Να τους πετάξει έξω όλους τώρα…

Ευθύς εξαρχής ο Σοφοκλής Πιλάβιος ήταν ένας βολικός στόχος όσων θα ήθελαν να κάνουν φασαρία για τη διαιτησία – δεν αναφέρομαι στον Ολυμπιακό, μιλάω γενικότερα για παράγοντες, δημοσιογράφους, διαιτητοπατέρες του έθνους κι όλον αυτόν τον συρφετό των περιέργων που βγάζει το ψωμί του φιτιλιάζοντας για ίδιο όφελος πότε τον Κόκκαλη και πότε τους κατά καιρούς εχθρούς του.

Ο Πιλάβιος έχει περάσει από τον ΠΑΟ, όπου είχε αμισθί και την ιδιότητα του υπεύθυνου διεθνών σχέσων της ομάδας και αυτήν του νομικού συμβούλου, που πάντως ασχολούνταν με πολύ ειδικά πράγματα. Αυτό από μόνο του αρκεί για να κατατάξει κανείς τον σημερινό πρόεδρο της Ομοσπονδίας στη φυλή των Παναθηναϊκών και να χρησιμοποιήσει το όνομά του λέγοντας ιστορίες για αγρίους.

Ο Πιλάβιος είναι Παναθηναϊκός όσο Ολυμπιακός είναι και ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, που αφού υπήρξε για χρόνια ο πραγματικά πανίσχυρος άνθρωπος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (αποφεύγοντας επιμελώς να ασχολείται με πράγματα που θα μπορούσαν να προσβάλουν το κύρος και την υστεροφημία του), σήμερα είναι το δεξί χέρι του Μισέλ Πλατινί στην ΟΥΕΦΑ.

Οσο κουτό κι ανόητο είναι να βλέπεις το χέρι του Θεοδωρίδη κάθε φορά που σου προκύπτει κάποιο πρόβλημα σε ευρωπαϊκό ματς άλλο τόσο κουτό είναι να θεωρείς ότι ο Πιλάβιος σε στήνει ή σε κυνηγάει με διαιτητές στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι δυο αυτοί παλιόφιλοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δεν θα ρίσκαραν ποτέ να μπλέξουν φόρα παρτίδα με τον βόθρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και να διακινδυνεύσουν έστω την προσωπική τους κοινωνική καταξίωση.

Αντίθετα με πολλούς άλλους που έχουν κατά καιρούς υπηρετήσει το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, τόσο ο Πιλάβιος όσο και ο Θεοδωρίδης κυκλοφορούσαν πάντοτε (για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη έκφραση του Θόδωρου) «με τσίγκινο σώβρακο». Και οι δύο γνωρίζουν ότι η ρετσινιά του λαμόγιου δεν έχει και τόσο ευχάριστο άρωμα.

Πελατεία

Πολλές φορές έχω γράψει ότι το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό και δεν είναι ούτε οι θεσμοί του ούτε η έλλειψη κανόνων: αυτά υπάρχουν. Ο Πιλάβιος, όπως ακριβώς και ο Θεοδωρίδης, δεν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που εμπορεύονται τον τίτλο του λαμόγιου για να αποκτήσουν πελατεία. Το γιατί βρέθηκαν και οι δύο μπλεγμένοι με την ΕΠΟ και τα λασπόνερά της είναι σχετικά απλό: η ΕΠΟ είναι το υποχρεωτικό πέρασμα για να βρεθείς στην ΟΥΕΦΑ και να αλλάξεις πραγματικά το κοινωνικό σου στάτους.

Για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα παραγοντικά του ποδοσφαίρου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη διεθνή καριέρα και όλα όσα αυτή συνεπάγεται. Ο Πιλάβιος και ο Θεοδωρίδης δεν ασχολήθηκαν με την ΕΠΟ για να τα κονομήσουν, αλλά για να πετύχουν αυτό που για τους ίδιους είναι το μάξιμουμ της κοινωνικής καταξίωσης. Η όποια ενασχόλησή τους εμπεριέχει μόνο λίγη φιλοδοξία ή λίγη άγια ματαιοδοξία αν προτιμάτε. Απολύτως τίποτα άλλο.

