'Η δύο Τζον Τέρι ή καρδιοχτύπια

Η διοίκηση του ΠΑΟ πρέπει να δει αυτή την εβδομάδα που προηγήθηκε σαν ένα είδος πρόβας για το πώς θα πάει η χρονιά. Ο ΠΑΟ, παρά την ανετοιμότητά του, πέτυχε τέσσερα γκολ, έχασε ένα πέναλτι, είχε συνολικά δεκατέσσερα σουτ και γύρω στις επτά χαμένες ευκαιρίες στα δύο ματς, αλλά, μολονότι παρατάχθηκε με δύο διαφορετικές αμυντικές τετράδες, χάρισε γκολ και φάσεις σε αντιπάλους κατά κανόνα κατώτερους όπως αυτούς που έχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μένει να δούμε αν η γνώση της κατάστασης θα έχει κάποιου τύπου συνέπεια.

Και μετά τον επαναληπτικό του ΠΑΟ με τη Σπάρτα εξακολουθώ να πιστεύω ότι όποιος θέλει να κάνει κακό στον Παναθηναϊκό δεν έχει παρά να εστιάζει την κριτική του στον προπονητή. Διότι ο Χενκ Τεν Κάτε δεν είναι υπεράνω κριτικής, αλλά δεν είναι πρόβλημα.

Κριτική

Και το παιχνίδι της Τρίτης, όπως και αυτό της Πράγας, δεν ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών στα οποία μπορείς να κάνεις σοβαρή κριτική σε προπονητή. Οι ανέτοιμες, λόγω εποχής, ομάδες το τελευταίο που μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθήσουν επ' ακριβώς εντολές και να βγάλουν στο γήπεδο οδηγίες. Σαφώς και παίζουν ρόλο οι στρατηγικές και οι επιλογές, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι το καλοκαίρι το πιο πολύ που μπορεί να δεις είναι προθέσεις: μπορείς να φανταστείς πώς θα παίζει μια ομάδα ή και να το εικάσεις, όμως αυτό που βλέπεις δεν είναι ποτέ η ομάδα που ο κόουτς έχει στο κεφάλι του.

Ειδικά σε ματς άγχους, όπως είναι τα προκριματικά, η πιο απλή οδηγία μπορεί να καταστρατηγηθεί χωρίς δόλο. Την Τρίτη ο Τεν Κάτε είχε πει στους παίκτες του ΠΑΟ ότι αν η Σπάρτα βγει, δώσει χώρους και δεν μείνει ταμπουρωμένη, δεν θα είναι λάθος να σηκωθεί λίγο η μπάλα ώστε οι γρήγοροι επιθετικοί (ο Σισέ κι ο Σαλπιγγίδης) να ξεχυθούν στον ανοικτό χώρο.

Ο Λέτο αυτό στο πρώτο ημίχρονο το έκανε αριστοτεχνικά, βρίσκοντας τον Σισέ σε τέσσερις περιπτώσεις σε φάσεις που αυτός έβγαινε στην μπάλα με μέτωπο. Οταν όμως ο Τεν Κάτε είδε τον Βύντρα να σηκώνει την μπάλα άνευ λόγου από τα μετόπισθεν, σηκώθηκε και του φώναξε «stop this and play football». O Βύντρα προσπαθούσε να εκτελέσει την οδηγία, χωρίς να κοιτάζει πού βρίσκεται. Η εκτέλεση της οδηγίας απέβαινε σε βάρος του παιχνιδιού, ακριβώς διότι το καθαρό μυαλό λείπει.

Υπέφερε

Είναι δύσκολο να πιάσεις αδιάβαστο τον Τεν Κάτε. Την Τρίτη η απόφαση να παίξει ο Σισέ στο πρώτο ημίχρονο δεξιά είχε να κάνει με την ανάλυση που ο κόουτς έκανε στο πρώτο ματς: οι Τσέχοι είχαν ένα καλό κέντρο άμυνας (ο Τεν Κάτε περίμενε τον Ρέπκα στο γήπεδο), αλλά ήταν αδύνατοι στο πλάι.

Ο Τεν Κάτε έστειλε δεξιά τον Σισέ κι αυτός είχε στο πρώτο ημίχρονο τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες για γκολ! Στο δεύτερο ημίχρονο, βάσει σχεδίου, ο Σαλπιγγίδης μετατοπίστηκε στο πλάι για να χρησιμοποιήσει την ταχύτητά του κόντρα στον Πάμιτς που είχε υποφέρει. Ο προπονητής δεν βάζει γκολ, ούτε γλιτώνει μια ομάδα από γκολ.

