δεξιά, αριστερά σαν ηλεκτρικό χταπόδι για να καλύπτει τα κενά της άμυνάς του. Και τώρα το ενδιαφέρον μεταφέρεται στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, με το ερώτημα αν η χθεσινή ενδεκάδα που έβγαλε ένα ματς χωρίς αλλαγές μπορεί να βγάλει ένα ακόμα την ίδια εβδομάδα.



Να 'ναι καλά ο Bob Kozonis που έκανε το ελληνικό ποδόσφαιρο κοσμοπολίτικο. Η δουλειά των ορκωτών λογιστών δεν θα αρχίσει αμέσως, διότι, σύμφωνα με το κοζοναίικο, οι λογιστές πρώτα θα γιορτάσουν την Ημέρα των Ευχαριστιών Thanksgiving Day. Είναι η μέρα που οι Αμερικανοί γιορτάζουν τη συμφιλίωση των αποίκων με τους Ινδιάνους, όταν μετά τον πρώτο σκληρό χειμώνα στο Plymouth 53 άποικοι κάλεσαν 93 Ινδιάνους για να γιορτάσουν τη συμβίωσή τους.

Και, φυσικά, από τότε οι Ινδιάνοι βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή που αντί να φάνε το καλαμπόκι, δεν καθάριζαν τους αποίκους πριν τους καθαρίσουν αυτοί. Το Thanksgiving Day παραδοσιακά εορτάζεται την τέταρτη Πέμπτη κάθε Νοέμβρη, είναι εθνική αργία, αλλά μέχρις εκεί. Μία μέρα.

Αν οι ορκωτοί λογιστές του Kozonis δεν είναι Ινδιάνοι ή άποικοι που στην αυθεντική γιορτή τρώγανε τρεις μέρες, η καθυστέρηση δεν δικαιολογείται. Επίσης, δεν ξέρω αν στην Αμερική έχουν μάθει το κόλπο που τσεκάρεις βιβλία, σταματάς τη μία μέρα της αργίας και συνεχίζεις από εκεί που ήσουνα.

Με τον Kozonis, πάντως, έχουμε περάσει σε άλλες εποχές. Οπου τα βιβλία πρέπει να είναι κάτι γιγάντια τεφτέρια της εποχής του Ντίκενς και τα πληρεξούσια γίνονται σε συμβολαιογράφους με πέτσινες πολυθρόνες και faux βυζαντινά γραφεία στα γραφεία της οδού Σόλωνος. Λέει το κοζοναίικο «θα ελέγξουμε τα βιβλία» και έχει εικόνες του Κράτσιτ να κάθεται σε αναλόγιο με μία πένα με φτερό στο χέρι απέναντι από τον Εμπενέζερ Σκρουτζ και να μετράει «Μία φανέλα Ριβάλντο, δύο φανέλες Ριβάλντο… είκοσι δύο χιλιάδες επτακόσιες είκοσι οκτώ φανέλες Ριβάλντο, τι είπατε, κύριες Σκρουτζ; Να κλείσω την πόρτα; Ω, γαμώτο, ξέχασα πού ήμουνα… Μία φανέλα Ριβάλντο, δύο φανέλες Ριβάλντο…». Τέλος πάντων, εδώ και κάτι χρόνια τα βιβλία κρατιούνται σε κομπιούτερ και ελπίζω στην ΑΕΚ να αγόρασαν ένα.

Κάτι άλλο για τον Bob. Αν έβαλε το ένα και μοναδικό του σπίτι σε υποθήκη για 600 χιλιάδες ευρώ, πρέπει να είναι πολύ βιτσιόζος αν ταυτόχρονα κρατάει καταθέσεις 19+ εκατομμύρια ευρώ. Και θα έχει πλάκα αν το χαρτί της τράπεζας που θα δείχνει τις καταθέσεις είναι της Eagle First. Η οποία, εκτός ότι είναι η ίδια που έκανε την υποθήκη του σπιτιού του Bob, δηλώνει κεφάλαιο 300 εκατομμύρια δολάρια, έχοντας ένα λογαριασμό των 19 εκατομμυρίων έτσι για να τραβάει ο Bob από τα ΑΤΜ.

