Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει από τις συζητήσεις

Ας με συγχωρέσει ο συμπαθής Τιμούρ Κετσπάγια, αλλά ο Ολυμπιακός πέρυσι στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ δεν υποτίμησε την Ανόρθωση και αποκλείστηκε. Αντίθετα αποκλείστηκε επειδή δεν κατάλαβε τη δυσκολία των προκριματικών και εμφανίστηκε στα δύο ματς με την πρωταθλήτρια Κύπρου με μια ομάδα που δύσκολα θα μπορούσε να αποκλείσει αντίπαλο της προκοπής: το πρόβλημα δεν ήταν η εκτίμηση του αντιπάλου, αλλά η ομάδα που παρέταξε. Απόψε ο σκοπός δεν είναι να δουν τη Σλόβαν σαν θηρίο, αλλά να παίξουν την μπάλα που μπορούν.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε πέρυσι στην Κύπρο χωρίς τον Ντιόγο, χωρίς τον Ντουντού, που ακόμα δεν ήξερε τους συμπαίκτες του, χωρίς τον Λέτο, που μόλις είχε κατεβεί από το αεροπλάνο, χωρίς τον τραυματία Μπελούτσι και χωρίς τον Αντζα, τον οποίο ο Ερνέστο Βαλβέρδε κατηγορούσε για έλλειψη δυναμισμού στις προπονήσεις. Με απόντες όλους αυτούς η αποστολή έγινε δύσκολη.

Η Ανόρθωση εκμεταλλεύτηκε την ανεπάρκειά του και τον απέκλεισε –απλό είναι. Το κακό στην περίπτωση του Ολυμπιακού είναι ότι το περσινό πάθημά του τού έγινε μάθημα μόνο εν μέρει: και στην Μπρατισλάβα ο Ολυμπιακός παρατάσσεται με ελλείψεις, αλλά τουλάχιστον φέτος έχει έναν προπονητή που ξέρει τη δυσκολία των προκριματικών, μια και τέτοιους έχει παίξει πολλούς.

Ακρο

Ο Ολυμπιακός έχει το μυαλό του στον προκριματικό φέτος –ίσως μάλιστα να έφτασε και στο άλλο άκρο και να βλέπει περισσότερες δυσκολίες από αυτές που πραγματικά υπάρχουν– ωστόσο πέραν του μυαλού και της συγκέντρωσης θα ήταν πιο ήσυχος απόψε αν υπήρχαν και κάποια άλλα πράγματα: πρώτα από όλα πιο πολλές λύσεις και έπειτα λιγότερες συζητήσεις για τη σημασία των προκριματικών και την ανάγκη της συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο τελευταίο φιλικό που έδωσε ο πρωταθλητής στο Καραϊσκάκη, αυτό με αντίπαλο την ολλανδική Γκρόνινγκεν, εμφανίστηκε ο πιο αγχωμένος Ολυμπιακός που προσωπικά θυμάμαι εδώ και αρκετά χρόνια.

Πολλές από τις αντιδράσεις των παικτών του εκείνο το βράδυ σε έκαναν να καταλάβεις ότι ο μεν πρόεδρος έχει τσιτώσει τον κόουτς, ο δε κόουτς έχει μεταφέρει στους παίκτες αυτή την ευθύνη –η οποία όταν γίνεται πίεση παίζει περίεργα παιχνίδια. Με την Γκρόνινγκεν είδα τον νέο αρχηγό Ντουντού να «βουτάει» σε ένα φιλικό ματς εκβιάζοντας ένα σφύριγμα για πέναλτι. Είδα τον Κώστα Μήτρογλου, όταν πέτυχε το δεύτερο γκολ, να πετάει τη φανέλα του, λες και σκόραρε σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, και μετά να βρίζει τον Γιώργο Νικλητσιώτη, επειδή σε μια προηγούμενη φάση δεν του είχε δώσει την μπάλα.

