Πάτα περιοχή... αγόρι μου!

Από τότε που ο Χενκ Τεν Κάτε αποφάσισε να καθιερώσει το 4-3-3 και κάθε μορφής παραλλαγή του στον Παναθηναϊκό έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη τη σημασία των ακραίων σ΄ αυτό το σύστημα. Το επισημάναμε κατά την διάρκεια της περσινής σαιζόν, το αναφέραμε στην αρχή της μετεγγραφικής περιόδου, σε σχέση με την ανάγκη ενίσχυσης στα «φτερά» και τώρα, εν’ όψει της ρεβάνς με την Σπάρτα Πράγας, αυτή η κουβέντα γίνεται ξανά επίκαιρη.

Στη συνέντευξη Τύπου, ο Ολλανδός ανέδειξε την αξία της αγωνιστικής πειθαρχίας στην τακτική , θεωρώντας την ως το κορυφαίο στοιχείο για να επιτευχθεί ο στόχος. Καμία αντίρρηση αν μέρος της τακτικής είναι και η «απαίτηση», πλέον, να «πατούν» περιοχή οι πλάγιοι. Χαφ, ακόμα και μπακ όταν αυτό είναι εφικτό. Σ’ αυτό το κομμάτι υστερούν πολύ οι «πράσινοι».

Ο Σεμπάστιαν Λέτο, που μοιάζει με καθαρόαιμο ακραίο, έμεινε εκτός στο πρώτο ματς, «πληρώνοντας» το αρχικό 4-4-2 του Τεν Κάτε. Όταν άλλαξε το σύστημα και μπήκε, αν και ανέτοιμος ακόμα, έδωσε «πλάτος» στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού βοηθώντας αρκετά. Δεν μπαίνει όμως συχνά στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής κι αυτό είναι πρόβλημα, αλλά πάντως όταν το επιχειρεί το κάνει τη σωστή στιγμή σε αντίθεση με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, που έχει μεν, απολύτως φυσιολογικά, την τάση να κλείνει στον άξονα, αλλά πολύ συχνότερα απ’ ότι θα έπρεπε, περιορίζοντας έτσι συχνά το χώρο και εγκλωβίζοντας τους υπόλοιπους απέναντι σε ομάδες με πολυπρόσωπες άμυνες. Η ισορροπία σ΄ αυτό το κομμάτι έχω την αίσθηση πως θα είναι καθοριστική για την έκβαση του αγώνα. Γι’ αυτό και γενικότερα, η απόκτηση ΚΑΙ ενός «καθαρού», ποιοτικού δεξιού χαφ φαίνεται στα μάτια αρκετών ως απαραίτητη.

Το να έχεις ξοδέψει εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του Τσιμπρίλ Σισέ και να τον βλέπεις να ταλαιπωρείται στην προσπάθεια του να πάρει καμιά κεφαλιά από τις «γιόμες» της άμυνας, όπως συνέβη στην Πράγα, είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό. Χωρίς βοήθεια από τα άκρα, τις κατάλληλες στιγμές, ακόμα και ο… «πολύς» Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς να ήταν στην κορυφή της επίθεσης θα φαινόταν... «λίγος».

Σαφώς και δεν ήταν θέμα ποιότητας το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, όπως άλλωστε ισχυρίστηκε και ο Τεν Κάτε. Ήταν όμως θέμα ποιοτικών χαρακτηριστικών ορισμένων ποδοσφαιριστών που παρά τις αποδεδειγμένες ικανότητες τους για συγκεκριμένες «δουλειές» μοιάζουν να χρησιμοποιούνται σε θέσεις, τα μυστικά των οποίων δεν γνωρίζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό για να σταθούν σε υψηλό επίπεδο.

Συνολικά, ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τη Σπάρτα. Αν βρισκόμασταν στην μέση του χειμώνα, ακόμα και με το 1-3 στην πλάτη του δεν θα αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες στη ρεβάνς. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος όμως καθιστά μια τέτοια ανατροπή εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση…