ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ
«Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται περίπλοκα από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας». Ο Ζαν Πολ Σαρτρ το έχει πει κάποτε, αλλά αν ζούσε ο Γάλλος φιλόσοφος και παρακολουθούσε το χθεσινό φιλικό Χόνβεντ - Παναθηναϊκός, το πιθανότερο είναι ότι θα άλλαζε άποψη. Τουλάχιστον δεν θα τη διατύπωνε ως αξίωμα. Οι φουκαράδες οι Ούγγροι δεν περιέπλεξαν τίποτε χθες. Οσο ήξεραν έπαιξαν.
Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, με την αδύναμη άμυνά του, είναι που κάνει τη ζωή του δύσκολη. Οι γηπεδούχοι έκαναν το πρώτο τους σουτ (στον γάμο του Καραγκιόζη!) στο 27ο λεπτό και στο δεύτερο, στο φινάλε του ημιχρόνου, μείωσαν σε 1-2. Και στο β' μέρος, σε μια φάση που ο Σλοβάκος της Χόνβεντ, ο Μάτσκο, έκανε κάτι μεταξύ σέντρας και σουτ, ο ΠΑΟ έφαγε κι ένα δεύτερο γκολ. Γκολ-φάβα.
Θα μου πείτε, τι θα γινόταν αν νικούσαν οι «πράσινοι»; Τίποτε συνταρακτικό. Εχει παρέλθει η εποχή που οι ελληνικές ομάδες νικούσαν σε φιλικά και μόστραραν τον περιφανή θρίαμβό τους μέχρι και στους ύμνους τους (όπως ο Ολυμπιακός με τη Σάντος).
Αν ήταν πριν από μισό αιώνα, όταν έπαιζε στην ομάδα της Βουδαπέστης ο Πούσκας, όντως θα συνιστούσε θέμα. Ομως, η τρέχουσα Χόνβεντ γιορτάζει την εκατονταετηρίδα της και στο γήπεδο πηγαίνουν ο... Μίλος, ο Ζολτ, ο Τίμπορ, ο Ιμρε! Τόσοι λίγοι, που μάλλον γνωρίζονται όλοι με τα μικρά τους ονόματα.
Θα είναι, όμως, συνταρακτικό (σπαρακτικά συνταρακτικό) για τον Παναθηναϊκό αν αυτή η μονίμως κακή συμπεριφορά στην άμυνα συνεχιστεί. Και δεν συμπεριλαμβάνω στα επόμενα ματς τις δύο αναμετρήσεις με την Ατλέτικο. Εκεί, πράγματι, είναι η παρουσία της αντίπαλης ομάδας που καθιστά περίπλοκα τα πράγματα. Εννοώ τα «ματσάκια» με τους... Εργοτέληδες. Εκεί που χάνονται πρωταθλήματα.