Yπερτιμημένοι διεκδικητές τίτλου με έπαρση και άγχος

Η διαφορά του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ είναι απλή. Στον ΠΑΟ έχουν υπερτιμήσει όχι την επιθετική λειτουργία της ομάδας τους, αλλά τους σολίστες που υπάρχουν στην επίθεση –μοιάζουν σε κάθε ματς να πιστεύουν πως αργά ή γρήγορα ο Σισέ, ο Κατσουράνης, ο Σαλπιγγίδης ή όποιος άλλος θα πετύχει ένα γκολ και η ομάδα θα κερδίσει. Στον Ολυμπιακό, αντίθετα, μοιάζουν να στηρίζονται ολοένα και περισσότερο στην άμυνα, που μοιάζει η πληρέστερη γραμμή της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός πίστεψε ότι το ματς με τον ΠΑΣ τελείωσε στο 80' για τον ίδιο λόγο που οι παίκτες του νόμιζαν ότι και το ματς με τον Ηρακλή είχε τελειώσει στο ίδιο λεπτό: και στις δύο περιπτώσεις ο Ολυμπιακός σταμάτησε να παίζει, ελπίζοντας ότι η άμυνά του δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα να κρατήσει μέχρι το φινάλε το αβαντάζ. Ο ΠΑΟ, από την άλλη πλευρά, απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης επιχείρησε να κάνει το συνηθισμένο συντηρητικό παιχνίδι του, περιμένοντας ότι, όπως στις προηγούμενες περιπτώσεις, θα βρεθεί το μαγικό γκολ που θα ξεκλειδώσει το ματς.

Ο ΠΑΟ άρχισε πραγματικά να πιέζει όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ: σίγουρα μέτρησε το ότι ο αντίπαλός του έμεινε με δέκα παίκτες, όμως το τελευταίο τέταρτο του ματς δείχνει πως όταν ο ΠΑΟ αποφασίζει να πιέσει μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα. Γιατί δεν το κάνει νωρίτερα;

Για τον ίδιο λόγο που και ο Ολυμπιακός σταματά να παίζει στο τελευταίο δεκάλεπτο: και ο μεν και ο δε (ίσως γιατί βασίζονται σε ξένους σταρ) θεωρούν ότι οι ομάδες τους είναι πολύ ανώτερες από όποιον ανταγωνίζονται κι αυτή η έπαρση βγάζει μάτια ειδικά στα περίφημα ματς με τους πιο μικρούς, στα οποία και οι δύο έχουν παίξει κατά κανόνα χειρότερα απ' ό,τι στα ντέρμπι, στα οποία αγωνίστηκαν σχετικά καλά!

Η λογική λέει ότι τα στραβοπατήματα ή οι δυσκολίες με τους μικρούς θα 'πρεπε να τους υποψιάσουν, όμως απλώς τους προσέθεσαν άγχος: ειδικά το παιχνίδι του ΠΑΟ είναι ένα αποτέλεσμα άγχους και έπαρσης –διακρίνεις παίκτες που αγωνίζονται σαν να παίζουν ματς επίδειξης με άγχος που ταιριάζει σε ποδοσφαιριστές που παλεύουν για να σώσουν την κατηγορία!

Υπό αυτό το πρίσμα το ντέρμπι μού μοιάζει πολύ βασικό για την ψυχολογία των δύο, όχι όμως και για την έκβαση του πρωταθλήματος. Αυτό θα κριθεί από τα στραβοπατήματα, τα οποία προβλέπω ότι θα 'ναι αρκετά. Στο ντέρμπι πιθανότατα, αν κάτι κριθεί, θα είναι η παραμονή των δύο προπονητών: ο χαμένος (αν υπάρξει) κατά 99% θα την πληρώσει!

Κατά τα άλλα, μετά τη διακοπή ξαναβρήκαμε τις ομάδες όπως τις είχαμε αφήσει και τους διαιτητές χειρότερους. Ο Καλόπουλος με το πέναλτι που έδωσε υπέρ του ΠΑΟΚ δεν έκρινε το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, αλλά του έδωσε κατεύθυνση: ο νευρωτικός Αρης, συνηθισμένος να βλέπει συνωμοσίες εναντίον του, κατέρρευσε.

Προφανώς το σφύριγμα του Καλόπουλου ήταν υπερβολικά αυστηρό (όπως και η αποβολή του Λαδάκη από τον Αμπάρκιολη στο ματς του ΠΑΟ με τον Αστέρα), όμως αν η διοίκηση του Αρη δεν θέλει να διαλυθεί η ομάδα, θα πρέπει να τη βγάλει από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται: κανένας δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο της προκοπής όταν νομίζει ότι συνωμοτούν εναντίον του!

Ο ΠΑΟΚ πήρε το ντέρμπι θριαμβευτικά, χωρίς μάλιστα να κάνει το καλύτερο φετινό ματς του. Με καλή ψυχολογία, χωρίς φωνή στα κέντρα αποφάσεων αλλά και χωρίς το παραμικρό πρόβλημα από τη διαιτησία, ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει να παίξει με την ΑΕΚ, που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα! Αντε να δούμε αν επιτέλους ο Σάντος θα κάνει αποτέλεσμα με κάποιον από τους μεγάλους της Αθήνας…