Οι συντελεστές αλλάζουν, οι ΠΑΕ δύσκολα

Περιμένοντας το νέο έπος της Εθνικής του Ρεχάγκελ με όλη τη συγκρατημένη αισιοδοξία που μπορώ να βρω, θυμήθηκα ότι πριν από λίγες μέρες η «SportDay» δημοσίευσε συγκριτικούς πίνακες που έδειχναν πόσο θα ακριβύνουν για τις ελληνικές ομάδες οι ποδοσφαιριστές έτσι και αλλάξουν οι φορολογικοί συντελεστές. Ευκαιρία να πούμε δύο σοβαρά πράγματα για ένα θέμα πολύ σημαντικό.

Σήμερα μια ομάδα πληρώνει (προνομιακά) για το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή εφορία της τάξης του 19%. Αν ο φόρος αυξηθεί στο 40%, τα συνολικά λειτουργικά έξοδα μιας ΠΑΕ μπορεί να αυξηθούν κατά 30% τουλάχιστον! Οταν ακούτε για ομάδες που τον Δεκέμβριο θα κάνουν μεγάλες μεταγραφές, κρατάτε μικρό καλάθι: μέχρι να δουν οι πρόεδροι τι έχει σκοπό να κάνει με τους επαγγελματίες αθλητές το Υπουργείο Οικονομικών, όλοι είναι «στο περίμενε».

Μεταβολή

Απ' όσο μαθαίνω, η κυβέρνηση σκέφτεται η μεταβολή του φόρου να ισχύσει για τα συμβόλαια που θα υπογραφούν από δω και πέρα κι όχι γι' αυτά που ήδη υπάρχουν. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτό είναι λογικό κι έτσι πρέπει να γίνει, αλλά σε εποχές οικονομικής κρίσης και δημοσιονομικού κραχ η λογική πάει καμιά φορά στην άκρη: το κράτος μας πνίγεται από την ανάγκη να βρει νέα έσοδα.

Οι Βέλγοι π.χ. πέρυσι τέτοια εποχή αύξησαν τους φορολογικούς συντελεστές από το 19% στο 40% και για τα εν ενεργεία συμβόλαια: έτσι π.χ. ο Χιούγκο Μπρος βρέθηκε ξαφνικά στην Ελλάδα! Η ισπανική κυβέρνηση, από την άλλη, πριν από λίγες μέρες αποφάσισε ότι από την επόμενη χρονιά τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών θα φορολογούνται με 40% και μάλλον και οι δικοί μας θα υιοθετήσουν ένα τέτοιου τύπου μέτρο.

Πριν από την Ισπανία ανάλογη απόφαση είχαν πάρει, εκτός από τους Βέλγους, οι Ολλανδοί, οι Βρετανοί και οι Αυστριακοί – στη Γαλλία η φορολογία των εισοδημάτων των αθλητών είναι υψηλή εδώ και πάρα πολύ καιρό και στην Ιταλία από τότε που ο συντελεστής έφτασε το 51% άρχισε η κατρακύλα της ποιότητας του Καμπιονάτο.

Μέλλον

Η «Εl Pais» έγραφε πριν από λίγες μέρες ότι αυτή η απόφαση αύξησης των φόρων θα έχει σαφώς επιπτώσεις και στη γενικότερη ποιότητα του ισπανικού πρωταθλήματος. Αν μια ισπανική ομάδα θέλει να ανανεώσει τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών που έχει αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της, από το 2012 το κόστος λειτουργίας της υπολογιζόταν από την εφημερίδα ότι θα αυξηθεί περίπου 25%.

Από τη στιγμή που επιπλέον έσοδα για τις ομάδες δεν φαίνονται στο άμεσο μέλλον να υπάρχουν, οι ισπανικές ομάδες θα πρέπει ή να επαναδιαπραγματευθούν τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών που ήδη έχουν ή θα πρέπει να αναθεωρήσουν την πολιτική τους, ποντάροντας σε παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες τους και ως πρωτοεμφανιζόμενοι κοστίζουν λιγότερο. Οπως συμβαίνει με κάθε σοβαρή απόφαση που αφορά την οικονομία, αυτή καθορίζει και το μέλλον. Στο μέλλον οι Ισπανοί θα βλέπουν λιγότερους καλούς ξένους παίκτες και περισσότερους δικούς τους.

