Τα υπέρ και τα κατά του 3+3

Πριν από κάνα μήνα οι ομάδες της Α1 αποφάσισαν να ψηφίσουν αλλαγή στο καθεστώς των ξένων. Να αλλάξει, δηλαδή, το 4-2 και να γίνει 3+3. Από τους 4 δηλαδή κοινοτικούς και τους 2 ξένους που επιτρέπεται μέχρι σήμερα να έχουν οι ομάδες της Α1, να μπορούν να αποκτήσουν τρεις ξένους και τρεις κοινοτικούς. Σήμερα, λογικά, θα ξέρουμε αν θα γίνει η αλλαγή, η οποία προκαλεί αντιδράσεις κυρίως από το μέτωπο των Ελλήνων παικτών.

Θεωρούμε ότι η αντίθεση των δικών μας παιδιών δεν θα ήταν τόσο δυναμική, αν δεν μεσολαβούσαν οι μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής Εφήβων και της Εθνικής Νέων Ανδρών. Οχι ότι δεν θα ήθελαν να αντιδράσουν σθεναρά σε αυτό το ενδεχόμενο, απλώς τώρα έχουν δύο σοβαρά «πατήματα» στην προσπάθειά τους αυτή. Λέγεται ότι θα περάσει το 3+3. Το απόγευμα, μετά το συμβούλιο της ΕΟΚ, προφανώς θα γνωρίζουμε. Είναι, πάντως, μια κίνηση που έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Εμείς είμαστε κάπου στη μέση και απλώς παραθέτουμε κάποια συν και κάποια πλην.

Πλεονεκτήματα

• Η οικονομική κρίση έχει μαστίσει όλο τον κόσμο. Και το μπάσκετ βεβαίως. Ακόμα περισσότερο τις ελληνικές ομάδες, τα οικονομικά των οποίων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν ήταν και δεν είναι τα πλέον ιδανικά. Μια ματιά να ρίξετε στα χρέη τους θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.

Το 3+3, λοιπόν, τις ωφελεί. Υπό την έννοια ότι π.χ. τον ποιοτικό κοινοτικό που θέλουν να πάρουν πρέπει να τον πληρώσουν 150.000 ευρώ. Ισης αξίας ή ακόμα και μεγαλύτερης Αμερικανό μπορούν να βρουν με τα μισά χρήματα. Η αμερικανική αγορά είναι σαφώς πιο πλούσια.

• Το θέαμα θα είναι πιο πλούσιο. Από τη φύση του το μπάσκετ είναι άθλημα θεάματος. Οι περισσότεροι Αμερικανοί σε κάποια ομάδα σαφώς και αυξάνουν τις πιθανότητες για πιο πολλά καρφώματα και γενικά φάσεις που δεν μπορούν να δημιουργήσουν οι «κοινοί θνητοί».

• Μικραίνει η ψαλίδα ανάμεσα στους «αιώνιους» και τους υπόλοιπους. Σφήνα ανάμεσά τους δύσκολα θα μπει κάποια ομάδα, αλλά πιο πολλές θα είναι οι πιθανότητες με 3 ξένους να μην έχουμε πρωτάθλημα που π.χ. ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα τερματίσουν την κανονική περίοδο με μόλις μία ήττα.

• Βοηθάνε οι τρεις ξένοι τις ομάδες που παίζουν στην Ευρωλίγκα. Με την έννοια ότι δεν θα παρουσιάζονται σκηνικά τύπου Ολυμπιακού. Να έχει τρεις ξένους και να παίζει ο ένας από αυτούς μόνο στην Ευρώπη (Πάργκο, Χόσκιν).

Μειονεκτήματα

• Μειώνονται οι πιθανότητες ευδοκίμησης των ταλέντων μας. Ενα μέτριο κοινοτικό ο Ελληνας πιτσιρικάς μπορεί να τον προσπεράσει. Εναν Αμερικανό, όμως, όχι τόσο εύκολα. Αν και βέβαια ο καλός Ελληνας παίκτης –γενικά ο καλός παίκτης– μπορεί να προχωρήσει όσοι Αμερικανοί κι αν παίζουν σε κάποια ομάδα. Τα παραδείγματα είναι αρκετά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αλλά η αλήθεια είναι πως οι πιθανότητες με το 3+3 για να εξελιχθεί ένας Ελληνας παίκτης είναι λιγότερες θεωρητικά.

• Χάνει ακόμα πιο πολύ τον ελληνικό χαρακτήρα του το πρωτάθλημα. Με τρεις Αμερικανούς μέσα στην πεντάδα και έξι συνολικά μέσα στο παρκέ θα νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε αγώνα του ΝΒΑ ή του NBDL.

• Το μπάσκετ θα είναι πιο άναρχο. Από τη στιγμή που κάποια ομάδα θα εμπιστευτεί τρεις Αμερικανούς, δεν θα είναι και το πιο εύκολο πράγμα για τον προπονητή να τους χαλιναγωγήσει. Από τη φύση τους οι Αμερικανοί παίκτες είναι... εκτός σχεδίου.

Πιθανότατα να υπάρχουν κι άλλα μειονεκτήματα ή πλεονεκτήματα. Ας δούμε πρώτα αν σήμερα θα εγκριθεί το 3+3 από την ΕΟΚ και μετά τα ξαναλέμε. Σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πάντως –τουλάχιστον στα πιο γνωστά–, οι Αμερικανοί είναι τρεις και άνω. Με εξαίρεση την Ισπανία που έχει δύο, αλλά που ήταν η πρώτη που –την προηγούμενη δεκαετία– είχε 3 Αμερικανούς. Πριν από κάποια χρόνια το γύρισε σε δύο και η εθνική της «πετάει». Σύμπτωση ή όχι;