Ο Ζίκο, η ανάπτυξη, ο Παπανδρέου κ.λπ…

Ο Ολυμπιακός το περασμένο Σάββατο έκλεισε το κεφάλαιο Κετσπάγια. Ο Ολυμπιακός έπαιζε όπως ήθελε ο Κετσπάγια και αφότου ο Σωκράτης Κόκκαλης απείλησε τον Γεωργιανό. Με συνταγή Κετσπάγια έπαιξε και με τον ΠΑΟΚ και με την ΑΕΚ αλλά και με τον Πανιώνιο.

Το ποδόσφαιρο του Κετσπάγια δεν ήταν αμυντικό ή παθητικό, όπως συχνά και απλοϊκά ακούγεται. Ηταν ένα ποδόσφαιρο ελεγχόμενου ρίσκου και οικονομίας δυνάμεων. Ο Ολυμπιακός επί Κετσπάγια δεν έδινε χώρους στον αντίπαλο ακόμα και στο 0-0 και δεν ξόδευε τίποτα περισσότερο από αυτό που ήταν απολύτως απαραίτητο.

H αλήθεια είναι ότι με τον Τιμούρ ο Ολυμπιακός δεν έκανε μόνο κακά παιγνίδια -για την ακρίβεια τα άσχημα παιχνίδια του ήταν ελάχιστα, όμως ήταν ματς χωρίς ρίσκο. Αυτή η τακτική ήταν χρήσιμη στο Αλκαζάρ (ή ακόμα και στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ), αλλά ήταν φανερό ότι οδηγούσε την εξέδρα σε ένα είδος νευρασθένειας. Ο οπαδός, ειδικά στο Καραϊσκάκη, έμοιαζε υποχρεωμένος να χειροκροτήσει ένα ποδόσφαιρο που δεν καταλάβαινε!

Το χειρότερο ματς του Ολυμπιακού του Κετσπάγια χωρίς τον Κετσπάγια ήταν αυτό με τον Πανιώνιο. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε και διαχειρίστηκε το αβαντάζ του χωρίς να δείχνει ότι τον απασχολεί το πώς θα το διευρύνει. Αντίθετα, με τον Αστέρα, όπως συμβαίνει με τις ομάδες που έχουν πραγματικά επιθετική νοοτροπία, το αβαντάζ έλυσε τα πόδια: το τρίτο γκολ, αυτό του Ζαϊρί, έχει τη γοητεία του περιττού. Αυτή είναι η ομορφιά που ο κόσμος ψάχνει πηγαίνοντας στο Καραϊσκάκη. Οι νίκες είναι ζητούμενο έτσι κι αλλιώς.

Τα «θέλω»

Αυτή η μεταμόρφωση έχει να κάνει σίγουρα και με τα «θέλω» του Ζίκο, κυρίως όμως οφείλεται στον χωρισμό με τον προηγούμενο προπονητή. Η απομάκρυνση του Κετσπάγια απάλλαξε τους παίκτες του Ολυμπιακού από την υποχρέωση να υποστηρίξουν ένα τεχνικό σχέδιο αντίθετο με τη λογική της εξέδρας. Οι παίκτες, οι πιο πολλοί τουλάχιστον, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εφαρμόσουν αυτό το στυλ παιγνιδιού:

για αρκετούς αυτό είναι κάτι απλό και το γεγονός ότι καταλάβαιναν την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητά του φάνηκε και στα ματς με την Αλκμααρ, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Ομως όλοι σχεδόν οι παίκτες ανησυχούσαν για το πώς θα αντιδράσει το Καραϊσκάκη και δεν το έκρυβαν. Για τους ίδιους μια σειρά από νίκες με 1-0 ή 2-0 δεν ήταν πρόβλημα, αλλά από το καλοκαίρι ήδη άκουγες πως «αν η ομάδα παίξει στο Καραϊσκάκη όπως θέλει ο Κετσπάγια θα τρέχουμε να κρυφτούμε»! Οι πιο παλιοί έχουν γνώση του τι θέλει ο κόσμος και τον κόσμο δεν τον αγνοούν γιατί ξέρουν πόσο οι επιταγές του επηρεάζουν και τον Κόκκαλη.

Κατοχή

Αν πιστώνω κάτι στον Ζίκο για την ώρα, είναι ότι κατάλαβε πως η ενδεκάδα είχε ανάγκη από ένα μπόλιασμα επιθετικότητας και ποιότητας. Το απλούστερο για τον Βραζιλιάνο θα ήταν να διατηρήσει αυτούσια την ομάδα που κέρδισε την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και την Αλκμααρ: και με εκείνη ο Ολυμπιακός θα νικούσε και στη Λιβαδειά και εντός έδρας τον επιθετικά δύσκολο Αστέρα. Ο Ζίκο μπορούσε να παίξει τη σίγουρη κάρτα της κεκτημένης ταχύτητας και να κρυφτεί πίσω από θετικά αποτελέσματα, όμως επειδή κατάλαβε πού βρίσκεται, προβληματίστηκε.