Ευχαριστώ

Οταν έφυγε ο Γκαγκάτσης, ο Πιλάβιος δεν ήταν ούτε η μόνη λύση για την Ομοσπονδία ούτε -πολύ περισσότερο- ο άνθρωπος που ο ΠΑΟ θα ήθελε στην Ομοσπονδία. Ο Πιλάβιος το 2004 είχε αρνηθεί να γίνει πρόεδρος στην Ομοσπονδία διά μέσου του Πρωτοδικείου ρίχνοντας τότε τον Γκαγκάτση.

Το σχέδιο της «προεδροποίησής» του, με τις ευλογίες και της τότε κυβέρνησης, το γνώριζε ο Τζίγκερ πολύ καλά και όταν ο Πιλάβιος αρνήθηκε τη σύμπραξή του σε αυτό (από σεβασμό στη φιλία του με τον Θεοδωρίδη που τον είχε κάνει ήδη παρατηρητή ΟΥΕΦΑ), ο Γιάννης Βαρδινογιάννης του είχε κάνει σαφές ότι για τον ΠΑΟ είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο. Τότε, το 2004, ο ίδιος ο Γκαγκάτσης μετά την εκλογή του ένα μόνο άνθρωπο είχε ευχαριστήσει προσωπικά στον λόγο του: τον Σοφοκλή!

Μετά την παραίτηση του Γκαγκάτση, ο Πατέρας προωθούσε όπου και όσο μπορούσε τον Βίκτωρα, στον οποίο λέγεται ότι έχει κάνει δώρο κι ένα υπέροχο ρολόι, γεμάτο από παναθηναϊκά αισθήματα αιώνιας φιλίας. Ο Τζίγκερ ήταν που δεν ήθελε να ακούει για τον Βίκτωρα αυτή τη φορά. Θέλω να πω ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο ΠΑΟ έβαλε τον Πιλάβιο στην ΕΠΟ. Πώς να τον βάλει; Αφού εκεί ήτανε!

Ευγένεια

Κάνει ένα λάθος ο Πιλάβιος κι αυτό για την ώρα είναι το μόνο σοβαρό του: αντιμετωπίζει όλο αυτό το σινάφι του ποδοσφαίρου με μια αστική ευγένεια που ο κόσμος αυτός δεν μοιάζει και πολύ να αξίζει. Πάει, π.χ., και συναντά τον Πατέρα στο γραφείο του ή βγαίνει και τρώει στο «Χίλτον» με τον Γιώργο Σαλονίκη. Αυτά είναι πράγματα που δεν χρειάζονται. Νομίζω ότι ο Πιλάβιος δεν έχει αξιολογήσει τη δύναμη του ρόλου του, ίσως γιατί δεν είναι κάποιο τομάρι που γουστάρει εξουσιαστικά παιχνίδια.

Μόνο που είναι πολύ γελασμένος αν νομίζει πως το κυριλίκι με το οποίο τους αντιμετωπίζει όλους θα εκτιμηθεί σοβαρά. Ο χώρος είναι τόσο συνηθισμένος σε γκάνγκστερ, που αυτά δεν τα καταλαβαίνει. Στη θέση του θα τους πετούσα όλους έξω από το γραφείο και θα τους έλεγα ότι αν θέλουν τη διαιτησία ας πληρώσουν δύο εκατομμύρια ευρώ για τα προγράμματα εκμάθησης και τα σεμινάρια των διαιτητών (τόσα περίπου δίνει στην ΕΠΟ η ΟΥΕΦΑ) κι ας την πάρουν στη Λίγκα να τη διοικεί ο Μάκαρος. Που την ξέρει και καλύτερα...

