ΠΑΟΚτσή μου, ξέρουμε τι θέλουμε;

«Εμφανίσεις σαν τη χθεσινή (με τον Πανθρακικό) με απογοητεύουν πάρα πολύ. Δηλαδή, κύριε Σάντος, από τότε που ήρθες διαχειρίστηκες πάνω από 50 παίκτες, ποτέ όμως δεν είδαμε καλό ποδόσφαιρο. Κι από στόχους τι; Γιουρόπα Λιγκ. Δεν θέλω να κράζω, ρε γαμώτο, αλλά κουράστηκα απίστευτα χθες. Σαν ομαδούλα».

Εγώ ο κακεντρεχής το ξεσήκωσα από τα πολυάριθμα σχόλια των οπαδών του ΠΑΟΚ στο site των ULTRAS. Οι περισσότεροι γνωρίζετε τον σύνδεσμο των ΠΑΟΚτσήδων. Για όσους αναγιγνώσκουν μακροσκοπικά το παρόν και αγνοούν βασικές αρχές του θεσσαλονικιώτικου ποδοσφαίρου, όπως τους δημοφιλέστερους συνδέσμους των μεγάλων ομάδων, θα αντιλαμβάνονται προφανώς ότι το όνομα ULTRAS αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο αριθμό ΠΑΟΚτσήδων οπαδών.

Μετά τις δέουσες διευκρινίσεις για τους αδαείς, ο φουκαράς ο ΠΑΟΚτσής που συμμετείχε στον σχολιασμό της νέας επιτυχίας για την ομάδα του στην Κομοτηνή διατύπωσε τον νταλκά του. Διάβασε τι δήλωσαν οι πρωταγωνιστές σε σχετικό δημοσίευμα του site, αλλά εκείνο που του έμεινε ήταν η εικόνα του αγώνα, που δεν ικανοποίησε κανέναν. Ή σχεδόν κανέναν.

Ούτε τον Σάντος ικανοποίησε. Εδειξε μάλιστα έως και εκνευρισμένος για την αφελέστατα άσχημη απόδοση της ομάδας του, που πραγματικά κινδύνεψε να χάσει όσα με κόπο απέκτησε φτάνοντας στο 0-2. Λες και σε προηγούμενες εμφανίσεις της ομάδας του, που σχεδόν ποτέ δεν ήταν απόλυτα ικανοποιητικές παρά σε ελάχιστες αναμετρήσεις, είχε ενοχληθεί το ίδιο. Οχι βέβαια.

Ποτέ δεν ενοχλείται ο Σάντος. Αυτή είναι η αλήθεια. Και το φώναξε μάλιστα σε κάποια στιγμή αγανάκτησης, σε μια από τις πολλές περιπτώσεις που κατηγορήθηκε για ποδόσφαιρο σκοπιμότητας, ότι πάντα λείπει το θέαμα από την ομάδα κι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι μόνο το αποτέλεσμα.

Εγώ δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. Γνωρίζω ότι ο άνθρωπος δεν υπάρχει περίπτωση να ρισκάρει, ακόμη κι αν ο ΠΑΟΚ βρεθεί από τύχη με προβάδισμα τριών γκολ στο 85’. Οταν στον αγώνα με τον Λεβαδειακό, στο δευτερο μέρος, είχε τον Φιλόμενο με τον Βιεϊρίνια και τον Κουτσιανικούλη στα «φτερά», νομίζω ότι κύλησαν τα πιο εφιαλτικά 45 λεπτά της ζωής του.

Θα πρέπει να ένιωσε το απόλυτο ρίσκο γιατί η ομάδα απέκτησε απόλυτα επιθετικό χαρακτήρα, δεν υπήρχαν καν ο Πάμπλο Γκαρσία στα χαφ και ο... εξοπλισμός του ΠΑΟΚ ήταν ελαφρύς. Να φανταστείτε, δεν έπαιζε ούτε ο Τσιρίλο στα στόπερ. Η ενδεκάδα εκείνη έπαιξε στη 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος, στον αλησμόνητο αγώνα της 30ής Αυγούστου στον οποίο σημείωσε τρία γκολ (!), και ίσως πρέπει να συμπεριληφθεί στο μουσείο νεότερης ιστορίας του ΠΑΟΚ ως ανεκτίμητο και μοναδικό κομμάτι.

Τώρα, εδώ που φτάσαμε, όλα τα παραπάνω ξεχάστε τα και ακούστε αυτό: Τι μας λες, ρε γίγαντα, που έχεις το θράσος και τα χώνεις στον Σάντος. Ντροπή σου. Δεν βλέπεις τη βαθμολογία; Κατηγορείς τον Σάντος που οδηγεί τον ΠΑΟΚ σε πορεία πρωταθλητισμού κι ας έχει ο δύσμοιρος μια ντουζίνα τραυματίες από την ημέρα που έμαθε το «καλημέρα» με «λ» παχύ και θεσσαλονικιώτικο.

Τρίτος είναι. Λίγο σού πέφτει; Τι περίμενες; Μήπως στέκεσαι στα περί πρωταθλητισμού που σου έλεγαν πριν από δύο χρόνια οι Βρυζο-Ζαγοράκηδες κι ο Σάντος; Δεν είναι πρωταθλητισμός που είσαι τρίτος με διαφορά τριών βαθμών από τον τέταρτο και οκτώ από τον δεύτερο; Και βέβαια είναι.

Οσο για τις εμφανίσεις που δεν σε ικανοποιούν, ρωτώ: υπάρχει κανείς που επιθυμεί να παίζει σπουδαίο ποδόσφαιρο, που σε ενθουσιάζει, και να τερματίζει κάπου στη μέση; Το αποτέλεσμα, λοιπόν, μετράει. Και μη μου μιλήσεις για επιστημονική φαντασία: να παίζει δηλαδή καλό ποδόσφαιρο και να παίρνει το πρωτάθλημα.

Αν του αξίζει, κάθε χρόνο να το κατακτά. Το εύχομαι ολόψυχα. Αλλά θα πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Προς το παρόν...

Γη καλεί επενδυτή! Με λαμβάνεις; Αν με λαμβάνεις, δώσε σήμα και ευρώ. Στείλε έμβασμα 50 εκατομμύρια για την... εκτόξευση του ΠΑΟΚ.