Μεταχείριση

Στην Ελλάδα λέγεται συχνά ότι οι επαγγελματίες αθλητές και κυρίως οι ποδοσφαιριστές και οι μπασκετμπολίστες, που έχουν και μεγάλα συμβόλαια, τυγχάνουν μιας μάλλον προνομιακής αντιμετώπισης. Μόνο που στην πραγματικότητα η προνομιακή αυτή αντιμετώπιση δεν αφορά τους αθλητές, αλλά τις εταιρείες που πληρώνουν τα συμβόλαιά τους και φυσικά και την προβλεπόμενη φορολόγησή τους.

Σήμερα οι ελληνικές ΠΑΕ πληρώνουν φόρους στο κράτος πολύ χαμηλότερους από αυτούς που πληρώνουν οι αντίστοιχες ΠΑΕ της δυτικής Ευρώπης κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που τα τελευταία χρόνια είδαμε εδώ παίκτες με μεγάλα ονόματα και συμβόλαια.

Ο Ρεκόμπα π.χ. παίρνει στην Ελλάδα τα χρήματα που θα έπαιρνε και στην Ιταλία, όμως στοιχίζει στον Πανιώνιο λιγότερο απ' ό,τι θα στοίχιζε σε κάποια ιταλική ομάδα που θα του εγγυόταν τις ίδιες απολαβές. Το ίδιο ισχύει και για τον Σισέ, τον Μαρέσκα, τον Μπλάνκο κ.ά., αλλά και τον Τσίλντρες, τον Γιασικεβίτσιους, τον Κλέιζα.

Υπερπλουστευμένα κάποιος θα έλεγε ότι αυτοί οι παίκτες μπορεί να σταματήσουν να έρχονται στην Ελλάδα: διαφωνώ. Εναν ή δύο καλούς παίκτες οι ομάδες μπορούν να τους έχουν, επειδή υπάρχει επιστροφή του κόστους τους από merchandising και γενικά εμπορικά δικαιώματα. Αυτοί που θα σταματήσουν να έρχονται είναι οι πολλοί που κοστίζουν από 150.000 μέχρι 300.000 ευρώ και δεν φέρνουν σχεδόν ποτέ πίσω τα χρήματα που πληρώθηκαν.

Μικρούς

Η λογική συνέπεια μιας τέτοιας κατάστασης θα ήταν, όπως και στην Ισπανία που λέγαμε, να δούμε στα ελληνικά επαγγελματικά πρωταθλήματα περισσότερους Ελληνες παίκτες και μάλιστα μικρής ηλικίας. Θα ήταν επίσης λογικό να περιμένει κάποιος ότι οι ομάδες μας θα στραφούν στην παραγωγή ποδοσφαιριστών, διότι κάτι τέτοιο de facto κοστίζει λιγότερο.

Ομως, οι πρώτες αντιδράσεις των ανθρώπων του ποδοσφαίρου δείχνουν άλλα πράγματα. Στα «πηγαδάκια» της Λίγκας, όταν τέθηκε το θέμα, οι πιο πολλοί συμφωνούσαν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ (κυρίως) θα αυξηθεί το «μαύρο χρήμα», δηλαδή θα δίνονται περισσότερα χρήματα εκτός συμβολαίων: κάποιοι δεν απέκλειαν να ξαναεμφανιστούν και τα μηδενικά συμβόλαια!

Μπορεί να γίνει αυτό; Μόνο με τη συναίνεση των παικτών, αλλά αυτό δεν είναι κι εύκολο. Το συμβόλαιο είναι για τον ποδοσφαιριστή η μοναδική επαγγελματική κάλυψή του: δύσκολο βλέπω να την εξευτελίζει.

Τίποτα

Εμένα άλλο με προβληματίζει. Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκε στον «Φίλαθλο» ότι η ΑΕΚ επί δέκα χρόνια περίπου δεν πλήρωνε στο Δημόσιο τίποτα! Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που υπάρχουν ΠΑΕ που δεν πληρώνουν το ΙΚΑ και το ΦΠΑ και που παίρνουν μέρος στα πρωταθλήματα κανονικά, μολονότι έχουν αρρύθμιστα χρέη, το να αλλάζουν οι κλίμακες φορολογίας δεν είναι λύση. Λύση θα ήταν για τα δημοσιονομικά του κράτους η ύπαρξη μηχανισμών ελέγχου. Αυτοί είναι που εδώ λείπουν…

Ελβετία

«Tην Κυριακή ολοκληρώθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων (έως 17 ετών) στη Νιγηρία και στον τελικό η Ελβετία νίκησε τη γηπεδούχο 1-0 και χρίστηκε για πρώτη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια σε αυτή την κατηγορία. Χάρηκα μαζί της, γιατί σε αυτή τη χώρα ζω, και ταυτόχρονα μελαγχόλησα.

