Η λογική είναι απλή. Σε κάθε κλήρωση όλες οι ομάδες επιζητούν τη βοήθεια της τύχης. Αυτό σημαίνει, αποφυγή των πιο μεγάλων ονομάτων από τα γκρουπ δυναμικότητας. Σε θεωρητική βάση βέβαια, είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που θα γλιτώσεις από όλα τα μεγάλα κλαμπ. Οι εξαιρέσεις σίγουρα υπάρχουν όπως για παράδειγμα στον 7ο όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου Ρέιντζερς, Σεβίλλη και Στουτγκάρδη ευνοήθηκαν στον μέγιστο βαθμό.
Στο Europa League, ο όμιλος του Παναθηναϊκού κρίνεται βατός και της ΑΕΚ δύσκολος. Κακώς. Η Ένωση δεν είχε ανάγκη από "εύκολες" ομάδες. Το αντίθετο μάλιστα. Μπενφίκα και Έβερτον είναι δυο ισχυροί σύλλογοι με διαφορετική διαδρομή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι Πορτογάλοι αποτελούν συνεχώς σημείο αναφοράς ενώ η Έβερτον αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα από τα καλά χαρτιά της Πρέμιερ Λιγκ.
Η ΑΕΚ είχε ανάγκη έναν τέτοιο όμιλο. Ένα γκρουπ, στο οποίο το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Όπου θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να πετύχει τον στόχο της, ο οποίος δεν είναι άλλος από τις νίκες και την πρόκριση. Με έναν χρόνο απουσίας από τα ευρωπαϊκά δρώμενα αλλά και έλλειψη επιτυχιών σε Τσάμπιονς Λιγκ και πρώην Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τις τελευταίες σεζόν, η Ένωση οφείλει να ανέβει επίπεδο. Αυτό σε πρώτη φάση δεν θα συμβεί απλά με μια πρόκριση. Θα έρθει σιγά-σιγά αρκεί να καταφέρει να φανεί ανταγωνιστική μέσα σε γήπεδα όπως το "Γκούντισον Παρκ" και το "Ντα Λουζ". Η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς θα κυνηγήσει νίκες απέναντι σε μεγάλους συλλόγους όπου το μπάτζετ τους είναι δεκαπλάσιο. Θέλοντας και μη, οι παίκτες της θα ανεβάσουν ταχύτητα και θα βγουν μονάχα κερδισμένοι. Ειδικά όσοι δεν έχουν την εμπειρία μεγάλων ευρωπαϊκών παιχνιδιών όπως οι Μπλάνκο, Σκόκο, Μαντούκα, Ενσαλίβα.
Περνώντας στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι είναι ξεκάθαρο ότι η ΑΕΚ έχει μια μεγάλη διαφορά με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Είναι πολύ καλύτερη αυτή τη στιγμή στην επιθετική τακτική, κάτι που οφείλεται μονάχα στον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ίσως αυτό που παρακολουθήσαμε κόντρα στη Βασλούι, να είναι η αρχή ενός όμορφου ποδοσφαίρου από τους κιτρινόμαυρους για τη σεζόν 2009-2010.