Ο προβληματισμός του έφερε στην ενδεκάδα πρώτα απ' όλα τον Οσκαρ, έναν ποιοτικό παίκτη, καλό στα λίγα τετραγωνικά, όχι μαχητή αλλά μπαλαδόρο. Στη Λιβαδειά ο Οσκαρ έπαιξε σαν αριστερό χαφ, συγκλίνοντας τόσο ώστε να γίνεται δεύτερος επιθετικός. Με τον Αστέρα, όταν χτύπησε ο Ντιόγο και η ομάδα γύρισε υποχρεωτικά στο 4-2-3-1, έγινε ο αντι-Μπελούτσι που λειτουργεί πίσω από τον κυνηγό.

Η δεύτερη κίνηση του Ζίκο ήταν ότι προτίμησε τους Ντουντού και Μαρέσκα σε ρόλο αμυντικών χαφ αντί του Λεντέσμα. Ο Αργεντινός στέκεται σωστά μπροστά από την άμυνα, αλλά μένει μακριά από την αντίπαλη περιοχή: ο Ζίκο θέλει παίκτες που να γεμίζουν το μισό του γηπέδου στο οποίο γίνεται επίθεση. Το τράβηγμα της ομάδας αρκετά μέτρα μπροστά έφερε και μια άνεση στην κατοχή της μπάλας: κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός έχει 65% κατοχή κι ενώ ήδη προηγείται!

Δρόμος

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός έλυσε τα προβλήματά του ως διά μαγείας: σημαίνουν απλά ότι για να τα λύσει πήρε ένα δρόμο διαφορετικό από αυτόν που ακολουθούσε ο προκάτοχος του Ζίκο. Ο Κετσπάγια έχοντας μια ομάδα με ελλείψεις στο ρόστερ στον χώρο της επίθεσης, ήθελε να μειώσει τους κινδύνους. Ο Ζίκο θέλει να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα με αύξηση της παραγωγικότητας!

Η λογική του Κετσπάγια θύμιζε Καραμανλή: μαζεύω το πράγμα όσο μπορώ και ζητάω υπομονή. Η λογική του Ζίκο θυμίζει Γιώργο Παπανδρέου: απελευθερώνω ό,τι παραγωγικό υπάρχει, επιδιώκοντας ανάπτυξη, και ζητάω συμπαράσταση. Ποιος είπε ότι οι θεμελιώδεις αρχές της οικονομίας δεν βρίσκουν και στο ποδόσφαιρο εφαρμογή; Ολα είναι αριθμοί και νοοτροπία.

Χρεοκοπία

Επειδή δεν υπάρχουν απόλυτες λύσεις, ο κίνδυνος με τον Ζίκο είναι να αποδειχτεί ότι η παραγωγικότητα της ομάδας είναι εξαιρετικά μικρή γιατί υπάρχει (εκτός από το έλλειμμα σε λύσεις) και μια παθογένεια στη σύστασή της. Αν ο Οσκαρ δεν δημιουργεί και ο Μαρέσκα δεν πατάει περιοχή, ακόμα και η κίνηση του Γκαλέτι ή του Ζαϊρί θα πηγαίνουν στράφι: τους χώρους γι' αυτούς τους δημιουργούν οι πάσες που βγαίνουν από τον άξονα.

Από την άλλη, με τον Κετσπάγια, ακόμα κι αν υπήρχε η συνετότερη και ταπεινότερη διαχείριση, θα πεθαίναμε από πλήξη. Η δε πιθανή αποτυχία θα ήταν μια αληθινή αγωνιστική χρεοκοπία.

Πρίσμα

Υπό αυτό το πρίσμα, το ματς με τη Σταντάρ είναι πολύ χρήσιμο. Ο Ολυμπιακός, κατά τη γνώμη μου, με νίκη περνάει κατά 99%. Η ερώτηση της βραδιάς είναι αν θα καταφέρει να κερδίσει παίζοντας όπως θέλει ο Ζίκο.

