Ταύρος ή δαμάλι;

Ο αγαπητός κύριος Ουιφαλούσι θέλει να ακυρώσει τον Σισέ, λες και ο Γάλλος είναι εισιτήριο λεωφορείου. Θα γίνει –λέει– η σκιά του, θα του γίνει βραχνάς, δεν θα τον αφήσει να πάρει ανάσα κ.λπ. Αν, όμως, ο Τζιμπρίλ δεν ξεκινήσει στην κορυφή, αλλά λίγο δεξιότερα, τι θα κάνει ο Τσέχος (ο προπονητής του, για την ακρίβεια); Θα τον περιμένει κοντά στον χώρο ευθύνης του με τον κίνδυνο να έρθει με φόρα ο Γάλλος και να τον αφήσει πίσω, όπως ο Μπολτ τον Ασάφα Πάουελ (θα έλεγα τον Γκέι, αλλά μπορεί να παρεξηγηθεί ο αρρενωπός Τσέχος); Θα τον ακολουθεί και πιο πλάγια, με τον κίνδυνο να αδειάσει η περιοχή και να μένει μόνος του ο Χουανίτο ένας με έναν με τον γοργοπόδαρο Σαλπιγγίδη; Ισως αυτό το πρόβλημα να θέλει να βάλει ο Τεν Κάτε στον αντίπαλο προπονητή και θέλει να ανακατέψει την τράπουλα –αυτό που δεν «τράβηξε» στην Τσεχία δεν σημαίνει ότι δεν θα πιάσει ποτέ. Και το ανάποδο.

• Τελικά ο Παναθηναϊκός έδωσε καμιά τεσσάρα εκατομμύρια για τον Λέτο για να παίζει ο Αργεντινός μόνο στα παιχνίδια χαμηλής επικινδυνότητας με υποδεέστερους αντιπάλους ή όταν τα παίζουμε όλα για όλα και πάμε για φουλ επίθεση; Διαβάζω ότι μάλλον θα μείνει στον πάγκο για να χωρέσουν στην ενδεκάδα και ο Καραγκούνης –ορθώς, ευρωπαϊκό παιχνίδι χωρίς «Κάρα» είναι τζατζίκι χωρίς σκόρδο– και ο Σαλπιγγίδης –επίσης ορθώς, εφόσον είναι σε φόρμα, σκοράρει και πασάρει εξαιρετικά. Αναρωτιέμαι, όμως: ο Καραγκούνης δεν χωράει στην τριάδα του κέντρου πλάι σε Σιμάο και Κατσουράνη (αν ο δεύτερος παίξει στα χαφ) ή πλάι σε Σιμάο και Ζιλμπέρτο (αν ο Κατσουράνης παίξει στόπερ); Αν ντρέπονται να πουν στον Ζιλμπέρτο ότι πρέπει να καθίσει στον πάγκο, ας με φωνάξουν να του το πω εγώ. Διότι αν στην έδρα σου αφήσεις στον πάγκο τον Λέτο, τον μοναδικό που μπορεί να κάνει σαματά στο ένας εναντίον ενός και να σεντράρει με ακρίβεια, τότε στη ρεβάνς τι θα κάνεις; Δεν θα τον έχεις ούτε στην αποστολή;

• Δεν ξέρω αν ο κόουτς προτιμάει το 0-0 αντί για το 1-0 και για ποιο λόγο, αν οι κεφτέδες τον βαραίνουν το βράδυ και βλέπει περίεργα όνειρα. Εγώ ξέρω ότι ο Παναθηναϊκός στην Ισπανία συνήθως φεύγει με τεμάχια στην πλάτη –εξαιρείται η τελευταία επίσκεψη στο «Μαδριγάλ». Ηττες με 3-1 και 5-0 από Μπαρτσελόνα, 2-1 από Ατλέτικο με το γκολ από φάουλ του Σιμάο, 2-0 από Σεβίλλη με τον τρισκατάρατο Μακουκούλα και πάει λέγοντας. Αρα; Τι άρα; Νίκη οπωσδήποτε στο ΟΑΚΑ, έστω και με 1-0 και βοήθα, Παναγιά, στη ρεβάνς μήπως βάλουμε ένα γκολάκι, ώστε να περάσουμε ακόμα κι αν δεχτούμε δύο.

• Μπορεί ο Μπιέρσμιρ να αποδειχθεί ο «νέος Χένρικσεν», ο «νέος Μέλμπεργκ» ή ο «νέος Ενακαρίρε». Θα δείξει ο χρόνος. Το θέμα είναι ποιος ακριβώς είναι σήμερα που τον χρειαζόμαστε –αν τον χρειαζόμαστε φυσικά και δεν παίξει δίπλα στον Βύντρα ο Κατσουράνης. Είναι ο παίκτης που θα κοιτάξει τον Φορλάν και τον Αγκουέρο στα μάτια ή θα κοιτάζει με δέος το νούμερο της φανέλας στην πλάτη τους σε όλο το παιχνίδι, επειδή δεν θα τους προλαβαίνει ούτε με λάσο;

• Ολοι εσείς που έχετε πει για τον Γιόσου τον Σαριέγκι τα χειρότερα όλα αυτά τα χρόνια, πώς αισθάνεστε σήμερα που λέτε (χαμηλόφωνα, για να μη σας ακούσει κανείς και ξεφτιλιστείτε) «πω, πω, ρε γαμώτο, σε αυτό το παιχνίδι βρήκε να λείπει ο Γιόσου;».

• Γιατί να είναι είδηση ότι ο Γκαλέτι προτιμάει να περάσει η Ατλέτικο κι όχι ο Παναθηναϊκός; Παίκτης του Ολυμπιακού είναι και πρώην παίκτης της Ατλέτικο, οπότε είναι πέρα για πέρα λογικό. Αφήστε που ανανέωσε και το συμβόλαιό του πρόσφατα μέχρι τα ποδοσφαιρικά γεράματά του, οπότε έχει και δεμένο τον γάιδαρό του. Σε αντίθεση με κάτι άλλους πρώην παίκτες (της Ατλέτικο, όχι «πρώην παίκτες» σκέτο) που κάνουν δηλώσεις συμπάθειας προς την ισπανική ομάδα, χωρίς να έχουν βρει ούτε ομάδα ούτε καλό συμβόλαιο.