Κοτζαγκιαουρίδη το ανάγνωσμα

Η εξαγγελία του ΠΣΑΚ για απεργία των Ελλήνων καλαθοσφαιριστών δίχασε τον ΕΣΑΚΕ. Οι λίγες ΚΑΕ που εδέησαν χθες να στείλουν εκπρόσωπο στα γραφεία της οδού Ερατοσθένους μοιράστηκαν σε δύο στρατόπεδα. Ορισμένες ομάδες ζητούν να αναβληθεί η 4η αγωνιστική (και να μετατεθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο), ενώ άλλες υιοθετούν σκληρή στάση και απαιτούν να οριστούν κανονικά οι αγώνες, σαν να μην τρέχει τίποτε.

Aυτό που φοβούνται όσοι στον ΕΣΑΚΕ απαιτούν αναβολή είναι μη τυχόν ξαναζήσουμε στα γήπεδα του μπάσκετ μέρες του 1991. Οσοι έζησαν από κοντά τα γεγονότα εκείνης της λίαν ταραγμένης χρονιάς έχουν να λένε για την απόλυτη ιλαροτραγωδία...

Θυμάμαι ένα απείρου κάλλους σουαρέ στον «Τάφο του Ινδού», όπου υποτίθεται ότι θα έπαιζαν βάσει προγράμματος «πράσινοι» και «κόκκινοι». Ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και έψαχνε τον δρόμο για την επιστροφή του στην κορυφογραμμή.

Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν ακόμα αρκετά βήματα πίσω. Στο στερέωμα κυριαρχούσαν Αρης και ΠΑΟΚ, αλλά η αγωνιστική αντιπαράθεση των «αιωνίων» της Αθήνας κέντριζε εξαρχής το ενδιαφέρον. Η κληρωτίδα τούς είχε βγάλει αντιμέτωπους από την πρεμιέρα κιόλας.

Αλλά ο νεοσύστατος ακόμα ΠΣΑΚ είχε κηρύξει απεργία των μελών του. Στα υπόλοιπα γήπεδα, οι ομάδες παρατάχθηκαν με εφήβους και ξένους. Ο τότε κανονισμός επέτρεπε τη συμμετοχή ενός Αμερικανού, ενώ η έννοια «κοινοτικός» δεν είχε ακόμη εφευρεθεί.

Στη Λεωφόρο, την πεπατημένη των υπολοίπων έσπευσε να ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός. Ομως, ο μετέπειτα υφυπουργός Αθλητισμού Ιωαννίδης δεν χαμπάριαζε από συνδικαλισμούς και τέτοια κουραφέξαλα. Με τον έναν ή τον άλλο ή τον παράλλο τρόπο έπεισε τους Ελληνες παίκτες του να κατεβούν κανονικά στο γήπεδο.

Ακολούθησε απερίγραπτο μπάχαλο. Οι απεργοί παίκτες του ΠΑΟ έστησαν καρέκλες κι έκαναν κατάληψη στον χώρο μαζί με συνδικαλιστές του ΠΣΑΚ, απαγορεύοντας έτσι τη διεξαγωγή του αγώνα. Οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν την προθέρμανσή τους σαν να μην έτρεχε τίποτε, την ώρα που μερικές δεκάδες φίλαθλοι κουνούσαν κατοστάρικα μπροστά στα μούτρα τους. Εκλήθη εισαγγελέας για να λύσει τον γόρδιο δεσμό, την ίδια στιγμή που οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι τσακώνονταν μεταξύ τους μπροστά σε κοπάδι από κάμερες.

«Εάν δεν αποχωρήσουν οι αθλητές που εμποδίζουν τη διεξαγωγή του αγώνα, θα προχωρήσω σε μηνύσεις», ωρυόταν ο πρόεδρος Παύλος. «Ρε Παύλο, θα μηνύσει ο Παναθηναϊκός τους αθλητές του; Μη λες τρέλες», αναρωτιόταν φωναχτά ο πρόεδρος Θανάσης. Οσοι δεν γελούσαν, έκλαιγαν. Από τα γέλια.

Εάν δεν με απατά η μνήμη, η απεργία του 1991 έγινε με κεντρικό αίτημα την καθιέρωση επαγγελματικού πλαισίου και συμβολαίων για τους έως τότε ψευδοερασιτέχνες μπασκετμπολίστες. Λύθηκε έπειτα από δύο μήνες, αφού έγιναν στο μεταξύ οι δύο πρώτες αγωνιστικές.

Πήραν έτσι το βάπτισμα του πυρός αθλητές των οποίων το όνομα ουδέποτε ξανακούστηκε στην Α1: Κοτζαγκιαουρίδης, Κυριαζής, Μπιμπισίδης (Αρης), Τσακίρης, Παλιούρας, Παρισόπουλος, Μελετιάδης, Καραπούρνος, Τσαφρακίδης (ΠΑΟΚ), Ευαγγελίδης, Βεντούρης, Καφίρας, Μακρής (Πανιωνίος), Γεωργούλας, Λαδάς, Δραγουμανιώτης (ΑΕΚ), Παυλιτζόγλου, Μπλέτσας, Αννινος (Παναθηναϊκός) και κάμποσοι άλλοι.

Τι να απέγιναν όλοι αυτοί; Το μοναδικό όνομα που αναγνώρισα στις λίστες των περαστικών ήταν αυτό του σπορτιγκίτη Βαγγέλη Λεώβαρη, ο οποίος πρέπει να είναι ο ίδιος που σήμερα εργάζεται ως ρεπόρτερ μπάσκετ στην ΕΡΤ.

Σήμερα, βέβαια, σχεδόν όλες οι ομάδες της Α1 μπορούν να παρατάξουν αξιόμαχες πεντάδες με αλλοδαπούς παίκτες. Μόνο με... κατάληψη των γηπέδων μπορούν να τις σταματήσουν οι απεργοί. Για το χατίρι ποιων Ελλήνων θα τσακωθούν μπροστά στις κάμερες ο Παύλος με τον Θανάση;