Η φρεσκάδα δεν του λείπει, η φόρμα του είναι καλή και η νοοτροπία του η πρέπουσα, κυρίως για να κατακτήσει πάλι το πρωτάθλημα. Μόνο που τα χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ είναι φέτος πιο απαραίτητα…

Παρατηρητές 7

Αφού καθησυχάσω τους φίλους διαιτητές που έπαιξαν το Σ/Κ, καθώς κανείς τους δεν παραπέμφθηκε, για να δούμε τι μεταδίδουν οι κατά τόπους παρατηρητές μου:

Σταθόπουλος (Εργοτέλης – Αρης 0-0 ). Είχα επισημάνει ότι «"διπλό" μέχρι τώρα δεν φέρνει που να τον βασανίσεις» και ότι «παρά τη φόρμα του "Εργό", ο Αρης δύσκολα θα χάσει». Αν παίξατε «Χ» κονομήσατε! Ηταν αλάνθαστος μέχρι τη στιγμή που αφήνει δικαίως τον «Εργο» με 10. Μετά του βγήκε μια κούραση να κρατήσει το «Χ»…

Αμπαρκιόλης (Ολυμπιακός – Αστέρας 3-0). Είχα πει ότι «βγάζει εύκολα κάρτες»: έβγαλε 9! Είχα γράψει ότι «ψιλογέλαγε ο "Μπορό" με τον ορισμό». Δεν νομίζω ότι είχε πρόβλημα.

Τσινιάρης (ΠΑΟΚ – ΠΑΣ 2-0). Εβγαλε με σθένος (που έγραφα) έξι κίτρινες, αλλά μετέτρεψε σε φάουλ υπέρ του ΠΑΟΚ το καθαρό επιθετικό στον Βάντερσον. Ο ΠΑΣ έχασε από τον ΠΑΟΚ όπως και από τον Αρη: με μια αθώα λάθος εκτίμηση. Ο δε ΠΑΟΚ από τότε που έχασε τη φωνή στα κέντρα αποφάσεων πάει από το καλό στο καλύτερο διαιτητικά…

Κωνσταντινέας (Ατρόμητος – Λεβαδειακός 3-0). Μη γενόμενο. Ο Γιάννης ο Κομπότης θα πρεπει να συγκεντρωθεί από τώρα στο ντέρμπι με τον Ηρακλή την επόμενη αγωνιστική…

Καλόπουλος (ΑΕΛ – Ξάνθη 2-0). Βοήθησαν να γεννηθεί μια σχέση. Είχα γράψει ότι ο «Κάλοου» και ο «Κάζνα» δεν έχουν καλές σχέσεις και στο τέλος ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά. Ενα γκολ της ΑΕΛ δεν μέτρησε για οφσάιντ, αλλά αυτά είναι πταίσματα. Αριστα πήρε, έμαθα, από τον Τσίκινη…

Λαμπρόπουλος (Ηρακλής – Πανιώνιος 0-2). Είχα γράψει ότι ο «Ηρα» θα τα εισέπραττε με τόκο τα «Παμπορίδεια 2009». Δεν του έδωσε ένα πέναλτι, αλλά δεν έδωσε κι ένα στον Πανιώνιο πολύ πιο κραχτό. Και έφυγε και ο Μανιάτης με κόκκινη για απόπειρα επικίνδυνου παιχνιδιού! Δεν παραπέμφθηκε από τον Γιανναδάκη, αλλά μόνο ο Βαρούχας τον είδε καλό. Λογικά θα ξεκουραστεί λίγο.

Παππάς (Καβάλα – ΠΑΟ 2-2). Είπαμε ότι θα 'χει στο τέλος πολλή γκρίνια. Εγω πάντως τον κλώνο του «Μπορό» τον είδα καλό. Κοντά στις φάσεις, με ενιαίο κριτήριο στα εντός περιοχής χέρια και πολύ μάγκα.

Γιαννόπουλος (ΑΕΚ – Πανθρακικός 3-2). Συνέχισε το σερί των γκαντεμοεμφανίσεων. Και την Κυριακή που ήταν καλός, μια τρελοφάση στο τέλος του έτυχε.

Κατάπτυστα κατάλοιπα

Ο διαιτητής Καλογερόπουλος, τέταρτος στο ματς του «Εργό» με τον Αρη, κάνει λάθος που αποβάλλει τον Νίκο Καραγεωργίου: αφενός δεν έχει δικαίωμα κι απλά πρέπει να ενημερώσει τον διαιτητή, αφετέρου ο κόουτς δεν έκανε τίποτα.

Ομως η συμπεριφορά του προπονητή και κυρίως οι απειλητικές φράσεις «δεν ξέρεις με ποιον τα βάζεις» και «θα καταλάβεις τι λάθος έκανες αλλά θα 'ναι αργά» είναι κατάπτυστα κατάλοιπα.

Εκτός κι αν η ΕΠΟ, επειδή χρειάζεται συχνά-πυκνά το Παγκρήτιο για τα ματς της Εθνικής, έχει δώσει στον κουμπάρο το δικαίωμα να πιστεύει ότι διοικεί την ελληνική διαιτησία ή ότι έχει αβάντες όπως τότε που κάτι ματς τελείωναν με δέκα λεπτά καθυστέρηση. Είμαι περίεργος να δω την απόφαση της Πειθαρχικής…