Το «κόκκινο» ντόμινο

Πάντα, και όχι μόνο στην Ελλάδα, η εβδομάδα που προηγείται ενός παραδοσιακού ντέρμπι είναι εβδομάδα «προαναγγελίας». Είναι το χρονικό διάστημα που οι μονομάχοι ετοιμάζονται για την επερχόμενη σύγκρουση και στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας γίνονται και –κυρίως– λέγονται πολλά. Για να συσπειρώνονται οι οπαδοί και να εκνευρίζονται οι αντίπαλοι.

Είναι η περίοδος που ενδείκνυται γι' αυτό που οι Αγγλοι ονομάζουν mind games και οι δηλώσεις παίζουν τον πρώτο ρόλο. Προφανώς αυτή η εβδομάδα δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση, ιδίως όταν πρόκειται για ένα ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ, το αποτέλεσμα του οποίου μπορεί να κρίνει το πρωτάθλημα.

Αν ο ΠΑΟ νικήσει, και με δεδομένο ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι μια κούρσα ανάμεσα σε δύο άλογα, η διαφορά των 5 βαθμών είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί, συνυπολογιζομένου φυσικά του γεγονότος ότι στον δεύτερο γύρο η ρεβάνς για τους «κόκκινους» θα είναι εκτός έδρας.

Εδώ μπορεί να σκεφθεί κανείς και ορισμένες άλλες παραμέτρους, όπως το γεγονός ότι το ρόστερ του ΠΑΟ έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος από εκείνο του Ολυμπιακού, άρα μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του πρωταθλήματος. Ενα ερώτημα στο οποίο δεν έχω απάντηση αφορά τη δυνατότητα του ΠΑΟ να διαχειριστεί την πίεση του φαβορί και το πλεονέκτημα της βαθμολογικής διαφοράς. Αυτές οι σκέψεις αφορούν το ενδεχόμενο νίκης.

Η περίπτωση της νίκης του Ολυμπιακού –αντίθετα με την πιθανή νίκη του ΠΑΟ– δημιουργεί μια βαθμολογική διαφορά που ανατρέπεται πολύ εύκολα και δεν ξεχωρίζει κάποια από τις δύο ομάδες ως φαβορί. Αναμφισβήτητα, όμως, δίνει ένα πολύ μεγάλο ψυχολογικό πλεονέκτημα στον Ολυμπιακό.

Οι «κόκκινοι» θα έχουν πετύχει μια νίκη παρατάσσοντας μία ενδεκάδα με σοβαρές ελλείψεις και λιγότερο έμπειρη απέναντι σε έναν αντίπαλο που είναι πιο πλήρης και φέτος εμφανίζεται έτοιμος να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Μια πιθανή νίκη των «κόκκινων» θα μεταφέρει πίεση –από τον κόσμο και τη διοίκηση– στον προπονητή και τους παίκτες του «τριφυλλιού», την οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι μπορούν να διαχειριστούν. Εκτός κι αν πρόκειται για μια ήττα που θα έχει έρθει με απροσδόκητο τρόπο και ενώ η ομάδα των «πρασίνων» θα έχει αποδώσει καλά.

Η πιθανότητα της ισοπαλίας, το σημείο από το οποίο ξεκινούν όλα τα ντέρμπι, δεν ξεκαθαρίζει τίποτε, αλλά επίσης θέτει ερωτήματα. Το βασικότερο έχει να κάνει με την αντοχή του Ολυμπιακού να κυνηγήσει μια ομάδα που βρίσκεται μπροστά του. Ο Ολυμπιακός πληρώνει τις αβλεψίες του καλοκαιριού σε ό,τι αφορά την πληρότητα του ρόστερ του σε αριθμό και σε ποιότητα ποδοσφαιριστών.

Οι ελλείψεις και φυσικά η κούραση και οι τραυματισμοί, στα οποία πρέπει να προστεθεί η πολύ κακή προετοιμασία, έχουν αποτέλεσμα η αγωνιστική πίεση στον Ολυμπιακό να είναι μονίμως στο υψηλότερο σημείο. Δεν είναι, βέβαια, δυνατόν καμιά ομάδα να μπορέσει να αντέξει τέτοια πίεση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Είναι, απλώς πιθανό, αν η ομάδα του Πειραιά ενισχυθεί στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, να μπορέσει να μείνει μέσα στον βασικό στόχο της, που είναι το πρωτάθλημα. Αλλά όταν γίνεται λόγος για ενίσχυση δεν εννοώ μία η δύο μεταγραφές. Η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού δεν είναι μυστήριο. Ολοι γνωρίζουν πώς προέκυψε. Εδώ τώρα βλέπουμε το φαινόμενο του ντόμινο σε πλήρη εξέλιξη. Το πρώτο τουβλάκι έπεσε το καλοκαίρι και από τότε οι πτώσεις συνεχίζονται.

Μια νίκη στο ντέρμπι και η μεταγραφική ενίσχυση μπορούν να διακόψουν τη ροή του ντόμινο. Διαφορετικά θα αρχίσει το γνώριμο παιχνίδι της αναζήτησης των αποδιοπομπαίων τράγων, με πρώτο υποψήφιο τον προπονητή φυσικά. Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν πολύ πιο τίμιο να ξεκινήσει η δημιουργία της ομάδας για τη νέα χρονιά από τώρα. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ένα σχέδιο που στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει...

