Δεν μπορεί το παλικάρι...

Οταν ήμουν μικρός, αγαπητέ αναγνώστη, η θεία Λουκρητία με νανούριζε διαβάζοντάς μου Αρλεκιν και Βίπερ Νόρα και συνήθιζε να μου λέει πριν με καληνυχτίσει να έχω πάντα στο μυαλό μου ότι οι μεγάλοι έρωτες είναι σαν τον θείο Αμάραντο. Τελειώνουν γρήγορα. Σκεφτόμουν τα σοφά λόγια της θείας χθες όταν διάβαζα στις εφημερίδες τις αντιδράσεις που προκάλεσε στους κόλπους της ΑΕΚ η συνέντευξη του Γιούρκα Σεϊταρίδη στο «MAXIM». Η επίμαχη δήλωση του Γιούρκα, ότι δηλαδή συναντήθηκε τυχαία με τον Νίκο Θανόπουλο κι ότι δεν υπήρξε κανένα προγραμματισμένο ραντεβού των δύο, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου…

Δύο εβδομάδες πριν, όταν το φλερτ της ΑΕΚ με τον διεθνή παίκτη φαινόταν ότι θα καταλήξει σε γάμο, στην «Ωρα των Σπορ» και πιο συγκεκριμένα στη στήλη «Πολίτικη Κουζίνα» είχα διαβάσει μια καταπληκτική πρόβλεψη: «Μόλις με το καλό τα καταφέρει η ΑΕΚ να ολοκληρώσει τη μεταγραφή του Σεϊταρίδη, τη βλέπω τη δουλειά. Θα αρχίσουν οι αντικειμενικοί να ξεστομίζουν σιγά σιγά ατάκες του τύπου: "Ελα, μωρέ, ο Γιούρκας έχει να παίξει μπάλα καιρό" και κάτι άλλα τέτοια όμορφα. Ο,τι και να πουν, όμως, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Είτε τους αρέσει είτε όχι, η "Ενωση" αναμένεται να πάρει τον βασικό δεξιό μπακ της Εθνικής Ελλάδας, ο οποίος είναι 28 χρόνων και φυσικά έχει ακόμα πολλά χρόνια καλής μπάλας».

Χθες, και αφού έγιναν γνωστές οι δηλώσεις του Σεϊταρίδη, έπεσαν οι τίτλοι του τέλους στην «κιτρινόμαυρη» σχέση μας με τον Γιούρκα, χωρίς καν να χρειαστεί η συνδρομή των αντικειμενικών, ούτε καν του Κώστα μου, ο οποίος ως γνωστόν τον αγαπά ελαφρώς περισσότερο απ’ ό,τι ο Βερνίκος το shopping therapy.

Διαβάζω λοιπόν αυτή τη φορά στην «Πολίτικη κουζίνα»: «Βγήκε και μίλησε το παλικάρι ο Σεϊταρίδης. Το μοντέλο με τους σούπερ κοιλιακούς. Είναι ξεκάθαρο ότι το παλικάρι δεν θέλει να παίξει μπάλα. Θέλει να βρει κανένα θύμα (ομάδα) να τα κονομήσει στο εξωτερικό, σιγά μην παίξει, και όταν τον βρίζουνε να μην καταλαβαίνει τι του λένε. Ξέρει ότι στην ΑΕΚ, αν έρθει, δεν μπορεί να συνεχίσει τα γνωστά καραγκιοζιλίκια του και θα φάει πολύ κράξιμο». Ενωσε τη φωνή σου με τη δική μου, dear, και έλα να τραγουδήσουμε μαζί: «Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί, ποιος είμαι γω, ποιος είσαι συ». Ταιριάζει γάντι στην περίσταση…

Ξεφύλλιζα χθες το «Φως» στον Πλατύ Γιαλό της Μυκόνου, όπου είχα λανσάρει το καλογυμνασμένο σώμα μου, και ενώ ο ήλιος χάιδευε το πρόσωπό μου παρατηρούσα με δέος τη φωτογραφία του αρρενωπού Θέμη Σινάνογλου. Η φούντωση βλέπεις -σύμφωνα με τη θεωρία του φίλου μου του Ηλία Ψινάκη- βοηθά στην επίτευξη του ιδανικού μαυρίσματος…

Πάνω στην έξαψη θυμήθηκα μια χαριτωμένη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Θέμη μου, την οποία αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σου σήμερα. Τον παλιό καλό καιρό, που ο Σινάνογλου έκανε τις περίφημες ολοσέλιδες συνεντεύξεις στο οπισθόφυλλο του «Φωτός», δίνοντας άλλο κύρος στην καλή εφημερίδα, ο Σταύρος Διαμαντόπουλος -δες τον στη φωτογραφία να τον θυμηθείς-, προπονητής τότε του Αρη, είχε τη χαρά και την τιμή να μιλήσει στο αγόρι μου…