Είδα τον Αρη Σοϊλέδη να προσπαθεί να γίνει «Τζόλε» κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα στα πόδια και να επιχειρεί μυστήριες ντρίμπλες, είδα τον Γιώργο Κατσικογιάννη όταν μπήκε στο ματς να κλοτσά άνευ λόγου δύο αθώους Ολλανδούς! Πέρα από αυτά, το ίδιο το ματς ήταν από εκείνα που θα μπορούσαν και να μη γίνουν: τι συμπεράσματα να βγουν για την ομάδα, όταν στην πρόβα τζενεράλε λείπουν ο Γκαλέτι, ο Μαρέσκα, ο Στολτίδης, ο Νταρμπισάιρ; Οτι ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτες; Υπάρχει κανένας που δεν το ξέρει;

Σημασία

Στον Ολυμπιακό έχει επισημανθεί πολλές φορές φέτος το καλοκαίρι πόσο ζωτικής σημασίας για την ΠΑΕ είναι η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ίδιος ο Κετσπάγια έχει καταλάβει ότι η πρόσληψή του οφείλεται κυρίως στην ικανότητά του να παρουσιάζει το καλοκαίρι ομάδες έτοιμες στα προκριματικά.

Η Ανόρθωση του Κετσπάγια μπορεί μόνο πέρυσι να κατάφερε να προκριθεί στους ομίλους, σχεδόν πάντα όμως εμφανιζόταν καλοκαιριάτικα αξιόμαχη και δεν είναι τυχαίο ότι τα θαλάσσωσε φέτος χωρίς τον Τιμούρ στον πάγκο. Ο προπονητής του Ολυμπιακού τη δυσκολία της διαδικασίας την ξέρει: άλλο, όμως, είναι η διαδικασία (δηλαδή ο προκριματικός) και άλλο ο αντίπαλος (δηλαδή η Σλόβαν).

Ελπίδα

Η ελπίδα μου είναι στην εβδομάδα που ακολούθησε το ματς με την Γκρόνινγκεν ο κόουτς να κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα να αποβάλει το εμφανές άγχος της. Πιστεύω ότι ο πρακτικός Τιμούρ απόψε θα στείλει στο γήπεδο τον περσινό Ολυμπιακό του Βαλβέρδε, μια ομάδα με την περσινή διάταξή της και με όσο το δυνατόν λιγότερες αλλαγές.

Τη Σλόβαν ο Ολυμπιακός πρέπει να την «καθαρίσει» διαδικαστικά, χωρίς συναγερμούς και άγχη: οι συζητήσεις για τη δυναμικότητά της είναι κουτές. Αν οι όποιες δυσκολίες του αγώνα εμφανιστούν πιο μεγάλες από αυτές που είναι στην πραγματικότητα, η απλή, κατ' εμέ, αποστολή του πρωταθλητή θα γίνει ξαφνικά πολύ δύσκολη.

Αγχη

Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα που ξέρει να διαχειρίζεται τα άγχη της. Πέρυσι αποκλείστηκε από την Ανόρθωση και μετά στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, απαλλαγμένος από πιέσεις, διέλυσε την Μπενφίκα και τη Χέρτα. Οταν χρειάστηκε να ξανακάνει υπολογισμούς, να μετρήσει τις δυσκολίες και να προσέξει, ηττήθηκε από την αδύναμη Σεντ Ετιέν χωρίς να καταλάβει πώς.

Ο Ολυμπιακός απόψε αυτό που χρειάζεται είναι να αντιμετωπίσει το ματς ως ένα παιχνίδι του χεριού του από αυτά που κερδίζει στο ελληνικό πρωτάθλημα, έστω και τις Κυριακές που οι ελλείψεις του είναι μεγάλες. Η ποιότητα όσων έχουν απομείνει μετά τις αποχωρήσεις του «Τζόλε», του Μπελούτσι, του Κοβάσεβιτς, του Λέτο σάς διαβεβαιώνω ότι αρκεί.

Καθόλου

Είδα τη Σλόβαν στη ρεβάνς με τους Βόσνιους. Είναι καλή ομάδα, αλλά όχι Ανόρθωση. Εχει έναν καλό τερματοφύλακα, είναι πολύ επικίνδυνη ομάδα στα στημένα επειδή έχει κομπίνες, έχει ένα αστέρι στον πάγκο, τον κάποτε κουμανταδόρο της άμυνας της Τσεχοσλοβακίας Ντούσαν Ούχριν.

Αλλά δεν ξέρει να αμύνεται, πανικοβάλλεται όταν την πιέσεις, δεν είναι κι αυτή έτοιμη, μολονότι το πρωτάθλημα Σλοβακίας άρχισε. Αν έχουν πείσει τους παίκτες του Ολυμπιακού ότι θα βρουν μπροστά τους κάποιο θηρίο, μπορεί να την κάνουν να φανεί στα μάτια τους πολύ καλύτερη απ' ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Κι αυτό, απόψε ειδικά, δεν χρειάζεται καθόλου.