Η Ελβετία, μια χώρα επτά εκατομμυρίων, νίκησε στον τελικό μια χώρα των 140 εκατομμυρίων, η οποία ήταν επί σειρά ετών κάτοχος του τροπαίου και διοργανώτρια φέτος. Δεν έκλεψε μάλιστα το ματς, αλλά ήταν καλύτερη. Η ίδια ομάδα κατάφερε να αποκλείσει στα τελικά χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Βραζιλία καθαρά και με σκορ και χρίστηκε δίκαια παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Η ομάδα λειτούργησε σε όλα τα ματς ως σύνολο, αλλά επιπλέον έχει και ικανούς παίκτες. Ο τερματοφύλακας ψηφίστηκε ο καλύτερος του τουρνουά, ο επιτελικός μέσος ήταν ο δεύτερος καλύτερος. Οι νεαροί παίκτες αυτοί ήδη τσεκάρονται από μάνατζερ ομάδων από διάφορες ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες και θεωρούνται δίκαια το (ίσως λαμπρό) μέλλον της ομάδας Ανδρών. Οι Ελβετοί μας νίκησαν στα προκριματικά του Μουντιάλ δύο φορές. Αυτό κάπου οφείλεται, δεν είναι συμπτωματικό. Κι εμείς τους θεωρούσαμε εύκολους αντιπάλους!

Είναι γιατί η χώρα έχει υποδομές που τις ζηλεύουν οι Γερμανοί κι άλλες χώρες. Από αυτή έρχονται και παίρνουν φθηνά ταλέντα σε νεαρή ηλικία και φτασμένους παίκτες και τους κοστολογούν σε μετέπειτα μεταγραφή με πολύ ψηλότερες τιμές (πολύ ψηλότερες των δικών μας «λεγεωνάριων», βλέπε Σεντέρος της Αρσεναλ με 18 εκατ. ευρώ).

Επειδή είναι πλούσια χώρα κι έχει χρήμα και οργάνωση, όραμα και οραματιστές στις ομοσπονδίες των σπορ θεωρείται η λίγκα που εκπαιδεύει παίκτες για τη γερμανική, αγγλική, ιταλική, γαλλική λίγκα. Είναι γιατί από τους 13 που χρησιμοποιήθηκαν στον τελικό, μόνο οι 4 (!) είναι γηγενείς και οι άλλοι 9 ξένοι δεύτερης γενιάς (από Βραζιλία, Πορτογαλία, Γκάνα, Αλβανία, Σερβία κ.λπ.).

Λαμόγια και τρωκτικά υπάρχουν και στην Ελβετία, άσχετος αθλητικός Τύπος με δημοσιογράφους που δεν έχουν παίξει ποτέ μπάλα και γράφουν οπαδικά, κακοί διαιτητές, σύλλογοι οικονομικά ασθενείς, ισχνή προσέλευση θεατών στα γήπεδα, ανισότητες μεταξύ ομάδων στην οργάνωση, χούλιγκανς και πολλά άλλα δεινά που έχουμε κι εμείς έχουν κι αυτοί. Αλλά έχουν και πολλές αρετές, που δυστυχώς δεν έχουμε…».

Δεν φέρνει γούρι

Δεν φέρνει και πολλή τύχη η «Αθλητική Κυριακή» στους πρωταγωνιστές της:

Α) Του Αντώνη του Κατσαρού δεν του έχει ακόμα ανανεωθεί η σύμβαση κι ο άνθρωπος περιμένει τον νέο πρόεδρο της ΕΡΤ για να δει τι θα κάνει.

Β) Τον Παναγιώτη τον Βαρούχα τον κυνηγούσαν πέρυσι για εκείνη την ιστορία του πτυχίου. Αν δεν υπήρχε, τώρα ο άνθρωπος θα ήταν στην ΚΕΔ.

Γ) Η Αννα η Καραμανλή δεν κατέβηκε τελικά υποψήφια για τη Ν.Δ. στις εκλογές.

Δ) Χθες απολύθηκε από τον ΠΑΟ Ρουφ ο Πέτρος Μίχος.

(Αν ήμουν ο Νίκος ο Καρούλιας, ένα φυλαχτό καλού κακού θα το φόραγα).