Νοικοκύρηδες σε απόγνωση

«Φίλε Τζαβέλλα και σύντροφε Γκαλίτσιε, σας παρακολουθούμε καιρό και ήγγικεν η ώρα να φορέσετε την τιμημένη γαλανόλευκη και να κάνετε το ταξίδι στο παγωμένο Ντόνετσκ για τη μεγάλη πρόκριση». Κάπου εκεί η μύτη του Γιάννη Τοπαλίδη άρχισε να μεγαλώνει τόσο πολύ, που δυο ερωτευμένα περιστέρια κάθισαν αναπαυτικά πάνω της. Και το κορακίσιο μαλλί του Οτο ξαφνικά γκριζάρισε απότομα.

Διότι είναι πιο πιθανό να παρακολουθεί τον Τζαβέλλα ο Λίνεν από τη Γερμανία παρά ο Ρεχάγκελ από την Ελλάδα. Οσο για τον Γκαλίτσιο, τα λόγια είναι περιττά: πότε ακριβώς τον είδαν και κυρίως τι τους έκανε να πειστούν ότι είναι σε τόσο καλή κατάσταση για να κληθεί στην Εθνική για τον πιο σημαντικό αγώνα των τελευταίων ετών; Και για ποια θέση, για να έχουμε καλό ρώτημα; Δεξί μπακ; Στόπερ; Ή δεξί χαφ –διότι έχει παίξει και ως τέτοιο φέτος...

Οσο για τον Δέλλα, φαντάζομαι ότι έφτασαν να τον πάρουν τηλέφωνο διότι δεν ευκαιρούσε ο Στέλιος Μανωλάς, είχε κλειστό το κινητό ο Μιχάλης (αλλά και ο Ανθιμος) Καψής και κοιμόταν βαριά ο Γιάννης Καλιτζάκης. Αγιο είχαν ο Ζαγοράκης με τον Βρύζα, που δεν έχουν διατελέσει στόπερ, αλλά και ο Γκούμας, που σταμάτησε την μπάλα, αλλιώς θα τον καλούσαν για μία ακόμα φορά ώστε να μην παίξει δευτερόλεπτο.

Αφού μας κάνουν πλάκα ο κόουτς, ο συνεργάτης του και ο μάνατζερ της Εθνικής, θα κάνω κι εγώ. Αφού αντιμετωπίζουν την πρόκριση στο Μουντιάλ σαν καλαμπούρι και τα μπαράζ με την Ουκρανία σαν δοκιμαστικό σωλήνα για να τεστάρουν πρόσωπα και να δοκιμάσουν τα νεύρα μας, θα απαντήσουμε ανάλογα. Οποιος θεωρεί ότι ο αποτελεσματικότερος Ελληνας σκόρερ, ο Φάνης Γκέκας, έχει θέση στον πάγκο κι όχι στο χορτάρι είναι πλέον ακατάλληλος.

Οποιος «είδε» ότι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης δεν έπαιζε καλά κι έπρεπε να αντικατασταθεί είναι επικίνδυνος. Οποιος είχε μία ακόμα αλλαγή να κάνει και τον Σωτήρη Νίνη διαθέσιμο, αλλά προτίμησε να ολοκληρώσει το ματς χωρίς τρίτη αλλαγή, σε ένα ματς που η πιο δημιουργική μπαλιά ήταν 40άρα ή από στημένο, πρέπει να τρώει περισσότερα ψάρια: κάνουν καλό και στα μάτια και στο μνημονικό.

Οποιος σκέφτηκε ότι θα απλώσουν την μπουγάδα ο Χαριστέας με τον Μήτρογλου κάνει λάθος επάγγελμα. Και συγγνώμη κιόλας, Αγγελε, αλλά γιατί στράβωσες που σε σφύριξαν κάποιοι στο ΟΑΚΑ; Εσύ δεν τους έκανες νόημα να σωπάσουν όταν ισοφάρισες το ματς με τους Ελβετούς; Είσαι υπεράνω κριτικής ή έχεις γίνει κι εσύ τοτέμ και επιτρέπεται μόνο να σε προσκυνάμε;

Τα γράφω όλα αυτά σήμερα, μία μέρα πριν από τη ρεβάνς, με την ευχή το βράδυ της Τετάρτης να διαψευσθώ πανηγυρικά, η ομάδα να προκριθεί κι όλοι εμείς οι «κακοί άνθρωποι», οι «αχάριστοι» και οι «εθνικοί μειοδότες» να πρέπει να «κρυφτούμε στα λαγούμια μας».

Ειλικρινά, δεν εύχομαι να αποκλειστούμε για να λέω μετά «είδατε που σας τα έλεγα;». Μόνο που αν η πρόκριση έρθει, θα έρθει λόγω σύμπτωσης, τύχης, ρέντας ή συγκυρίας κι όχι βάσει πλάνου, οργάνωσης, δουλειάς και αξιολόγησης παικτών και αναγκών του αγώνα.

Μας φταίει ο «ύποπτος διαιτητής» που δεν μας μέτρησε το γκολ (μόνο που ήταν ευθύνη του βοηθού του...) και δεν «κιτρίνισε» παίκτες που θα απουσίαζαν στη ρεβάνς. Ο κακός αγωνιστικός χώρος, μόνο που θα έπρεπε γι' αυτό να γκρινιάζουν οι πιο τεχνίτες Ουκρανοί, που προσπάθησαν να βάλουν κάτω την μπάλα, και όχι εμείς. Οι απουσίες και οι τραυματισμοί –μόνο που ήταν σε τερματοφύλακα, αμυντικούς και αμυντικούς μέσους και πρακτικά δεν στοίχισαν, μια και δεν φάγαμε γκολ.

Μας φταίνε τα πάντα όλα, εκτός από το δικό μας παιχνίδι, τη δική μας απόδοση, την εικόνα που εμφανίζουμε. Μπορεί να αλλάξει κάτι θεαματικά μέσα σε λίγες μέρες; Ρεαλιστικά, όχι. Αλλά επειδή η Εθνική κάποτε μας δίδαξε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον, τουλάχιστον μπορούμε να έχουμε ένα όνειρο τρελό.