Ο λόγος που υπάρχει είναι για να δίνει στους ποδοσφαιριστές ρόλους που επιτρέπουν στην ομάδα να επιτίθεται και να αμύνεται με τον καλύτερο τρόπο. Αν ο Σαλπιγγίδης στη φάση του δεύτερου γκολ αντί να δώσει την μπάλα στον αμαρκάριστο Κατσουράνη σουτάρει άουτ, η μετατόπισή του στο πλάι δεν θα έχει αποδώσει τίποτα.

Αμυνα

Στο πρώτο ματς ο ΠΑΟ παρατάχθηκε με μια καινούργια άμυνα και πλήρωσε ασυνεννοησίες και ελλείψεις. Χθες παρατάχθηκε με τέσσερις παίκτες που γνωρίζουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου και αρκετοί ήταν αυτοί που είδαν σε αυτή την επιλογή έναν από τους λόγους της πρόκρισης: παραμύθια!

Η άμυνα του ΠΑΟ ήταν και προχθές πολύ κακή, άτσαλη, προβληματική και πανικόβλητη: απλώς πιέστηκε λιγότερο από ό,τι στην Πράγα επειδή ο αντίπαλος δεν είχε την προσωπικότητα που η περίσταση απαιτούσε. Στα δεκαπέντε τελευταία λεπτά οι Τσέχοι χάνουν τρεις τεράστιες ευκαιρίες, όλες δώρα της άμυνας!

Η υποψία που έχω είναι ότι αν οι προχθεσινοί τέσσερις αμυντικοί άρχιζαν στην Πράγα, πάλι τα αμυντικά κενά θα ήταν τεράστια. Οπως ήταν πέρυσι με τον Εργοτέλη, τον Ηρακλή, τον Πανσερραϊκό, την ΑΕΚ -ακόμα και με τον Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ.

Ευθύνη

Και δεν είναι αυτό ευθύνη του προπονητή; Σαφώς και ναι, αλλά ο Ολλανδός έχει μια άποψη για το ποδόσφαιρο διαφορετική από αυτή που έχουν άλλοι. Ο Τεν Κάτε είπε πέρυσι μετά την ήττα από τον Εργοτέλη ότι μια ομάδα δεν είναι απαραίτητο να κερδίζει με 1-0, μπορεί να κερδίζει και με 4-3. Πριν από το ματς με τη Σπάρτα, όταν τον ρώτησαν αν θέλει άλλον αμυντικό, απάντησε ότι δεν του έφεραν τον Τζον Τέρι και τον αρνήθηκε.

Ο ΠΑΟ που κέρδιζε με 1-0 (επί Μαρκαριάν, επί Δανιήλ, επί Πεσέιρο, κ.ά.) δεν θυμάμαι να κέρδισε τελικά τίποτα: προφανώς η λύση του ΠΑΟ για να γίνει πιο ανταγωνιστικός είναι να μάθει να κερδίζει με 4-3. Αλλά αν η διοίκηση της ομάδας θέλει λιγότερα καρδιοχτύπια, έχει μια λύση: να αποκτήσει γρήγορα όχι έναν, αλλά δύο Τζον Τέρι, δηλαδή δύο παίκτες καλύτερους από τους αμυντικούς που ήδη υπάρχουν. Αυτό λέει ο Τεν Κάτε.

Τσάμπα

Η φασαρία που έγινε αυτή την εβδομάδα ήταν χρήσιμη γιατί έκανε περισσότερο σοφούς τους οπαδούς του ΠΑΟ, τουλάχιστον όσους έχουν τη θέληση δύο - τρία πράγματα να τα προσέχουν και να τα καταλαβαίνουν. Ο Τεν Κάτε στα δύο πρώτα ματς της χρονιάς χρησιμοποίησε συνολικά 15 παίκτες και παρουσίασε μία ομάδα με δύο διαφορετικές διατάξεις.

Και στα δύο ματς φάνηκαν και οι επιθετικές αρετές του αλλά και οι αμυντικές αδυναμίες του. Μόνο που για να βελτιώσει την επίθεσή του ο ΠΑΟ ξόδεψε 14 εκατ. ευρώ για τον Σισέ και τον Λέτο, ενώ για την ενίσχυση της άμυνας πήρε δύο παίκτες τσάμπα...

Τύχη

Εβλεπα το φιλικό του Πανιωνίου με την ΑΕΚ και σκεφτόμουν ότι ο πιο τυχερός προπονητής φέτος στην Ελλάδα πρέπει να είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Θα σας εξηγήσω γιατί.

