Μια και θυμηθήκαμε τον Νοέμβριο του 1989...

Ενα «ζουμ» με… ζουμί σε Βερολίνο, Βουδαπέστη, Πράγα, Παρίσι, Αθήνα, Αγκυρα, ΗΠΑ. Γεγονότα και ασκήσεις φαντασίας.

Φλας μπακ στον Νοέμβριο '89. Διευκρίνιση: τα ποσοστά που έπονται των… φουτουριστικών εικασιών αφορούν αυτό που είθισται να αποκαλούμε «κοινή γνώμη». Εννοια εξεζητημένη, όσο και αυτή του «μέσου πολίτη», αλλά για λόγους μεθοδολογικούς ας την ανεχθούμε. ΤΟΤΕ: στις 12 Νοεμβρίου, τρεις ημέρες αφότου άνοιξαν τα σύνορα, 4 εκατομμύρια Ανατολικογερμανών (σχεδόν το 1/4 του πληθυσμού) έχουν ήδη πάρει βίζα για επίσκεψη στο δυτικό τμήμα! Μόνο οι 10.144 κάνουν αίτηση μόνιμης εγκατάστασης στη Δυτική Γερμανία, προφανώς διότι αναμένεται ενοποίηση της χώρας. ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ στη δεκαετία 1999–2009 θα μετανάστευαν από τις ανατολικές περιοχές της Γερμανίας στις δυτικές 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι λόγω των… αεί παρόντων οικονομικών χασμάτων; ΕΙΚΑΣΙΑ: μέσα στη γενική ευφορία άντε να το φανταζόταν ένα 3%-5%.

TOTE: ο Βρετανός -εβραϊκής καταγωγής- μεγαλοεκδότης Ρόμπερτ Μάξγουελ αποκτά τον έλεγχο της εφημερίδας «Magyar Hirlap», οργάνου της ουγγρικής κυβέρνησης. Αγοράζει το 40% των μετοχών της. Την επομένη της πτώσης του Τείχους η γαλλική εφημερίδα «Liberation», πνευματικό παιδί του Μάη του '68, γράφει: «Το Τείχος του Βερολίνου ήταν για τον κομμουνισμό ό,τι ακριβώς υπήρξε η Βαστίλη για την απολυταρχία».

ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ το 2005 θα γινόταν ιδιοκτήτης της –εμβληματικής, για την Αριστερά- «Liberation» ο Εντουάρντ ντε Ρότσιλντ, ένας από τους ισχυρότερους τραπεζίτες του κόσμου, αγοράζοντας το 38%; ΕΙΚΑΣΙΑ: θα φανταζόταν κάτι τέτοιο το 20%-25%. ΤΟΤΕ: ο Ντέιβιντ Ντίνκινς γίνεται ο πρώτος μαύρος δήμαρχος της Νέας Υόρκης και ο Ντάγκλας Γουάιλντερ o πρώτος μαύρος κυβερνήτης στη Βιρτζίνια. ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΠΩΣ κάποτε οι ΗΠΑ θα αποκτούσαν και μαύρο πρόεδρο; ΕΙΚΑΣΙΑ: να πούμε 7%;

ΤΟΤΕ: αποκαλύπτονται συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων που χρησιμοποίησαν μυστικό τούνελ για να περάσουν από την Ανατολική Γερμανία στη Δυτική. ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ κάποτε η κυβέρνηση του Ισραήλ θα ανόρθωνε «Τείχος», ψηλότερο και πιο εκτεταμένο από εκείνο του Βερολίνου, για να αποκλείσει πλήρως τους κατοίκους της Γάζας; Οτι στη Δύση θα ήταν ταμπού η στηλίτευση αυτού του αίσχους, μολονότι το καταδίκασε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο; Οτι η ισραηλινή αεροπορία θα βομβάρδιζε τακτικά τα τούνελ που θα έσκαβαν οι Παλαιστίνιοι (μαζί με όσους βρίσκονταν κάθε φορά μέσα) χωρίς να ακούγεται διεθνώς «κιχ»;