Στη ζωή συνήθως αυτό που βλέπεις είναι. Αν βλέπεις ένα σεΐχη με μπλου τζιν κάτω από την κελεμπία να παραγγέλνει σουβλάκια με πίτα και να τα ξεσκίζει, δύσκολα θα είναι και φραγκάτος. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έλεγε ότι πριν πάει σε δεξίωση πρώτα έτρωγε, για να μην τον περάσουν για λιγούρη και αν ο σεΐχης θέλει να κρατήσει μούρη, δεν θα πλακωθεί στα δίπιτα μπροστά στους δημοσιογράφους. Το ίδιο και ο Bob.

Είναι που είναι παγκοσμίως άγνωστος και αν ήθελε να δείξει ότι μετράει κάτι παραπάνω, θα έκανε άλλο από το να διαπραγματεύεται την αγορά της ΑΕΚ στο Greek Island του Σικάγο, που απ' ό,τι μου λένε είναι του πεθερού του Παπαδημητρίου, παρέα με σύμβουλο έναν ασφαλιστή και παρέα με τον Φρανκ Κλόπα. Αντίθετα, αυτό που κάνει σωστά ο Bob είναι να αφήνει να μιλάνε άλλοι για την πάρτη του.

«Ο Bob θύμωσε πάρα πολύ όταν έμαθε ότι διέρρευσε το προσύμφωνο με τον Θανόπουλο». «Ο Bob θέλει να βάλει 100 εκατομμύρια για να βοηθήσει την ΑΕΚ». Ετσι δουλεύει και η εκκλησία. Βγαίνει ο ένας και δηλώνει Απόστολος, βγαίνει ο άλλος και δηλώνει αρχιεπίσκοπος και πλακώνεται στο «αντ’ αυτού».

«Είπε ο Κύριος ότι δεν πρέπει να πηδιέστε τις Παρασκευές». Και άντε να ρωτήσεις τον Κύριο γιατί μπορούμε να πηδιόμαστε τα Σάββατα, αλλά τις Παρασκευές πρέπει να τον υμνούμε και γιατί δεν μπορεί να πηδάς και να υμνείς ταυτόχρονα. Οσο το σκέφτομαι, ο Θεός είναι ένας Kozonis. Και όσο θα δούμε μετα-θάνατο ζωή τόσο θα δει τα εκατομμύρια και η ΑΕΚ.

Οπότε ας ασχοληθούμε με αυτούς που βλέπουμε και τα προβλήματα που έχουμε και με τη μετα-θάνατο ζωή υπάρχει χρόνος να ασχοληθούμε με το που πεθάνουμε. Και, κυρίως, ας ασχοληθούμε με τη βία, που μετά την κατάργηση του αυτόφωρου από τον Ιωαννίδη στο ποδόσφαιρο πάει προς το χειρότερο. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, όπου οι οργανωμένοι έχουν καταλάβει ότι τους παίρνει να κάνουν ό,τι γουστάρουνε.

Κάνουν τις καφρίες οι ΠΑΟΚτσήδες στην Τούμπα και απαντάνε οι Αρειανοί με την επίθεση στο λεωφορείο που μετέφερε θεατές μετά το ματς, σπάζοντας τα παράθυρα και πετώντας αναμμένα βεγγαλικά μέσα για να τους κάψουνε. Και αν αυτό δεν είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης, το αδίκημα έχει πάψει να υπάρχει.



Aν περιμένουν τον επόμενο νεκρό για να κινηθούν, καλά το πάνε. Αν, όμως, θέλουν να κάνουν κάτι, ας ξεκινήσουν από αυτό. Κάποιος που πετάει αναμμένο πυρσό σε λεωφορείο και τραυματίζει δεκάχρονο δεν έχει δικαίωμα να ζητεί επιείκεια. Μηδενική ανοχή και όποιος συλλαμβάνεται με πυρσούς, Μολότωφ και πιστόλια φωτοβολίδων, Αυτόφωρο. Αλλο να πλακωθείς με κάποιον που μπορεί και να είναι συμπτωματικό και άλλο να έχεις αντικείμενα που σκοπό έχουν να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν τον άλλον.