Γιατί άραγε;

Αν ο ΠΑΟ έχει ελπίδες να προκριθεί και να γλιτώσει το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό «ναυάγιο» της ιστορίας του, το χρωστά στον Δημήτρη Σαλπιγγίδη –πιθανότατα τον μοναδικό που διασώθηκε χθες. Ο Σαλπιγγίδης πήρε το πέναλτι που έχασε ο Σισέ, πέτυχε το γκολ της ελπίδας, κυνήγησε, πρέσαρε, μόχθησε.

Αρκετοί από τους συμπαίκτες του είτε δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό του παιχνιδιού λόγω ανετοιμότητας είτε δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα εξαιτίας του τρόπου της τοποθέτησής τους στο γήπεδο. Θα ειπωθούν πάρα πολλά για τον Τεν Κάτε και τις επιλογές του και είναι λογικό, διότι το κοουτσάρισμα του Ολλανδού ήταν αρκετά ατυχές: θα γράψω γι' αυτό αναλυτικότερα αύριο.

Για την ώρα μια απλή παρατήρηση: πέρυσι στον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο την Ντιναμό Τιφλίδας, σαφώς ασθενέστερη της Σπάρτα, ο Ολλανδός προτίμησε να στείλει στο γήπεδο την ομάδα της προηγούμενης χρονιάς σε μια έστω διαφορετική τοποθέτηση. Παρ' όλο που το παιχνίδι ήταν στο ΟΑΚΑ και ο ΠΑΟ αγωνιζόταν μπροστά στο κοινό του, ο Τεν Κάτε δεν μπήκε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει τους νεοαποκτηθέντες, και πολύ καλά έκανε.

Τότε είχα τονίσει το σωστό της απόφασής του –η οποία, σημειωτέον, είχε δυσαρεστήσει αρκετό κόσμο, που θα 'θελε να δει τα νέα αποκτήματα. Φέτος στην Πράγα ο Ολλανδός βιάστηκε να ρίξει στο ματς τους δύο φρέσκους αμυντικούς, δηλαδή τον Καντέ και τον Μπιέρσμιρ, και αυτό, νομίζω, ήταν ο βασικός λόγος που ο ΠΑΟ έδειξε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς σημάδια όχι αστάθειας, αλλά αληθινής ταραχής. Ηταν φανερό ότι πολλοί από τους παλιούς δεν ένιωθαν την παραμικρή σιγουριά για το τι γίνεται στα μετόπισθεν!

Μυστήριο είναι επίσης και γιατί σε σύγκριση με πέρυσι η ομάδα έπαιξε στην Πράγα με διαφορετική τακτική. Πέρυσι με τα τρία αμυντικά χαφ ο Τεν Κάτε «κλείδωσε» το ματς και μπέρδεψε πολύ τους Τσέχους. Φέτος με αυτό το κάτι σαν 4-4-2 άνοιξε το ματς και το έκανε εξαρχής ροντέο, πιστεύοντας προφανώς ότι η ομάδα του έχει αβαντάζ αν παιχτεί ποδόσφαιρο απέναντι σε μια ομάδα τεχνικά φτωχότερη. Οι Τσέχοι έπαιξαν την μπάλα πολύ στα αριστερά (εκεί που μπορούσαν), πήγαν το ματς στις προσωπικές μονομαχίες, κέρδισαν δίκαια. Και αν ο ΠΑΟ δεν λύσει τα προβλήματά του στην άμυνα, θα προκριθούν κιόλας.

Γλίτωσε η Ελλάδα

Εχει μεγάλη πλάκα να ακούς αυτόν τον καιρό τα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης, στα οποία το τι λέγεται, ειδικά από τους ακροατές που βγαίνουν στον αέρα, δεν περιγράφεται. Χθες, όταν ανακοινώθηκε ότι το ματς του ΠΑΟΚ με τη Βαλερένγκα στη Νορβηγία θα το δείξει το Conn-x TV, τηλεφώνησε ένας οπαδός του Αρη, βγήκε στον αέρα και ευχαρίστησε τον Θοδωρή Ζαγοράκη διότι έδωσε το ματς σε ένα κανάλι που δεν έχει ακόμα συνδρομητές και θα γλιτώσει η Ελλάδα τα ηρεμιστικά που θα έπαιρνε βλέποντας το ποδόσφαιρο του Σάντος! Βέβαια το ματς δεν το πούλησε ο «Ζαγόρ», ούτε καμιά σχέση έχει ο ΠΑΟΚ, αλλά άντε να τα εξηγήσεις αυτά.