Χάρη στον Χόβανετς προκρίθηκε

Oφείλουμε όλοι, αγαπητέ αναγνώστη, να ευχαριστήσουμε την κρατική τηλεόραση για την απόφασή της να δείξει σε ζωντανή μετάδοση και όχι κονσέρβα τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μόλις πληροφορήθηκαν ότι οι δυο αγώνες ξεκινούν 21:45, πριν δηλαδή από την ολοκλήρωση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ, άρχισαν να κάνουν μαύρες σκέψεις, ενθυμούμενοι το πρόσφατο παράδειγμα του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών…

Είναι γνωστό άλλωστε ότι πιο εύκολα μπορεί να κουνηθεί πτώμα στο νεκροτομείο παρά το έγκριτο δελτίο της ΝΕΤ από την ώρα του. Και μόνο για το ότι ο Παναγόπουλος έκανε την καρδιά του πέτρα και πήρε αυτή τη γενναία απόφαση του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Είμαι σίγουρος ότι σαν έρθει η ώρα της κρίσης ο «Μανόλο» δεν θα το ξεχάσει...

Ο αγώνας του Παναθηναϊκού με τη Σπάρτα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα εξαιρετικό lead in για την ιστορική εκπομπή η οποία ακολούθησε στον NovaΣΠΟΡ FM. Η ραδιοφωνική συνεύρεση του Κώστα Γκόντζου με τον Διονύση Ελευθεράτο ήταν αναμφίβολα το event του καλοκαιριού. Ηταν σαν να συναντιούνται στη σκηνή ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος με τον Μάριο Φραγκούλη, φίλε αναγνώστη. Μαθαίνω μάλιστα ότι στο «Cavo Paradiso» της Μυκόνου ο Armin van Buuren, ύστερα από απαίτηση του Πάρι Κασιδόκωστα και εκατοντάδων άλλων θαμώνων, διέκοψε το πρόγραμμά του και συντονίστηκε με τον NovaΣΠΟΡ FM για να ανάψει το κέφι. Διότι άλλα τα hits του Ολλανδού και άλλα του Γκόντζου του θεού...

Οι δυο βιρτουόζοι του μικροφώνου όσο περνούσε η ώρα άρχισαν να βρίσκονται με κλειστά μάτια και να συνδυάζονται καλύτερα και απ’ ό,τι ο Γκούλιτ με τον Φαν Μπάστεν στα ντουζένια τους. Ο Κώστας μου, βέβαια, άρτι επιστρέψας από τις διακοπές του, είχε ακόμη την αλμύρα της θάλασσας στη γλώσσα του και το ανέμελο κούνημα της αιώρας στο μυαλό του, γι’ αυτό και ακροβατούσε μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Δεν βοήθησε και ο Τεν Κάτε για να ξεδώσει λίγο ο νους του, και έτσι τα πρώτα στοιχήματα για το πότε θα ακουστεί το μελωδικό σαν μαρσάρισμα LADA στην ανηφόρα ροχαλητό του είχαν αρχίσει να πέφτουν…

Πάνω όμως που πήγαινες να χασμουρηθείς και να αλλάξεις πλευρό ακούγοντάς τον, τσουπ, πεταγόταν ο Διονύσης μου και με τη σπιρτάδα, το μπρίο του και το λατρεμένο «Να 'σαι καλά, αγαπητέ φίλε. Πάμε ευθύς στον επόμενο φίλο. Ελα, φίλε» σε έκανε να πεταχτείς απ’ το κρεβάτι και να 'χεις το μάτι σου γαρίδα. Είναι πλέον ξεκάθαρο. Ο λαός απαιτεί μία φορά τουλάχιστον τον μήνα οι δυο τους να κάνουν εκπομπή μαζί. Το σκίτσο μιλάει μόνο του…

Μια απ’ τις πιο ωραίες αναλύσεις που διάβασα χθες για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Σπάρτα ήταν απ’ τον Σπύρο Λιβαθηνό στην «Εξέδρα». Ο Σπύρος μου δεν πέταξε ακριβώς τη σκούφια του με τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού. Λογικό, αν αναλογιστείς ότι ο καλός μου είχε συνηθίσει να βλέπει πριν από μερικά χρόνια τρίγωνα, τετράγωνα και παραλληλόγραμμα από παίκτες που μιλούσαν στην μπάλα, όπως ο Νιρέν Ντεμπά, καλή του ώρα. Γι’ αυτό φρόντισε να σχολιάσει χαρακτηριστικά: «Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να παίζει με αυτόν τον τρόπο, με μεγάλες μπαλιές από την άμυνα. Αν δεν εκμεταλλευτεί τα άκρα του (όπως στη φάση του δεύτερου γκολ) ή τον άξονα με κάθετες μπαλιές, δεν θα αποδώσει εκείνα που μπορεί».

