Λύνει προβλήματα χωρίς να γίνεται πολύ καλύτερος

O πρωτοπόρος Παναθηναϊκός πέρασε από τη Λιβαδειά με τον τρόπο που συνήθως κερδίζει φέτος. Προσπάθησε να κρατήσει και να διαχειριστεί την μπάλα, έχοντας απέναντί του μια ομάδα που είχε σταθερά δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα, είχε μικρή επιθετική παραγωγή επειδή οι επιθετικοί του (πλην του Σισέ) κινούνται λίγο χωρίς αυτή και για να ανοίξει το σκορ χρειάστηκε μια στημένη φάση: δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει φέτος.

Φέτος στο πρωτάθλημα τον ΠΑΟ τον περίμεναν πέντε ομάδες (ο Εργοτέλης, ο Πανθρακικός, η Ξάνθη, ο ΠΑΟΚ και ο Λεβαδειακός). Ηττήθηκαν όλες περίπου με τον ίδιο τρόπο. Δεν έπαιξαν κλειστά απέναντί του πέντε, δηλαδή ο Αρης, η ΑΕΚ, η Καβάλα, η Λάρισα και μετά το πρώτο δεκάλεπτο ο Πανιώνιος. Οι πρώτοι πέντε ηττήθηκαν δίνοντας την εντύπωση ότι δεν είχαν καμία σχεδόν πιθανότητα να πάρουν κάτι από το ματς.

Η εντύπωση που έχω είναι ότι για να κάνεις αποτέλεσμα με τον ΠΑΟ πρέπει να παίξεις: αν μείνεις πίσω και τον περιμένεις, κάποια στιγμή κάποιος από τους παίκτες του θα σου κάνει τη ζημιά. Χθες την έκανε ο Βύντρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που σκοράρει από στημένη φάση. Με τον ΠΑΟ υπάρχει ένα παράδοξο, που κατά τη γνώμη μου θα κρατήσει ζωντανό το πρωτάθλημα: ο Τεν Κάτε λύνει σχεδόν όλα τα προβλήματα που είχε, αλλά η ομάδα δεν γίνεται πολύ πιο αποτελεσματική!

Στην αρχή της χρονιάς μιλάγαμε για δυσκολίες στην άμυνα –η άμυνα σιγά σιγά στρώνει. Αναρωτιόμασταν πού είναι ο Νίνης –χθες ο Νίνης ήταν ίσως ο καλύτερος του ματς. Επισημαίναμε την αφλογιστία του Σισέ –χθες ο Σισέ πέτυχε το 7ο γκολ του στο πρωτάθλημα κι έχει πετύχει σχεδόν όσα όλοι οι φορ του ΠΑΟ μαζί πέρυσι. Κι όμως, μολονότι τα προβλήματα λύνονται, οι δυσκολίες παραμένουν.

Γιατί; Ισως γιατί ο Ολλανδός δυσκολεύεται στο πιο σημαντικό, δηλαδή στην αλλαγή της νοοτροπίας. Ο ΠΑΟ, παρά την πρωτιά και τις 9 νίκες σε 10 ματς, ακόμα δεν δείχνει ικανός να πετάξει στην άκρη διάφορα άγχη που τον κατατρέχουν –κυρίως πιέζεται από την ανάγκη της νίκης.

Αντίθετα από τον Τεν Κάτε, ο Ζίκο το δικό του πρόβλημα το βλέπει να γιγαντώνεται. Η μεγάλη δυσκολία του Βραζιλιάνου είναι οι συνεχείς τραυματισμοί –πριν από οτιδήποτε άλλο, ο προπονητής πρέπει να δύναται να παρατάσσει μια ενδεκάδα από παίκτες που μπορούν να βγάλουν ενενήντα λεπτά παίζοντας ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός χάνει δύο παίκτες σε κάθε ματς εδώ κι ένα μήνα και στο «γιατί» πρέπει να μας απαντήσει και ο προπονητής του.

Ο Ολυμπιακός εδώ και καιρό ζει μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κι αυτό κυρίως πληρώθηκε με τον Ηρακλή, που, όταν ύστερα από 80 λεπτά κατάλαβε ότι δεν έχει να φοβηθεί και πολλά, βγήκε στην επίθεση και ισοφάρισε. Οι συνεχείς τραυματισμοί και η ελλειμματική ενδεκάδα δεν επιτρέπουν βέβαια στον επόπτη να κάνει λάθος εκτίμηση στη φάση του Μήτρογλου, απαντούν όμως στο γιατί ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να τελειώσει τα παιχνίδια του.

Το λάθος του επόπτη επιτρέπει γκρίνιες για τη διαιτησία που χρυσώνουν το χάπι μιας μέτριας εμφάνισης λίγο πολύ όλων –ο Ολυμπιακός όμως κινδυνεύει σοβαρά να χάσει κι άλλους βαθμούς χωρίς λάθη διαιτητών ή βοηθών, τα οποία επιτρέπουν να γίνεται τουλάχιστον λίγη ψυχαναλυτική φασαρία.

Η διαιτησία είναι, άλλωστε, βολική. Αυτή την αγωνιστική γκρίνιαξε ο Αρης, που εδώ και τέσσερις αγωνιστικές τελειώνει ματς με παίκτη παραπάνω χωρίς να μπορεί να κερδίσει! Σαφώς και οι διαιτητές κάνουν λάθη. Αν κάποιος τους έχει στήσει, όποιος έχει στοιχεία πάει στον εισαγγελέα και τα καταθέτει. Αν έχει καμιά πρόταση για το πώς θα γίνει καλύτερη η διαιτησία, την παρουσιάζει. Αν δεν έχει τίποτε, ας κοιτάξει να λύσει τα προβλήματά του –προβλήματα που εν πολλοίς μόνος του έχει δημιουργήσει στον εαυτό του.