Διεθνείς

Ελέγχει ο Πιλάβιος τη διαιτησία; Ναι, όσο και ο Θεοδωρίδης τους διεθνείς διαιτητές, που για να κάνουν καριέρα πρέπει να τα έχουν καλά μαζί του! Τίποτα δεν ελέγχει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί δεν θέλει. Πότε θα την ελέγχει;

Αν ακούσετε ότι χτίζει καμιά βίλα για τα παιδιά του, ότι αγόρασε κάνα οικόπεδο στο Κορωπί, ότι πήρε δώρο ένα Καγιέν στη γυναίκα του ή στην πεθερά του, τότε να είστε σίγουροι ότι βάζει το χέρι του: η εξουσία της διαιτησίας είναι όπως ο έρωτας και τα φράγκα -δεν κρύβεται. Μέχρι να φτάσει να τα κάνει αυτά, ενδιαφέρον θα έχει με πόση υπομονή θα ανέχεται τις μπούρδες του καθενός που τον βαράει είτε γιατί θέλει να πουλάει οπαδιλίκι είτε γιατί έχασε τα μεροκάματα…

Ανάγκη

Χθες ολοκληρώθηκε και τυπικά η περίοδος της προεδρίας της Λίγκας από τον Νίκο Θανόπουλο -περίοδος που υπήρξε η πλέον άγονη για τον ίδιο τον θεσμό. Καιρό τώρα γράφω ότι η Λίγκα δεν μπορεί να διοικείται από προέδρους ή μεγαλομετόχους ομάδων. Οι επαγγελματικές λίγκες πρέπει να έχουν διοικητική αυτοτέλεια και να διοικούνται από κάποιον που να δίνει λογαριασμό στη συνέλευση του συνεταιρισμού.

Λέγεται ότι επόμενος πρόεδρος μπορεί να είναι ο Γιώργος Μποροβήλος. Είναι ικανός άνθρωπος ο «Μπορό», αλλά μια Λίγκα που πριν από αυτόν είχε έναν πρόεδρο που λεγόταν Βαρδινογιάννης κι έναν άλλο που λεγόταν Κόκκαλης περνώντας σε παράγοντες μικρότερες εμβέλειας μοιάζει να φθίνει. Η Λίγκα, δε, μπαίνει σε μια κρίσιμη περίοδο καθώς έχει μπροστά της τρία κρίσιμα ζητήματα:

Α) Τη διαπραγμάτευση με τον ΟΠΑΠ για την αύξηση του ποσοστού της από το «Πάμε Στοίχημα».
Β) Τη διαπραγμάτευση με το Υπουργείο Οικονομικών εν όψει των αλλαγών που θα υπάρξουν σύντομα στις φορολογικές κλίμακες και θα αγγίξουν και τη φορολόγηση των αθλητών.
Γ) Τα τηλεοπτικά και την ιστορία της κοινής διαχείρισης, που μπορεί να τιναχτεί στον αέρα είτε αν υπάρξει απροθυμία των καναλιών να σεβαστούν τη σύμβαση είτε αν συνεχιστεί η φαγωμάρα με τη Λίγκα της Β' και της Γ' Εθνικής που ζητεί χρήματα από τις ομάδες της μεγάλης κατηγορίας.

Ο Θανόπουλος φεύγει την κατάλληλη στιγμή, η Λίγκα έχει ανάγκη από έναν αληθινό πρόεδρο…

Τι διάβολο είπαν;

Εντυπωσιάστηκα από την είδηση ότι ο Αντώνης Νικοπολίδης (με την ιδιότητα του προέδρου του ΠΣΑΠ) συναντήθηκε με τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ, κ. Αλέκα Παπαρήγα, και συζήτησε μαζί της τα προβλήματα του κλάδου.

Ομολογώ ότι πέρα από τη συζήτηση με εντυπωσίασε αυτή καθαυτή η συνάντηση: πρέπει να είναι η πρώτη ανάμεσα σε πρόεδρο συνδικαλιστικού φορέα και πολιτικό που στο πρόγραμμά του έχει την κατάργηση του φορέα που ο συνομιλητής του εκπροσωπεί!

Το ΚΚΕ δεν έχει κρύψει ποτέ ότι αν αύριο αναλάμβανε την εξουσία θα καταργούσε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, και μαζί με αυτό το ίδιο το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή. Εκτός αν ονειρεύονται ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, οπότε πάω πάσο…