ΕΙΚΑΣΙΑ: επειδή το Τελ Αβίβ ήταν ανέκαθεν αδίστακτο και διαχρονικές οι θωπείες της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας προς αυτό, θα υπερέβαιναν το 60% όσοι μπορούσαν να τα φανταστούν. (Για το «Τείχος» στη Βαγδάτη τα λέμε άλλη φορά). ΤΟΤΕ: ο Τούρκος πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ γνωστοποιεί ότι κάθε Παρασκευή θα πηγαίνει σε τζαμί. Η δήλωσή του, όπως σημειώνει το Ιστορικό Λεύκωμα της «Καθημερινής», αποτελεί άνοιγμα προς το Ισλάμ, το οποίο αποτελεί «καθοριστικό κυματοθραύστη της διείσδυσης της Αριστεράς στα λαϊκά στρώματα».

ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ θα χτυπούσαν μια μέρα το κεφάλι τους στον τοίχο οι φωστήρες που ενίσχυσαν για τον ίδιο λόγο τους ισλαμιστές σε Μέση Ανατολή και Ασία; ΕΙΚΑΣΙΑ: ένα 15%-20%.
ΤΟΤΕ: σχηματίζεται οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα. Συμμετέχουν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός (ΚΚΕ και Ελληνική Αριστερά). Νωρίτερα, το καλοκαίρι, Ν.Δ. και Συνασπισμός είχαν συγκροτήσει κυβέρνηση υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη. ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ εξαιτίας της σύμπραξης με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ η Αριστερά σύντομα θα πνιγόταν μέσα στα… σάλια που της έτρεχαν για κυβερνητικά μεγαλεία;

Το 1993 ο ΣΥΝ της Μαρίας Δαμανάκη θα μείνει εκτός Βουλής και το ΚΚΕ θα συγκεντρώσει το χαμηλότερο ποσοστό του (4,54%) από την εποχή του… Μεσοπολέμου! ΕΙΚΑΣΙΑ: επειδή το πράγμα φαινόταν, όσο κι αν δεν το έβλεπε η… ψωνισμένη Αριστερά του '89, υπολογίζουμε 60%-70%. ΤΟΤΕ: εκατοντάδες χιλιάδες Τσεχοσλοβάκων υποδέχονται ενθουσιωδώς τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, ηγέτη της «Ανοιξης της Πράγας» του 1968.

Σ' ένα μήνα, καθήκοντα προέδρου αναλαμβάνει ο αντικαθεστωτικός συγγραφέας Βάτσλαβ Χάβελ. ΠΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΤΟΤΕ, ΟΤΙ εννέα χρόνια αργότερα ο δημοκράτης και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Χάβελ, για να επανεκλεγεί πρόεδρος θα φυλάκιζε αρχηγό κόμματος; Με κάποιο πρόσχημα έκλεισε στο κελί τον ηγέτη του δεξιού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο οποίος δεν θα τον ψήφιζε. Τα κουκιά ήταν μετρημένα κι έτσι στις 20 Ιανουαρίου 1998 ο Χάβελ εξελέγη με διαφορά μιας ψήφου. Αμέσως μετά ο άλλος αποφυλακίστηκε.

ΕΙΚΑΣΙΑ: κάτω του 10%. Παραήταν χοντρό -δεν ήταν όμως το μόνο... δημοκρατικό «αριστούργημα» του Χάβελ. Αντί επιλόγου: αν ήταν –και ασφαλώς ήταν- φρικτή η ΣΤΑΖΙ, συν τοις άλλοις επειδή είχε γίνει σκιά κάθε αντιφρονούντα, πώς διάολο διατηρούν τη βδελυγμία τους γι' αυτή άνθρωποι που θεωρούν σήμερα ευλογία να μας παρακολουθούν διαρκώς κάμερες;

ΥΓ: Τα μουσικά του «τότε» δεν χώρεσαν. Επιφυλάσσομαι.