Το «θέλω» του Ελληνα Ολυμπιακού

To φεγγάρι που βγήκε χθες το βράδυ πάνω από το Φάληρο είχε δύο όψεις, μία φωτεινή και μία γκρίζα. Το ευοίωνο για τον Ολυμπιακό συμπέρασμα από τον αγώνα με την Εφές Πίλσεν είναι ότι η ομάδα έχει ψυχή, έχει λύσεις, έχει και το «θέλω» που απαιτείται για να ξεπεραστούν σημαντικές δυσκολίες μέσα από την πορεία ενός δύσκολου αγώνα. Το εκφράζουν πάνω απ’όλους οι Ελληνες παίκτες του: Βασιλόπουλος, Μπου-ρούσης, Παπαλουκάς, Σχορτσανίτης, ακόμα και ο μικρός, ο Παπανικολάου. Ο Ολυμπιακός μοιάζει με αμερικανική ομάδα, αλλά είναι ελληνική.

Παρουσιάζει και αδυναμίες από αυτές που δεν διορθώνονται εύκολα. Πώς να γίνουν πιο σβέλτα τα ποδάρια περιφερειακών παικτών μαθημένων μάλιστα να κερδίζουν τους αγώνες με το σκοράρισμα και όχι με την άμυνα; Οι Τούρκοι πέτυχαν 12/24 τρίποντα όχι επειδή είχαν όλοι τους γενέθλια, αλλά επειδή κυκλοφόρησαν την μπάλα γρήγορα και σούταραν πολλές φορές ανενόχλητοι, σαν σε προπόνηση. Ούτε ο Τεόντοσιτς μπορούσε να τους παρακολουθήσει ούτε ο Παπαλουκάς ούτε ο Χαλπερίν.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είδε ότι οι παίκτες του κινδύνευαν να χάσουν τον έλεγχο του αγώνα και κράτησε στον πάγκο τον Βον Ουέιφερ από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Αμερικανός είναι ένα λάθος το οποίο ο Ολυμπιακός θα ματώσει για να διορθώσει.

Ο Γιάννης Μπουρούσης ήταν ο παίκτης που γύρισε το παιχνίδι, όταν ο εκνευρισμός από τις 10 χαμένες βολές του Σοφοκλή Σχορτσανίτη απειλούσε να εκτροχιάσει σύσσωμο τον Ολυμπιακό. Μολονότι είχε στα πόδια του μόνο μία πλήρη προπόνηση μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, ο Μπουρούσης πέτυχε 14 πόντους στη σειρά και άλλους 5 λίγο αργότερα, μοίρασε και 2 ασίστ στο ίδιο διάστημα, κράτησε ολόκληρη την ομάδα όρθια, σκόρπισε θάρρος και ενθουσιασμό με 10 λεπτά οργιαστικής δράσης.

Στο τέλος, επέστρεψε για εξίσου βροντερό «ανκόρ» λες και ήταν ο... Σπρίνγκστιν. Του αξίζουν χίλια μπράβο. Μήπως σεληνιάζεται όποτε βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτόν τον Κάσουν; Τα ίδια έκανε και στο Ευρωμπάσκετ απέναντι στον γιγαντόσωμο Κροάτη!

Ωστόσο, ο πολυτιμότερος παίκτης του χθεσινού Ολυμπιακού ήταν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος. Η απουσία του Τσίλντρες και του Ουέιφερ τού έδωσε περίπου 35 λεπτά συμμετοχής κάπου ανάμεσα στο «3» και στο «4».

Είναι όμως άδικο να βάλουμε το παιχνίδι του διεθνούς φόργουορντ σε αριθμητικά καλούπια. Ο Βασιλόπουλος έκανε όλες τις δουλειές και τις έκανε σωστά, όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα, όπου ο ίδιος διακρίθηκε όταν οι υπόλοιποι μάρκαραν με το βλέμμα. Ηταν η κόλλα της ομάδας, ο άνθρωπος που της έδωσε συνοχή, χαρακτήρα, αυτα-πάρνηση. Πέτυχε 18 πόντους, μάζεψε 5 ριμπάουντ, έκανε 2 κλεψίματα και 1 τάπα, δεν υπέπεσε σε κανένα λάθος.

Και αποθεώθηκε, από το ίδιο κοινό που πριν από μερικούς μήνες μουρμούριζε για την παρατεταμένη απουσία του. Αλήθεια, δεν το ξέρετε; Ο Βασιλόπουλος «είναι βάζελος, γι’αυτό φοράει τη φανέλα με το 13». Το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά στο Βερολίνο.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να ζορίστηκε μέχρι να φέρει το παιχνίδι υπό τον έλεγχό του, ωστόσο το τελείωσε με ενεργητικό 105 πόντων, 17 επιθετικών ριμπάουντ, 11 κλεψιμάτων και 28 ασίστ, μολονότι έπαιξε χωρίς δύο Αμερικανούς. Υπέπεσε σε 7 μόνο λάθη, παρ’ όλο που το ματς έγινε στο τέλος ροντέο. Και νίκησε με 15 πόντους μια ομάδα την οποία απαρτίζουν παίκτες με προσωπικότητα, πείρα και ποιότητα. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που πέτυχε η παρέα του Βασιλόπουλου. Κέρδισε τους δύο βαθμούς, απέκτησε και τροφή για σκέψη.

Τον κόσμο της τον έπεισε; Στο επόμενο παιχνίδι, του αξίζει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τους γκρινιάρηδες και ποδοσφαιρόπληκτους οπαδούς του.