Κωμωδία αντί για την αλήθεια

Οτι το ταμείον είναι μείον και τα χρέη της ΠΑΕ έχουν δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στον Ολυμπιακό είναι γνωστό, έστω κι αν η ΠΑΕ προσπαθεί στα λόγια να το αποκρύψει, επιβεβαιώνοντάς το με τον πιο τρανό τρόπο στην πράξη. Οι «ερυθρόλευκοι» έως τώρα αδυνατούν να βγάλουν έστω και ένα ευρώ από το συρτάρι, πολύ απλά γιατί σε αυτό δεν υπάρχει ευρώ.

Ευτυχώς, δηλαδή, που είχε βρεθεί ο Ζάχαβι και είχε υποσχεθεί την πώληση του Μπελούτσι και αποκτήθηκαν ο Μέλμπεργκ και ο Νταρμπισάιρ με αυτά τα λεφτά, διότι ο Ολυμπιακός μπορεί σήμερα, εκτός από αριστερό χαφ, να έψαχνε και στόπερ και δύο επιθετικούς.

Ολα αυτά πραγματικά είναι κατανοητά. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες (και στις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης) κάποια χρονιά να μην υπάρχει σάλιο και να τη βγάζουν χωρίς ακριβές μεταγραφές. Καθόλου κακό δεν είναι. Κοτζάμ Αρσεναλ το κάνει τέσσερα καλοκαίρια τώρα. Και όχι μόνο δεν κάνει πολύ σοβαρές μεταγραφές, αλλά πουλάει κιόλας ό,τι καλύτερο διαθέτει.

Ο λόγος, προφανώς οικονομικός. Τα δάνεια για την κατασκευή του «Emirates» είναι δυσβάσταχτα και η ομάδα είχε ενημερώσει σχετικά τους οπαδούς. «Κύριοι, μεταγραφές ακριβές για πέντε χρόνια μην περιμένετε. Τα χρήματα θα πάνε για το νέο γήπεδό μας». Ο κόσμος το κατάλαβε, γεμίζει το γήπεδο σε κάθε επίσημο ματς και η ομάδα προχωρεί.

Τόσο απλά θα μπορούσε να το κάνει και ο Ολυμπιακός. Να βγει στην αρχή του καλοκαιριού και να πει στους οπαδούς: «Κύριοι, τα τελευταία χρόνια έγιναν κάποιες πολύ δαπανηρές επενδύσεις. Πέρυσι χάσαμε το πολύ σημαντικό έσοδο του Τσάμπιονς Λιγκ και η οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ δεν είναι καλή. Αναγκαστικά, λοιπόν, φέτος θα είναι ένα καλοκαίρι λιτότητας.

Θα πάρουμε τους παίκτες που χρειαζόμαστε, αλλά χωρίς να ξοδέψουμε πολλά λεφτά». Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν το έκανε. Πρώτον, γιατί περίμενε ότι θα το κρύψει το πρόβλημα με τα λεφτά των Αγγελόπουλων ή τέλος πάντων όποιων επιχειρηματιών και εφοπλιστών θα έμπαιναν στην ΠΑΕ στις αρχές του καλοκαιριού. Επειδή το σενάριο, όμως, δεν προχώρησε, το οικονομικό πρόβλημα αποκαλύφθηκε σε όλο το μέγεθός του από τον Τύπο και όχι από την ίδια την ΠΑΕ, η οποία αυτομάτως αντί να παραδεχθεί ότι «ναι, έχουμε προβλήματα», άρχισε να διαψεύδει φανατικά.

Οι πράξεις, όμως, άλλα δείχνουν. Από την αρχή του καλοκαιριού έχουν προκύψει ένα σωρό στόχοι για το αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής, αλλά όλοι χάνονται λόγω έλλειψης χρημάτων. Και μετά προκύπτει η ωραία δικαιολογία ότι «εμείς δεν μπαίνουμε σε πλειστηριασμούς» και ο παίκτης καταλήγει σε κάποια ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όπως ο Μαρκ Γκονζάλες.

Ομάδα που δεν μπαίνει σε πλειστηριασμούς πληρώνει, αγοράζει και τελειώνει το παραμύθι. Ομάδα που επί 40 μέρες παζαρεύει έναν παίκτη χιλιάρικο χιλιάρικο, όπως έκανε ο Ολυμπιακός με τον Γκονζάλες, μπαίνει σε πλειστηριασμούς, απλώς δεν της φτάνουν τα λεφτά για να πάρει το καλό κομμάτι.

Οπως, όμως, είχα γράψει και την εποχή των Κάλστρομ, Μαρέσκα, όταν αποκτήθηκε ο δεύτερος που κόστισε 1 εκατ. ευρώ και όχι ο πρώτος που έκανε 7 εκατ. ευρώ, έτσι θα έπρεπε να έχει κάνει ο Ολυμπιακός και με τον Γκονζάλες. Ας είχε πάρει κάποιον άλλον αριστερό εξτρέμ που θα έκανε 1 εκατ. ευρώ και όχι να προσπαθεί επί 40 μέρες να πάρει έναν παίκτη που κοστίζει 6 ή 7 εκατ. ευρώ με 3 εκατ. ευρώ.

Απλώς ήταν χαμένος χρόνος. Ή, για την ακρίβεια, προσπάθεια για να δείξουν ότι ο πήχης παραμένει ψηλά. Με αυτά τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν κρύβουν μόνο την αλήθεια από κάποιους οπαδούς του Ολυμπιακού (κάποιους, γιατί οι περισσότεροι πλέον έχουν καταλάβει), αλλά δημιουργούν πρόβλημα και στην ομάδα, που την έχουν αφήσει χωρίς έστω ένα διάδοχο των «Τζόλε» και Λέτο ενώ είμαστε ήδη στις 15 Αυγούστου.