Ο μυστακοφόρος Σταύρος –σύμφωνα με όσα ο Θέμης μου έγραψε– του είπε ότι θα είναι τεράστια επιτυχία για τον Αρη αν κατορθώσει (στην έδρα του) να αποσπάσει ισοπαλία απ’ τον ανώτερο Ολυμπιακό. Μόλις η συνέντευξη δημοσιεύθηκε, στη Θεσσαλονίκη σήμανε συναγερμός. Οι οπαδοί του Αρη θεώρησαν προσβλητική για την ιστορία του συλλόγου τη δήλωση του προπονητή της ομάδας και έτσι άρχισαν τα όργανα…

Επειδή τα πνεύματα ήταν τεταμένα, οι οπαδοί του «Σούπερ 3» αποφάσισαν να βγάλουν στην εκπομπή τους τον κυρ-Σταύρο, να του ζητήσουν εξηγήσεις και να ακούσουν και τη δική του άποψη. Ο Ελληνας τεχνικός, όμως, έμελλε να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Διότι, μέσες-άκρες, ο καλός μου είπε τα εξής: «Βρε παιδιά, με πήρε τηλέφωνο κάποιος δημοσιογράφος από την Αθήνα (ο Θέμης μου ήταν αυτός), τον οποίο δεν ήξερα, και μου ζήτησε να του πω δυο κουβέντες. Τι να κάνω κι εγώ, δέχτηκα. Τη συγκεκριμένη δήλωση, όμως, δεν την έκανα ποτέ. Απ’ το κεφάλι του την έβγαλε».

Για να λυθεί το μυστήριο, οι «Σουπεράδες» στη συνέχεια επικοινώνησαν και με τον Σινάνογλου και ζήτησαν το σχόλιό του. Το πουλέν μου ήταν ξεκάθαρο. Απευθυνόμενος στον Διαμαντόπουλο, του είπε: «Κύριε Διαμαντόπουλε, εγώ που έχω χίλια οπισθόφυλλα στο ενεργητικό μου, που έχω πάρει δυο χιλιάδες συνεντεύξεις από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της χώρας, τον Φασούλα, τον Αναστόπουλο και δεν ξέρω κι εγώ πόσους ακόμα, που έχω γράψει δύο εκατομμύρια λέξεις, είναι δυνατόν ποτέ να ξύπνησα ένα πρωί και να τα 'βγαλα όλα αυτά από το μυαλό μου;». Παύση λίγων δευτερολέπτων. Απάντηση Διαμαντόπουλου: «Ναι».

Το ιδανικό βέβαια θα ήταν ο κυρ-Σταύρος να του απαντούσε: «Γιατί δηλαδή, εγώ που έχω προπονήσει καμιά πενηνταριά ομάδες, που οι μεγαλύτεροι παίχτες όλων των εποχών κάνουν γαργάρες με ροδόνερο πριν επικαλεστούν το όνομά μου, που οι προπονήσεις μου διδάσκονται στα μεγαλύτερα και πιο ξακουστά ποδοσφαιρικά σεμινάρια του πλανήτη, είναι δυνατόν να λέω ψέματα και να έκανα όντως τέτοια δήλωση;».

Υστερα από τόσα χρόνια, κι επειδή το μυστήριο δεν έχει λυθεί ακόμη, νομίζω ότι οφείλω να καταθέσω και τη δική μου άποψη. Θεωρώ, αγαπητέ αναγνώστη, ότι η μετέπειτα πορεία των δυο ανδρών απέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ποιος είχε δίκιο στην ιστορία. Ως γνωστόν, οι συνεντεύξεις του Θέμη μου έγιναν πιο must και απ’ το «Καλημέρα, αδέρφια» του Βασίλη Βέργη, η στήλη του στις καρδιές μας είναι μακράν η κορυφαία στον αθλητικό Τύπο, το θρυλικό καπέλο του είναι πια το σήμα κατατεθέν του «Φωτός» και είναι και πιο όμορφος από τον Διαμαντόπουλο. Οσο για τον κυρ-Σταύρο, αν τον δεις ποτέ, φίλε αναγνώστη, θυμήσου να του δώσεις τα χαιρετίσματά μου και να τον ρωτήσεις πώς τα περνάει και με τι καταπιάνεται σήμερα…

Ντ’ Αλεχάνδρο Σκλαβενίτης

Ντούσαν, αγόρι μου, κάνε κουράγιο λίγο ακόμη, έρχονται ενισχύσεις. Ο Ντ’ Αλεχάνδρο Σκλαβενίτης είναι ο επενδυτής-παίκτης που θα λύσει όλα τα προβλήματα της ΑΕΚ. Τόσα τα οικονομικά όσο και τα αγωνιστικά. Ούτε ο ίδιος γνωρίζει πόσα χρήματα έχει, όχι επειδή δεν τα 'χει δει ποτέ, αλλά γιατί η αγάπη του για τη στρογγυλή θεά –πρόκειται για δεκάρι παλαιάς κοπής– δεν του αφήνει ελεύθερο χρόνο να τα μετρήσει. Καλοτάξιδος…