Ο Σισέ, οι πειρατές και ο Χάρι Πότερ!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΜΠΛΙΑΤΚΑΣ

Δεν χάρηκε ο φίλος του Παναθηναϊκού που διάλεξαν για το ντεμπούτο του Σισέ ομάδα σαν τη Χοφενχάιμ. Αν ήταν η large Μπάγερν, άντε και η Βέρντερ, μπορεί να έβγαινε κάτι καλό. Με αυτούς τους καλογυμνασμένους ξυλοκόπους, όμως;

Βλέπουμε το ματς στην τηλεόραση. Είμαστε στο 15ο λεπτό.

Ξέρετε πόσοι πήγαν να δουν τον «Χάρι Πότερ», τους «Πειρατές της Καραϊβικής» και παλιότερα τον «Τιτανικό», χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, αλλά με περισσή περιέργεια μόνο και μόνο επειδή βαρέθηκαν να ακούνε παντού γι' αυτές τις ταινίες; Πολλοί!

Το Χόλιγουντ, όμως, τους αποζημίωσε με τα μαγικά εφέ, με την κουκλάρα Κίρα Νάιτλι, με τις αγριόφατσες των πειρατών και του Τζακ Σπάροου, όπως και με τη θεαματική και μακρόσυρτη βύθιση του αβύθιστου Τιτανικού. Δυόμισι ώρες ήταν η ταινία και από αυτές επί ενενήντα λεπτά, με κάθε λεπτομέρεια και αργά και βασανιστικά, ο θεατής έβλεπε τον Τιτανικό να κατεβαίνει στον υγρό τάφο του, ξεδιπλώνοντας ανθρώπινες δραματικές ιστορίες.

Στην κοινωνία του θεάματος –και όχι μόνο του Ντεμπόρ– όταν λες πειρατές δείχνεις πειρατές, όταν λες Χάρι Πότερ δείχνεις μαγικά και όταν μιλάς για τον Τιτανικό δείχνεις το παγόβουνο και την τραγωδία.

Και όταν λες ντεμπούτο Σισέ, ε, φροντίζεις να δείξεις και κανένα γκολάκι του Γάλλου σούπερ σταρ. Αν δεν το κάνεις, οι εντυπώσεις που μένουν είναι σαν να έβαλε γκολ ο… Μαρέσκα.

Συμπέρασμα: καλή η προετοιμασία και τα συστήματα, αλλά το ξενέρωμα σε κανένα φίλο του Παναθηναϊκού δεν αρέσει.

Λίγο πριν από το ημίωρο η γερμανική ομάδα κάνει το 1-0.

Ορίστε. Τα 'λεγα εγώ. Ανάμεσα στην ομάδα μιας μπιραρίας της Αυστρίας και σε μία από τις πιο ανταγωνιστικές της Μπουντεσλίγκα δεν υπάρχουν άλλες, ενδιάμεσης, ας πούμε, δυναμικότητας, για ένα ματς που το δείχνει η τηλεόραση και όλοι έχουν στηθεί για να δουν τι θα καταφέρει ο σταρ των φετινών μεταγραφών; Τι περίμενε, δηλαδή, ο Τεν Κάτε παίζοντας με Γερμανούς πολύ πιο προχωρημένους σε προετοιμασία και φυσική κατάσταση; Υγιεινό περίπατο; Ή ότι θα πιάσει το 4-3-3, όταν στη Βρέμη με έτοιμη την ομάδα του είχε κατεβάσει τρία αμυντικά χαφ;

Συμπέρασμα: στήθηκαν όχι μόνο οι Παναθηναϊκοί, αλλά και ουκ ολίγοι φίλοι άλλων ομάδων για να δουν τον πολύ Τζιμπρίλ Σισέ, αλλά και τον διεθνή Κατσουράνη, όπως και τον Λέτο με τα πράσινα –εικόνα που μέχρι να γίνει καθημερινή ιντριγκάρει όσο να 'ναι. Είδαν έναν Παναθηναϊκό να μη σταυρώνει ευκαιρία και τον Σισέ να μην παίρνει μπαλιά της προκοπής απέναντι στους θηριώδεις και καλά προπονημένους μπακ της Χοφενχάιμ.