Δηλώσεις για κατανάλωση

Μερικές φορές απορώ με κάποιες από τις δηλώσεις που κάνουν άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Δεν απορώ με το περιεχόμενο των δηλώσεων –που σχεδόν πάντα δεν λένε κάτι καινούργιο ή ενδιαφέρον–, αλλά με τους ίδιους τους ανθρώπους που κάνουν τις δηλώσεις. Δεν μπορώ να πιστέψω πως οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτές οι δηλώσεις έχουν κάποια επιρροή.

Για παράδειγμα, η χθεσινή δήλωση του προπονητή της ΑΕΚ δεν προσφέρει καμία παρηγοριά στον οπαδό της ομάδας. Είναι πασιφανές ότι η ομάδα του «Δικέφαλου» έχει αποκλειστεί από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και ουσιαστικά από οποιαδήποτε πρόοδο στην Ευρώπη. Αυτό είναι το λιγότερο. Η ομάδα είναι χωρίς διοίκηση, έχει οικονομικά προβλήματα που μέρα με τη μέρα διογκώνονται και η εκκρεμότητα της αλλαγής ιδιοκτησίας δεν φαίνεται να ξεκαθαρίζει.

Ολο αυτό το νοσηρό περιβάλλον έχει σοβαρή επίδραση στη συνοχή και την ψυχολογία της ομάδας, της οποίας το ρόστερ δεν προσφέρει τα εχέγγυα για κάτι καλό. Η δήλωση του Μπάγεβιτς αυτό που κάνει είναι να λέει σε όλους εμάς το προφανές. «Παλεύω μόνος μου με χίλια προβλήματα όπως μπορώ, αλλά δεν φεύγω». Είναι μια δήλωση επί προσωπικού και ξεκαθαρίζει ότι ο προπονητής είναι ο τελευταίος από τον οποίο θα μπορούσαν να ζητηθούν ευθύνες για την εικόνα της ομάδας. Την ίδια στιγμή, χωρίς να τον κατονομάζει, δείχνει τον βασικό υπεύθυνο, που δεν είναι άλλος από τη διοίκηση.

Εκτός από τις δηλώσεις του Μπάγεβιτς, η επικαιρότητα χθες μας τροφοδότησε και με τις δηλώσεις που φέρεται να έκανε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού στου Ρέντη. Δηλώσεις με τις οποίες στοχοποιούνται οι ποδοσφαιριστές ως μοναδικοί υπεύθυνοι για μια ενδεχόμενη ήττα στο κυριακάτικο ντέρμπι.

Ομως οι δηλώσεις αυτές –αν έγιναν όπως μεταφέρθηκαν– έχουν έναν και μόνο στόχο. Να απαλλάξουν τον πρόεδρο από τις οποιεσδήποτε ευθύνες για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας και να φέρουν στο στόχαστρο της κριτικής παίκτες και προπονητή.

Υπάρχουν «παπαγαλάκια» που θα διεκπεραιώσουν επικοινωνιακά με προθυμία αυτό το επιχείρημα. Στον Ολυμπιακό δεν υπήρχε ποτέ ένα εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Υπήρχε πάντα ο πρόεδρος, που έδειχνε τον υπεύθυνο και τον θυσίαζε. Τώρα, άραγε, ποια θυσία θα πρέπει να περιμένουμε αν το αποτέλεσμα του ντέρμπι είναι αρνητικό;

Η άνοδος των μικρών

Στο φετινό πρωτάθλημα φαίνεται φέτος να υπάρχει μια αγωνιστική άνοδος των ομάδων της περιφέρειας, γεγονός που του δίνει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μια και υποχρεώνει τους μεγάλους σε βαθμολογικές απώλειες. Αυτό το πράγμα θα ήταν ιδιαίτερα παρήγορο για το ελληνικό ποδόσφαιρο αν δεν επρόκειτο για ένα συγκυριακό φαινόμενο.

Η δική μου εντύπωση είναι ότι οι ομάδες της περιφέρειας, που συχνά αποκαλούνται «μικρές», εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες που έχουν να κάνουν με τις δυσκολίες του Ολυμπιακού και τους πειραματισμούς του Τεν Κάτε –και τις συχνές απουσίες ποδοσφαιριστών με την Εθνική ομάδα–, που προκαλούν αγωνιστική αστάθεια στον ΠΑΟ.

Η αγωνιστική άνοδος των ομάδων της περιφέρειας δεν μπορεί να τεκμηριωθεί με κάποια αποτελέσματα στο 1/3 της σεζόν. Χρειάζονται δύο και τρεις αγωνιστικές περίοδοι που μπορούν να προσφέρουν ικανοποιητική βάση δεδομένων για να βγουν συμπεράσματα με κάποια αξιοπιστία.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως όσο η διαφορά οικονομικής δύναμης ανάμεσα στους δύο μεγάλους του πρωταθλήματος και τους υπόλοιπους διευρύνεται αντί να μειώνεται, η άνοδος των πολύπαθων ομάδων της περιφέρειας θα αργήσει πολύ ακόμα.