Σαν να τον έλεγαν Καζλάουσκας...

Ο ΠΑΟΚ έκανε ό,τι περνούσε για να μας απαλλάξει από το βάσανο ενός ακόμα «πρασινοκόκκινου» ντέρμπι, αλλά ξέμεινε από βενζίνη στο τελευταίο πεντάλεπτο, μετά το 65-64. Οι τρεις φάσεις που ακολούθησαν διαμόρφωσαν το «μομέντουμ» με το οποίο μπήκαν οι ομάδες στην τελική ευθεία και έδωσαν καθοριστικό προβάδισμα στον Ολυμπιακό:

τρίποντο του Κλέιζα, άστοχο μακρινό σουτ του Ντρόμπνιακ, εύστοχο του Τεόντοσιτς από τα 6,25, έλαβον 65-70, περίπου 4,5 λεπτά πριν από το φινάλε. Οι φιλοξενούμενοι στησαν πανηγύρι, οι ουδέτεροι τηλεθεατές άφησαν το ζάπινγκ και αφοσιώθηκαν στο ποδόσφαιρο, ο δε ΠΑΟΚ είπε «τετέλεσται», μολονότι οι φανατικοί οπαδοί του πάσχιζαν να επηρεάσουν τις εξελίξεις με τις πατροπαράδοτες μεθόδους.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με την κόκκινη φανέλα και κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο μαζί με το φορμαρισμένο Μπουρούση, όσο τα τρίποντα σταματούσαν στο σίδερο (0/12). Δεν θα έχουμε, λοιπόν, διπλό ημιτελικό μεταξύ ΠΑΟΚ και Αρη για το Κύπελλο. Το «εισιτήριο» της πρόκρισης μπήκε στο βραδινό αεροπλάνο για Πειραιά, την ίδια ώρα που οι φίλοι του «Δικεφάλου του Βορρά» ανανέωναν το ραντεβού για την ερχόμενη Κυριακή. Στον άτυπο επαναληπτικό με τον Ολυμπιακό ο ΠΑΟΚ θα έχει ετοιμοπόλεμο και τον Λάζαρο Παπαδόπουλο.

Ο Αρης βρήκε, επιτέλους, το κουμπί του Αμαρουσίου και το πάτησε από τα πρώτα λεπτά της (πολλοστής τους τελευταίους μήνες) μεταξύ τους αναμέτρησης στη Θεσσαλονίκη. Προηγήθηκε με 20 πόντους και τοποθέτησε ισχυρότατο θεμέλιο νίκης, αφού η διαφορά παραήταν μεγάλη για να εκμηδενιστεί σε 30-35 λεπτά από το μεθοδικό Μαρούσι. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα κατέθεσε και πάλι ορισμένα από τα στοιχεία που την έφεραν στα σαλόνια της Ευρώπης, αλλά νικήθηκε από τη λειψανδρία και το θολωμένο από την κόπωση μυαλό.

Η είδηση, βέβαια, είναι η αρκετά πειστική απόδοση και η νίκη του Αρη. Για πρώτη ίσως φορά μέσα στη σεζόν εμφανίστηκε προσηλωμένος, σοβαρός, αποφασιστικός και με σωστούς προσανατολισμούς στο παρκέ. Ο Τζουάν Ντίξον δύσκολα θα μπει σε καλούπι, αλλά το νόμισμα έχει και άλλη όψη. Ο Αρης έχει στις τάξεις του παίκτες ικανούς να βγάλουν... λαγούς όταν το σύστημα βραχυκυκλώνει, δηλαδή συχνά. Στο κάτω κάτω, ισορροπιστής και ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας δεν είναι ο Ντίξον ή κάποιος άλλος από τους τρεις Αμερικανούς γκαρντ, αλλά ο Νίκος Χατζηβρέττας.

Μένει να δούμε αν θα αντέξει τα τρία καρπούζια (αφού ξεκινάει από βδομάδα και το EuroCup) η εύθραυστη «μπροστινή» γραμμή του, με την προσθήκη του Δήμου Ντικούδη. Ο Φώτης Κατσικάρης θα ήθελε πολύ ένα σέντερ στη θέση του χλιαρού Ρίτσαρντσον, αλλά θα είναι θαύμα αν βρει ψηλό της προκοπής με τα λεφτά που έχει -αν έχει- στη διάθεσή του.

Η παρέλαση της πορτοκαλί μπάλας μέσα από τις οθόνες της ΕΤ1 ολοκληρώθηκε με Παναθηναϊκό και Πανελλήνιο. Μολονότι το ματσάκι κύλησε δίχως σασπένς, ήταν μια θαυμάσια κορύφωση για όποιον θέλησε να ρίξει μια συνοπτική ματιά στη βιτρίνα του ελληνικού πρωταθλήματος (και Κυπέλλου) μέσα από τρεις απανωτές τηλεοπτικές μεταδόσεις. Δυστυχώς, το μπάσκετ επνίγη αύτανδρο μετά τις 8 μ.μ. Η Εθνική ποδοσφαίρου ανέβηκε στο παλκοσένικο και, δικαίως, μονοπώλησε το ενδιαφέρον.

Οσοι διαβάσατε το προ ημερών σχόλιό μου για τον... άχρηστο τον Οτο Ρεχάγκελ, καταλαβαίνετε ότι πανηγύρισα τη ρεβάνς του Γερμανού σαν να τον έλεγαν Καζλάουσκας και να ήταν προπονητής της Εθνικής μπάσκετ! Και τέτοιον παραλληλισμό δεν θα ακούσετε συχνά από τα χείλη μου...