Η διαπίστωση του Σπύρου με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει καλύτερος Παναθηναϊκός και τον θέλουμε, αρκεί ο Τεν Κάτε να ζητήσει από τους παίκτες του να αρχίσουν να παίζουν απ’ τα πλάγια και απ’ το κέντρο. Φευ. Μισό τσιγάρο δρόμο πιο κάτω, ο Σπύρος θυμήθηκε μια μικρή λεπτομέρεια, κάνοντας στάχτη και μπούρμπερη το όνειρό μου: «Δεν μπορούμε να παίξουμε ούτε από τα άκρα ούτε από το κέντρο γιατί λείπει ο παίκτης που θα κατεβάσει την μπάλα και θα τη μοιράσει σωστά».

Επειδή ο Παναθηναϊκός -σύμφωνα με τον Λιβαθηνό- δεν μπορεί να παίξει ούτε με μακρινές μπαλιές ούτε απ’ τα άκρα ούτε απ’ το κέντρο, θαρρώ ότι μόνο μία λύση υπάρχει, πριν επιστρατεύσουμε την Golden Team. Να εφαρμόσει ο Τεν Κάτε την πατέντα του τελευταίου λεπτού στον αγώνα με τη Σπάρτα. Θα μαζεύονται δηλαδή απ’ το πρώτο κιόλας λεπτό όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού στην περιοχή –κατά προτίμηση τη μικρή- του Γκαλίνοβιτς και θα περιμένουν τον αντίπαλο. Κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα βαρεθεί και ο αντίπαλος τερματοφύλακας και σε μια εκτέλεση κόρνερ θα περάσει κι αυτός μπροστά για να ξεμουδιάσει…

Αυτή θα είναι η μεγάλη ευκαιρία του «τριφυλλιού». Ο Γκαλίνοβιτς τότε πρέπει να κάνει γρήγορη έξοδο, να μπλοκάρει την μπάλα και να τη δώσει στον Σαλπιγγίδη. Ο Δημητράκης απ’ το ύψος της περιοχής του Μάριο θα σουτάρει και αν οι Αγιοι Πάντες βάλουν το χέρι τους και ευστοχήσει, ο Παναθηναϊκός θα παίρνει τη νίκη. Αλλιώς ας ξαναπάρουμε τον πυραυλοκίνητο Ρομέρο να μάθει στους νέους πώς το τσουλά το τόπι ο μπαλαδόρος ο σωστός, μπας και δούμε κι εμείς άσπρη μέρα…

Στη θέση του Πατέρα -σήμερα κιόλας- θα πήγαινα να ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Χόβανετς. Κακά τα ψέματα, αγαπητέ αναγνώστη. Χάρη στην έμπνευση του προπονητή της Σπάρτα ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση. Ο Γιάννης Χριστόπουλος αναλύοντας για λογαριασμό της «Εξέδρας» το ματς έκανε τη μεγάλη αποκάλυψη: «Η Σπάρτα ξεκίνησε στο δεύτερο ημίχρονο με 1-1-4-1, με τον Μπέργκερ δίπλα στον Βάσικ και τον Χούσεκ καθαρό κόφτη».

Παρότι διαβάζω χρόνια τον Γιώργο Κοσμά και σε επαναστατικά συστήματα τύπου 4-1-2-1-1-1, ή 3-3-2-1-1 -τα οποία χρησιμοποιούσε ο μεγαλύτερος προπονητής της τελευταίας εικοσαετίας, Σέρα Φερέρ (αντιγράφοντας προφανώς τον Χριστόπουλο)- έχω γίνει εξπέρ, τόσο πρωτοποριακό σύστημα σαν αυτό του Χόβανετς -μα τον Μεγάλο Μανιτού- δεν έχω συναντήσει ξανά. Είναι φανερό ότι ο γλυκός Γιόζεφ βλέποντας τους αμυντικούς του έτοιμους να καταρρεύσουν απ’ την υπερπροσπάθεια και μη έχοντας εναλλακτικές λύσεις στον πάγκο, σκέφτηκε στο ημίχρονο να τους κλειδώσει στα αποδυτήρια…

Αν με τη βοήθεια του Θεού και του Μπλάζεκ όλα πήγαιναν καλά και η Σπάρτα άντεχε την πίεση, γύρω στο 80’ θα τους έριχνε και πάλι στη μάχη για τα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Εκπληκτικό σχέδιο. Παλιόπαιδο, Χενκ, βγάλε την τσίχλα από το στόμα και κράτα σημειώσεις για να το εφαρμόσεις κι εσύ μπας και ηρεμήσει ο Καραπαπάς. Εξαλλο μου τον έχεις κάνει, έξαλλο…