Ο ΠΑΟ, τα ρίσκα του και οι δυσκολίες του

Ο ΠΑΟ ξεκινά απόψε στην Πράγα τη σεζόν του παίζοντας ένα ματς καθοριστικό όχι μόνο για τη συμμετοχή του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και για τη δυνατότητα διεκδίκησης του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟ είναι μια παράξενη ομάδα, που δυσκολεύεται να δημιουργήσει τον ενθουσιασμό που θα 'πρεπε στις τάξεις των οπαδών του έπειτα από ένα καλοκαίρι που ξόδεψε για μεταγραφές κοντά 18 εκατ. ευρώ!

Δεν ξέρω αν το 'χετε προσέξει, αλλά οι πιο πολλοί δεν μιλάνε για τους παίκτες που ήρθαν (τον Σισέ, τον Λέτο, τον Κατσουράνη κ.ά.), αλλά μιλάνε για όσους δεν ήρθαν ή για όσους έφυγαν! Σκεφτείτε τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η γκρίνια έτσι και με τους Τσέχους γίνει κάποιο λάθος…

Η Σπάρτα Πράγας, μόνιμη αντίπαλος του ΠΑΟ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι λιγότερο δυνατή από πέρυσι και αυτό για να το καταλάβεις αρκεί να δεις ποιοι παίκτες της έφυγαν και να σκεφτείς ότι οι δύο γερόλυκοί της (ο Ρέπκα κι ο Μπέργκερ) έχουν ένα χρόνο παραπάνω στην πλάτη τους. Πέρυσι τον ΠΑΟ προβλημάτιζαν παίκτες όπως ο Κάντλετς, ο Κούτσερα, ο Κούλιτς, εξελίξιμοι ποδοσφαιριστές με περάσματα από τις εθνικές ομάδες της Τσεχίας: φέτος η κρίση τούς έχει στείλει όλους μακριά από την Πράγα.

Οσοι απέμειναν είναι κυρίως μικροί που ονειρεύονται καριέρες (Τζέμαν, Στρέστικ, Γέζλινεκ κ.ά.) ή κάποιοι ελάχιστοι 25άρηδες που δεν βρήκαν τα συμβόλαια που έψαχναν (Κουνζ, Χάβκνικ, Ζόφτσακ κ.ά.). Λογικά ο ΠΑΟ πρέπει να κάνει περίπατο με έναν τέτοιο αντίπαλο, που χρόνια τώρα του 'χει πάρει τον αέρα, αλλά είμαστε στα τέλη Ιουλίου και η λογική στην ανάλυση ενός αγώνα δεν χωράει. Η Σπάρτα τον Αύγουστο (έστω) θα ήταν εύκολος αντίπαλος, τώρα κρύβει δυσκολίες.

Διαφορά

Ο προπονητής της, ο καλός Γιόζεφ Χόβανετς, ξέροντας πόσο η ομάδα του υπολείπεται του ΠΑΟ, έχει ρίξει μέρες τώρα το σύνθημα της εκδίκησης, προσπαθώντας να ξυπνήσει λίγο το θυμικό παικτών και οπαδών. Νομίζω ότι αυτού του τύπου η προσέγγιση θα έχει συνέπεια οι Τσέχοι να κάνουν ένα πολύ διαφορετικό ματς σε σύγκριση με πέρυσι, όταν ο Τεν Κάτε τους είχε πιάσει κορόιδα περιμένοντάς τους και στα δύο ματς στο μισό γήπεδο!

Ο Ολλανδός είχε γνωρίσει από την πρωταθλήτρια Τσεχίας έναν οδυνηρό αποκλεισμό από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ως προπονητής του Αγιαξ και ξέροντας τι μπορεί να πάθει μια ανέτοιμη ομάδα καλοκαιριάτικα, πέρυσι φρόντισε την άμυνα και τις λεπτομέρειες.

Το καλό είναι ότι ο ΠΑΟ μπορεί ακόμα πιο εύκολα φέτος να ξανακάνει το περσινό του τρικ, μια και ο αντίπαλος είναι επιθετικά αποδυναμωμένος σε σχέση με πέρυσι και δεν φαίνεται να έχει σοβαρές λύσεις στη γραμμή κρούσης: οι περσινοί αναπληρωματικοί Βίλφριντ και Χολέντα είναι απόψε το βασικό δίδυμο στην επίθεση. Το κακό στην ιστορία είναι ότι οι Τσέχοι περιμένουν φέτος αυτό που έκανε ο Τεν Κάτε πέρυσι και αυτή τη φορά δύσκολα θα αιφνιδιαστούν: το θέμα είναι τι μπορούν να κάνουν.

Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούν πολλά, αλλά δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά για να επιμηκύνουν την αγωνία των «πρασίνων» μέχρι τη ρεβάνς. Πέρυσι η Σπάρτα έπαιξε για να προκριθεί και ανοίχτηκε και στα δύο ματς. Φέτος η Σπάρτα θα παίξει για να νικήσει ή έστω να μη δεχτεί γκολ: αυτή είναι η πρόβλεψή μου.

Ομάδα

Είδα δυο-τρία φιλικά του ΠΑΟ: είναι αδύνατον να καταλάβεις αυτόν τον καιρό πόσο δυνατή και πόσο βελτιωμένη θα είναι η ομάδα φέτος. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι οι βασικοί μέσοι της (Σιμάο, Ζιλμπέρτο, Καραγκούνης, Κατσουράνης) δεν έχουν παίξει σχεδόν ποτέ όλοι μαζί.

Από την άλλη, είναι φανερό ότι ο ΠΑΟ είναι πολύ σφιγμένος και λογικά ανέτοιμος: η ανετοιμότητά του δεν έχει να κάνει με τη δυσκολία που εμφανίζει στην κυκλοφορία της μπάλας (όπως ακούω και διαβάζω), αλλά αποκλειστικά με το πώς και πού πρεσάρει, πώς κλείνει και πώς ανοίγει. Προφανώς, αν κάποιος ζητήσει από τον Κατσουράνη π.χ. να τρέξει όλο το γήπεδο με την μπάλα στα πόδια, δεν θα δει έναν παίκτη με τη χάρη του Ζιντάν ή του Μπεκενμπάουερ, όμως κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται.

Απλώς όταν μια ομάδα λόγω κούρασης δεν μπορεί να πιέσει, υποχρεώνεται να παίξει την μπάλα και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να φανούν και οι δυσκολίες στην οργάνωση του παιχνιδιού που φάνηκαν με τη Χοφενχάιμ π.χ. Ο ΠΑΟ από το βαρύ και παράξενο τρίο των χαφ του (Ζιλμπέρτο, Σιμάο, Κατσουράνης) δεν περιμένει πάσες, ντρίμπλες, κάθετες και ζωγραφιές: περιμένει δύναμη, ώστε να κοπεί ο αντίπαλος στα δύο, και πίεση σε όποιον αντίπαλο χαφ κουβαλάει μπάλα.

Η ερώτηση είναι αν οι παίκτες αυτοί είναι έτοιμοι να πιέσουν απόψε και η απάντησή μου είναι ότι αυτό δύσκολα θα το δούμε. Αυτό που μπορούμε ρεαλιστικά να περιμένουμε είναι σωστή κάλυψη του χώρου, ώστε να βγουν αντεπιθέσεις για τον Σαλπιγγίδη και τον Σισέ. Αλίμονο, όμως, αν ο ΠΑΟ υποχρεωθεί να κρατήσει και να γυρίσει την μπάλα απέναντι σε μια κλειστή άμυνα τέτοιον καιρό.

Εσοδα

Τι ρισκάρει ο ΠΑΟ; Πρώτα απ' όλα τα έσοδα της συμμετοχής του στο Γιουρόπα Λιγκ: αν περάσει τη Σπάρτα, κατοχυρώνει σε αυτό την παρουσία του και συνεχίζει στον επόμενο γύρο των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ ελπίζοντας ότι απέναντι στον δυνατό αντίπαλο που σίγουρα θα του προκύψει τον Αύγουστο μπορεί να κάνει κάποιο θαύμα αντάξιο της ιστορίας του. Κυρίως, όμως, λέω εγώ, αυτό που ρισκάρει είναι να βρεθεί σε περίπτωση αποτυχίας αντιμέτωπος με θύελλες γκρίνιας και απαιτήσεων.

Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ήδη διαμορφωμένα δύο στρατόπεδα γκρινιάρηδων. Το πρώτο, το μικρότερο, αποτελούν οι νοσταλγοί άλλων εποχών, που βιάζονται να αποδείξουν πόσο κακός προπονητής είναι ο Ολλανδός και πόσο γρήγορα πρέπει να γυρίσει ο Βέλιτς για να αγοράζει η ομάδα λαβράκια από τον Τρίτο Κόσμο. Το δεύτερο αποτελείται από εκείνους που θα 'θελαν δυο–τρεις μεγάλες μεταγραφές ακόμα. Οι πρώτοι μπορεί να σπείρουν τη διχόνοια, οι δεύτεροι τον πανικό…

Να φύγουν

Eντυπωσιάστηκα από τους νέους πρωταθλητές Ευρώπης του μπάσκετ, το ομολογώ. Θυμάμαι τις πιο πολλές ομάδες των Νέων που στο μπάσκετ πήραν μετάλλια. Στατιστικά κάθε ομάδα από αυτές που πέτυχαν έβγαλε 5 έως 7 παίκτες που κάποια στιγμή έφτασαν στην Ανδρών, δηλαδή έγιναν σπουδαίοι παίκτες. Από την ομάδα των Νέων του 1992, που κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο χάνοντας στον τελικό από τους Ιταλούς, βγήκαν ο Λημνιάτης, ο Μπουντούρης, ο Μυριούνης, ο Οικονόμου, ο Σιγάλας και φυσικά ο Αλβέρτης.

Από τη Νέων που στο Βίλνιους πήρε το χρυσό το 2002 νικώντας τους Ισπανούς έκαναν τεράστια καριέρα ο Σπανούλης, ο Μπουρούσης και ο Ζήσης και τα κατάφεραν αρκετά καλά κάποιοι μαχητές, όπως ο Γεωργαλής και ο Τσιάρας: κρίμα που δεν έκανε την καριέρα που έπρεπε ο MVP μου στον τελικό με τους Ισπανούς, o Ταπούτος. Από την ομάδα που στο Mουντoμπάσκετ της Ισπανίας έχασε το χρυσό από τους Λιθουανούς το 2005 ξεχώρισαν ο Βασιλόπουλος, ο Βουγιούκας, o Μαυροκεφαλίδης, ο Ξανθόπουλος και ο Βασιλειάδης, που μπορούσαν και καλύτερα.

Καμία, πάντως, από τις επιτυχημένες αυτές Εθνικές Νέων δεν είχε το ταλέντο της τωρινής ομάδας, ούτε και τόσους παίκτες που στα 18 τους και στα 19 τους είχαν αναπτύξει τέτοια προσωπικότητα. Ποτέ δεν θυμάμαι ελληνική ομάδα μπάσκετ να έχει παίκτες που έρχονται από τον πάγκο, παίζουν δέκα λεπτά και γυρίζουν ματς: αυτά τα έκαναν μόνο οι Γιουγκοσλάβοι τον καιρό της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ή έστω οι Ρώσοι επί ΕΣΣΔ!

Διάβασα χθες τον Τόλη Κοτζιά, που έγραφε να προσεχτούν αυτά τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι θα προσεχτούν. Οσο μεγάλη κι αν είναι η μπασκετική οικονομική κρίση, αυτά τα παιδιά ευκαιρίες δύσκολα θα πάρουν, για χίλιους λόγους, ο μεγαλύτερος των οποίων είναι ότι οι μεγάλοι σύλλογοι προτιμούν αντί για την ανάπτυξη του σπορ να πληρώνουν φτασμένους παίκτες για χάρη της εξέδρας –δυστυχώς, έτσι είναι.

Τι θα μπορούσε να γίνει; Να ενθαρρυνθούν αυτά τα παιδιά να γίνουν γρήγορα επαγγελματίες και να φύγουν στο εξωτερικό. Να βρουν ομάδες που ποντάρουν σε νέους, να τριφτούν, να ωριμάσουν, να παίξουν και κάποια στιγμή να βοηθήσουν και την Ανδρών, που τους περιμένει.

Τέλος, θέλω να εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Δάκρυσα όταν είδα έναν παίκτη του Αρη, τον Παπανικολάου, να ψηφίζεται MVP του τουρνουά. Ο Αρης στην ιστορία όλων των πρωταθλητών Ευρώπης είναι ο μαγικός ιστός…

Ολοι Λεονάρντο

Κάποιος άκουσε ότι ο Κωνσταντίνος Τσακίρης παίρνει τον Λεονάρντο και την περασμένη Παρασκευή το έκανε βούκινο στην Πλατεία! Μόνο που ο Τσακίρης έπαιρνε τηλέφωνο στο «Λεονάρντο», το ξενοδοχείο στο οποίο μένει ο Πανιώνιος στην προετοιμασία του και το οποίο δεν νομίζω ότι είναι του Κομπότη, όπως ο γνωστός Βραζιλιάνος! Για του λόγου το αληθές, στη φωτογραφία ο πρόεδρος δίπλα στο «Λεονάρντο».

(Αν άνοιγε η φωτογραφία, θα βλέπατε και τον Κομπότη κάπου στο πλάι…).