Την εβδομάδα που διέρρευσε από τη διοίκηση η είδηση του ερχομού των επενδυτών και των Κροίσων που θα αγόραζαν το 30% της ΠΑΕ ο Μπάγεβιτς έκανε κάτι που δεν συνηθίζει: μίλησε στους ρεπόρτερ που βρίσκονταν στην προετοιμασία για την ανάγκη να γίνουν μεταγραφές. Μάλιστα, σε μια σπάνια στιγμή ειλικρίνειας ανέφερε και τον αριθμό των παικτών που χρειάζεται (τέσσερις) αλλά και τις θέσεις στις οποίες η ομάδα θα πρέπει να ενισχυθεί.

Είπε ότι θέλει ένα δεξί μπακ, έναν οργανωτή, έναν πλάγιο χαφ και έναν επιθετικό. Ομολογώ ότι αυτή η διάθεση για αποκαλύψεις μού έκανε τρομερή εντύπωση, διότι ο Μπάγεβιτς, που εγώ ξέρω, δεν μιλάει ποτέ για τέτοια πράγματα ανοικτά κι όταν το κάνει προτιμά να καλύπτει διοικήσεις (στον Ολυμπιακό είχε πει κάποτε το ιστορικό «είμαστε πλήρεις»...) παρά να δημοσιοποιεί απαιτήσεις. Λίγες μέρες αργότερα ο Ντούσαν έγινε ακόμα πιο σαφής: δεν θα τον χαλούσε καθόλου αν οι παίκτες που θα αποκτούσε ήταν ο Σεϊταρίδης, ο Λεονάρντο, ο Μάντζιος κ.ά.

Γιατί υπήρξαν αυτού του τύπου οι δημόσιες εκμυστηρεύσεις? Για ένα λόγο απλούστατο: ο Μπάγεβιτς είχε πειστεί ότι η ιστορία του επενδυτή που θα βάλει καλοκαιριάτικα εννέα εκατομμύρια ευρώ είναι πραγματική -πιθανότατα μάλιστα αυτό που τον έπεισε να μην ήταν ο Νίκος Θανόπουλος, αλλά η ίδια η μεθόδευση της διαρροής. Στην ΑΕΚ το ποιος γράφει τι έχει πάντα σημασία, αφού ανάλογα με τον συντάκτη του κάθε κειμένου διακρίνει κανείς από πού προέρχεται η πληροφορία.

Ολα αυτά έχουν μικρή σημασία μπροστά στο δεδομένο που δημιούργησαν. Το δεδομένο είναι ότι από τη στιγμή που ο επενδυτής εξαφανίστηκε πριν τον δούμε, αυτό που έμεινε είναι η απαίτηση του Μπάγεβιτς. Ο κόσμος ξέρει ότι ο Ντούσαν ζήτησε τέσσερις παίκτες για να φτιάξει μια ομάδα ανταγωνιστική: γνωρίζει και τα ονόματά τους.

Αν αυτοί δεν αποκτηθούν η ομάδα δεν θα είναι πλήρης, σύμφωνα με τον ίδιο τον προπονητή της. Ο οποίος, αν η ομάδα πάει καλά θα έχει κάνει ένα θαύμα, αν δεν πάει καλά θα μπορεί βάσιμα να ισχυρίζεται ότι για όλα φταίνε αυτοί που δεν του πήραν τους παίκτες που ζήτησε!

Ποιο είναι το καταπληκτικό; Οτι όλο αυτό προέκυψε χωρίς ο προπονητής να το μεθοδεύσει! Είπατε τίποτα για τύχη;

Γεια σου, Ηρακλή…

Πολλοί τον είδαν, λίγοι τον αναγνώρισαν, αλλά όσοι τον αναγνώρισαν δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους. Στον πάγκο της Σπάρτα Πράγας, με πορτοκαλί μπλουζάκι, μαυρισμένος και με λίγα κιλά παραπάνω, καθόταν ο Ηρακλής, ένας θρύλος!

Πρόκειται για έναν ιστορικό συνεργάτη του Τραυλού και του Καπαγιαννίδη, έναν από εκείνους τους αφανείς ήρωες του μεταγραφικού παζαριού, τον οποίο έψαχναν κάποτε κάθε καλοκαίρι όλοι οι παράγοντες για να μάθουν πληροφορίες για Τσέχους παίκτες τους οποίους πρότεινε ο Καπαγιαννίδης και όλοι οι δημοσιογράφοι για να δουν τι σχεδιάζει ο «Κοντραμπατζής».

Αυτές ήταν εποχές.