Εύκολη λύση, αλλά όχι περιβαλλοντικά ορθή

Η κυβέρνηση αντί να βελτιώσει το μέτρο της απόσυρσης, όπως είχε εξαγγείλει προεκλογικά, το κατάργησε. Παράλληλα, αντί να θεσπίσει τέλη κυκλοφορίας ανάλογα με τους ρύπους, όπως επίσης είχε εξαγγείλει προεκλογικά, διατήρησε το σχέδιο Σουφλιά με την πενταετία ηλικίας των οχημάτων, αλλάζοντας μόνο τα ποσά που θα πρέπει να πληρώσει κάποιος: λιγότερα από όσα προέβλεπε η προηγούμενη διάταξη για οχήματα μέχρι 1.357 κ.εκ. και περισσότερα για οχήματα πάνω από 1.929 κ.εκ.

Ουσιαστικά οι μεταβολές δεν ανακουφίζουν τις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις, που έχουν μικρού κυβισμού αυτοκίνητα, όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση Υπουργείου Οικονομικών και Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Και θα δώσω ένα παράδειγμα: με τον οικονομικό τύπο Σουφλιά, κάποιος που είχε αυτοκίνητο 786 – 1.357 κ.εκ. με άδεια κυκλοφορίας μετά την 1-1-2000 θα πλήρωνε 162 ευρώ και τώρα με τα νέα τέλη θα πληρώσει 137. Αν δηλαδή τα 25 ευρώ παραπάνω ήταν τόσο δυσβάσταχτα για να πληρωθούν ώστε με αυτόν τον τρόπο να χρηματοδοτηθεί η απόσυρση, νομίζω ότι ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου οχήματος θα πρέπει να δυσκολεύεται να πληρώσει τα ασφάλιστρα, αλλά και να μετακινείται ελάχιστα, σε τέτοιο βαθμό που να το σκέφτεται να πάει ένα Σαββατοκύριακο βόλτα.

Επειδή, όμως, απ' όσα γνωρίζουμε τα 2 ευρώ παραπάνω τον μήνα (για τα 25 ευρώ τον χρόνο) είναι το κόστος ενός καφέ την ημέρα –και μάλιστα σε πλαστικό ποτήρι– θεωρώ ότι αδικούμε τον εαυτό μας με τέτοιες εφαρμογές. Αλλά και για όσους έχουν μεγαλύτερου κυβισμού αυτοκίνητο. Κάποιος που διαθέτει Ι.Χ. κυβισμού 1.929 κ.εκ. – 2.357 κ.εκ. με άδεια κυκλοφορίας μετά την 1-1-2000 με τον τύπο Σουφλιά θα πλήρωνε 496 ευρώ, ενώ τώρα θα πληρώσει 521 ευρώ. Πάλι η διαφορά των 25 ευρώ για κάποιον που έχει ένα αυτοκίνητο εργοστασιακής αξίας κοντά στα 30.000 ευρώ είναι ψίχουλα.

Δυστυχώς, οι αλλαγές στα τέλη κυκλοφορίας έγιναν πρόχειρα, όπως πρόχειρα μπορώ να πω ότι έγινε και η πράξη νομοθετικού περιεχομένου από την προηγούμενη κυβέρνηση. Επρεπε να είχαν θεσπιστεί κριτήρια ανάλογα με τους ρύπους, σύμφωνα με τον κυβισμό και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα βάσει της κάρτας ελέγχου καυσαερίων. Επειδή φαντάζομαι ότι αυτός ήταν γραφειοκρατικός μπελάς για τα γρανάζια του απαρχαιωμένου ελληνικού Δημοσίου, επιλέχθηκε μια εύκολη λύση, αλλά όχι περιβαλλοντικά ορθή.

Αν θέλει η νέα κυβέρνηση, που με εξαγγελίες της έχει βάλει ψηλά τον πήχη της «πράσινης ανάπτυξης», μπορεί από τώρα να προετοιμάσει το έδαφος και σε λίγους μήνες να θεσπίσει ένα δικαιότερο τρόπο καταβολής τελών κυκλοφορίας με την ευρωπαϊκή αντίληψη «ο ρυπαίνων πληρώνει», ώστε να έχουμε στο εξής ένα σύστημα για πολλά χρόνια, που δεν θα αλλάζει, ειμί μόνον σε περίπτωση που αλλάζουν οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί ρύπων (κάτω από 140 γρ./χλμ. διοξειδίου του άνθρακα που είναι τώρα). Επειδή το θέμα έχει πολύ ψωμί, αύριο θα αναφερθώ σε περισσότερα.