«Κοιτάξτε πόση μπάλα ξέρω»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΠΙΔΗΣ

Σ’αυτή την εκδρομή στο γήπεδο της Χόνβεντ, όπου το περιβάλλον των άδειων πέτρινων κερκίδων κάθε άλλο παρά παρέπεμπε σε επετειακό ματς εκατονταετηρίδας, το αγωνιστικό ζητούμενο δεν ήταν πώς θα παίξει η ενδεκάδα που παρέταξε ο Τεν Κάτε (αν και με τον Ολλανδό ποτέ δεν πρέπει να είσαι σίγουρος, γιατί είναι ικανός να ξαναβάλει και σε κανονικό ματς αυτό το σχήμα). Διεκπεραίωση έκαναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Κι έτσι, όμως, μπορείς να διακρίνεις κάποια πράγματα.

Το... διαχρονικό πρόβλημα στην άμυνα, τη δυσκολία στην ανάπτυξη και τις ντρίμπλες του Λέτο. Ο Αργεντινός, από τον οποίο θα περίμενε κάποιος να ξεχωρίσει στο παιχνίδι με τη Χόνβεντ, έκανε ό,τι κάνει στην Ελλάδα από πέρυσι το καλοκαίρι με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Δεν πα’ να σχεδιάζει ο προπονητής τη στρατηγική, δεν πα’ να λέει θ' αναπτυχθούμε από τα άκρα ή θα χτυπήσουμε κατά μέτωπον...

Ο Λέτο έχει ένα δικό του, εντελώς προσωπικό, σύστημα. Εφαρμόζει το «σύστημα Λέτο»! Λίγο ντρίμπλα, λίγο καθυστέρηση στην ανάπτυξη, λίγο παιχνίδι της μπάλας από το αριστερό στο δεξί. Λίγο, εν τέλει, «κοιτάξτε πόση μπάλα ξέρω». Τουλάχιστον είναι ειλικρινής άνθρωπος. Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Αργεντινός στη διάρκεια της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού είχε πει ότι ιδανικός συμπαίκτης στον ΠΑΟ είναι ο Σιμάο, επειδή κόβει και του δίνει αμέσως την μπάλα! Αυτό θέλει, κατ' ουσίαν, απ' όλους τους συμπαίκτες του ο Λέτο: να του δίνουν την μπάλα για να παίζει.

Η διαφορά είναι πως ο νεοαποκτηθείς ποδοσφαιριστής δεν πήγε στον Παναθηναϊκό για να παίξει, αλλά για ν' αγωνιστεί. Και αγωνίζομαι δεν σημαίνει ακριβώς «δώστε την μπάλα σε μένα». Σημαίνει πολλά άλλα πράγματα, μεταξύ των οποίων και αμύνομαι. Και ενοχλώ τον αντίπαλο, και δίνω βοήθεια, και καλύπτω τον παίκτη που παίζει στην ίδια πλευρά με μένα. Στην προκειμένη περίπτωση τον Σπυρόπουλο.

Και μια και το 'φερε η κουβέντα για τον Σπυρόπουλο, ίσως κι εκείνος να χρειαζόταν χθες μιαν ανάσα, όπως πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, οι οποίοι έμειναν στην Αθήνα για να ξεκουραστούν. Ο Σπυρόπουλος, αντιθέτως, όχι μόνο δεν πήρε ανάσα, αλλά έπαιξε βασικός κι από πάνω στο χθεσινό, διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, παιχνίδι στη Βουδαπέστη.

Παρεμπιπτόντως, αυτή η κουβέντα που άνοιξε στον ΠΑΟ (για δεύτερο συνεχές καλοκαίρι) για την ανάγκη απόκτησης κεντρικού αμυντικού δεν έχει καμία λογική. Για διάφορους λόγους. Αφενός ο Παναθηναϊκός πήρε ήδη δύο στόπερ (Μπιέρσμιρ, Καντέ) και δεν είναι δυνατόν να τους ακυρώσει με μια νέα μεταγραφή δίχως να έχει καταλάβει κανείς την επάρκεια των νέων ποδοσφαιριστών.

Αφετέρου (και κυρίως) τ' ανοίγματα στην άμυνα του Παναθηναϊκού φαίνεται πως δεν έχουν να κάνουν με πρόσωπα. Οποιοι κι αν παίζουν, οι «πράσινοι» είναι ευάλωτοι στην άμυνά τους. Συνεπώς, αν κάτι πρέπει ν' αλλάξει στον Παναθηναϊκό για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητά του στην άμυνα, αυτό δεν είναι το ρόστερ, αλλά όλη η λειτουργία του ανασχετικού μηχανισμού.

Ενα παράδειγμα: εφόσον ο Τεν Κάτε θέλει από τα μπακ ν' ανεβαίνουν και να κάνουν παιχνίδι, κάποιοι πρέπει να καλύπτουν. Αλλά αν δείτε ποτέ τον Λέτο να καλύπτει τον Σπυρόπουλο, τότε να 'στε σίγουροι ότι μπορεί και να δείτε τον ήλιο ν' ανατέλλει από τη Δύση...