Tα γαλόνια και το άλλοθι

O Γιόνας Καζλάουσκας αποφεύγει να δηλώσει αισιόδοξος. «Προσπαθήσαμε να περάσουμε κάποια καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι της Εθνικής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν θα έχουμε προβλήματα», είπε με τα σπαστά αγγλικά του. Χρειάζεται να συμψηφιστούν όλα αυτά τα «δεν» για να βγει καθαρό το νόημα: η ομάδα δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ηδη ήταν κάπως επιρρεπής στα λάθη ακόμα και όταν έπαιζε πλήρης, τώρα καλείται να τα περιορίσει αισθητά και να εκμεταλλευτεί όσο περισσοτερες ευκαιρίες μπορεί στο ανοιχτό γήπεδο.

Οπως ορθά επισήμανε ο Λιθουανός, η Εθνική είχε μάθει να χτίζει το παιχνίδι της γύρω από συγκεκριμένες αρχές, τις οποίες θα είναι δύσκολο να εφαρμόσει χωρίς τους Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Βασιλόπουλο: δυναμική άμυνα, επίθεση με πέντε εναντίον πέντε, έμφαση στο περίφημο pick’n’roll. Η νέα περιφερειακή γραμμή δεν έχει αμυντικούς εξολοθρευτές, ούτε δίμετρα κορμιά, ούτε πασέρ με εξαιρετική επίδοση στο pick’n’roll.

Βασανίζει, επίσης, η έντονη λειψανδρία στη θέση «3», όπου μοναδική λύση πρώτης γραμμής είναι ο άπειρος Περπέρογλου, ενώ καταργείται εκ των πραγμάτων και η συνήθης πρακτική προηγούμενων ετών με συνύπαρξη τριών γκαρντ στην πεντάδα. Ούτε κάποιο από τα «τεσσάρια» μπορεί να παίξει ρόλο σμολ φοργουορντ για να πατήσει στα παπούτσια του Βασιλόπουλου.

Η γραμμή των ψηλών είναι πλήρης, πολυδιάστατη και ποιοτική, αλλά –όπως συνήθιζε να λέει ο Παναγιώτης Φασούλας– οι ψηλοί δεν έχουν δική τους μπάλα. Με άλλα λόγια, η επίδοση της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ που έρχεται θα εξαρτηθεί από τη σταθερότητα, τις αντοχές και την προσαρμοστικότητα των δύο αναντικατάστατων γκαρντ της, του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση.

Μονάδες όπως ο γρήγορος και ορεξάτος Περπέρογλου, ο εξαιρετικός στον αιφνιδιασμό και στο pick’n’roll Καλάθης αλλά και ο μετρ της άμυνας και ικανός σουτέρ Παπαμακάριος μπορούν να αποδειχθούν κλειδιά στο κυνήγι της επιτυχίας, αλλά δεν παύουν να αποτελούν ερωτηματικά. Κανένας από τους τρεις δεν έχει αγωνιστεί σε μεγάλη διοργάνωση. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους Καλαμπόκη, Τσαλδάρη, οι οποίοι διεκδικούν μία θέση μαζί με τον πιτσιρικά Παπανικολάου.

Ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί φυσικά σίγουρο χαρτί, αν και ουδέποτε είχε στους ώμους του τόσο βαρύ φορτίο. Ωστόσο του αρέσουν οι ευθύνες και κατά κανόνα βγάζουν από μέσα του τον καλύτερο εαυτό του. Αλλά για τον Νίκο Ζήση το Ευρωμπάσκετ του 2009 μοιάζει με μεγάλη ευκαιρία.

Πριν από τέσσερα χρόνια ήταν ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής στον θρίαμβο του Βελιγραδίου και ταυτόχρονα ένας «αρχηγός σε λίστα αναμονής». Από χθες είναι υπαρχηγός της ομάδας, όχι λόγω παλαιότητας, αλλά επειδή έχει μυαλό, προσωπικότητα, πρωτοβουλία. Εφόσον μπορέσει να καταθέσει στο παρκέ ψήγματα από τον καλό του εαυτό (τον ξεχασμένο εδώ και δύο χρόνια στο Τρεβίζο), θα φορέσει γαλόνια στρατηγού στο παρκέ.

Εάν κατορθώσει να δώσει το «παρών» ο προθυμος αλλά προβληματικός Βασιλόπουλος, θα γίνει καταλύτης ώστε να λυθούν αρκετά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα. Αλλά η συμμετοχή του θεωρείται σχεδόν απίθανη, οπότε ο Καζλάουσκας συνεχίζει χωρίς να τον υπολογίζει. Ο καημένος ο Λιθουανός κάπως αλλιώς υπολόγιζε την πρώτη του αποστολή με την Εθνική Ελλάδας. Το διπλό «όχι» των Παπαλουκά, Διαμαντίδη δεν έχει πάψει να κουδουνίζει στ' αυτιά του.

Αν μη τι άλλο, η απουσία των δύο αστέρων προσφέρει στον Καζλάουσκας ένα θαυμάσιο άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας. Ο,τι καταφέρει αυτή η ομάδα στην Πολωνία θα είναι κόσμημα στο βιογραφικό των συντελεστών της –από τον προπονητή μέχρι τον τελευταίο παίκτη που πήγε στο Καρπενήσι. Ο Γιάννης Γεωργαλής, μέλος της «χρυσής» Εθνικής Νέων του 2002, αν δεν το θυμάστε (δίπλα σε Σπανούλη, Ζήση, Μπουρούση κ.ά.), θα χρειαστεί να περιμένει την επόμενη χρονιά για να κάνει το ντεμπούτο του στην Ανδρών.