Αν ήταν ένα ματς, ξέρω γω, με τη Γιουνγκ Μπόις ή την Γκρόιτερ, ο Σισέ όλο και κάτι θα κατάφερνε. Στο κάτω κάτω, όταν παίζεις λόγω συγκυρίας –ελλείψει πλήρους προετοιμασίας και απέναντι σε σαφώς πιο ετοιμοπόλεμο αντίπαλο– με μειονέκτημα, δεν διαφημίζεις την αναμέτρηση, ούτε την προσφέρεις ως εκπομπή. Καλύτερα, όταν πρόκειται -επαναλαμβάνω- για την πρώτη εμφάνιση της μεγαλύτερης επένδυσής σου, να παίξεις για λόγους εντυπώσεων με πλεονέκτημα!

Και δεν εννοώ τις συνήθεις… μπιραρίες και πιτσαρίες.

Αυτό το «δεν έχουν καμιά σημασία τα αποτελέσματα στα φιλικά ματς προετοιμασίας» πραγματικά ακούγεται σαν εκείνο το «world peace» που (τις βάζουν να) λένε οι υποψήφιες για Μις Υφήλιος!

Τι ενώνει την Αμερικάνα με τις πληθωρικές καμπύλες, την Ιταλιάνα με το νάζι στο βλέμμα, τη λάγνα Βραζιλιάνα και την εξωτική Αϊτινή; Μα η… παγκόσμια ειρήνη. Οταν τις ρωτάνε οι σελέμπριτις, της κριτικής επιτροπής τι θέλουν από τον μάταιο τούτο κόσμο, οι επίδοξες σταρ απαντούν ζητώντας η μια οικογενειακή ευτυχία, η άλλη υγεία, η άλλη καριέρα στο σινεμά, αλλά στο τέλος όλες εύχονται… world peace!

Ετσι και στα φιλικά, όλοι, από τους παίκτες και τους προπονητές μέχρι αυτούς που μεταδίδουν –γιατί άραγε τα μεταδίδουν αυτά τα παιχνίδια οι τηλεοπτικοί σταθμοί, αφού δεν έχουν καμιά σημασία;– λένε ότι «το ματς μόνο για κάποια συμπεράσματα του προπονητή γίνεται, στο πλαίσιο της προετοιμασίας». Μια ατάκα της καλοκαιρινής κοινοτοπίας, όσο κι αν λέει την αλήθεια.

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει και παραέχει σχέση με τη διαχείριση των εντυπώσεων, όπως και το Χόλιγουντ και το θέατρο και η τηλεόραση. Γι' αυτό και οι μεγάλοι σταρ του σινεμά αποφεύγουν τους παπαράτσι, που θέλουν να τους πιάσουν σε στιγμές ξεκατινιάσματος, άσχημους, γερασμένους, μακριά από τα φώτα και τα μακιγιάζ.

Τι να πει, δηλαδή, η Μαντόνα στον παπαράτσι που την έπιασε να βγαίνει πρωί πρωί ατημέλητη; «Τράβα όσες φωτογραφίες θέλεις, αφού δεν είμαι σε επίσημη συναυλία ή σε γύρισμα ταινίας»;

Το ματς του ΠΑΟ με τη Χοφενχάιμ ναι μεν ήταν φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας, αλλά παράλληλα, λόγω τηλεόρασης, ήταν και μια εκπομπή μιάμισης ώρας με πρωταγωνιστές τον Σισέ, τον Λέτο και τον Κατσουράνη. Λέτε ο τηλεθεατής να παρακολουθεί στην τηλεόραση τις φάσεις σκεπτόμενος συνεχώς τα βαριά πόδια και την έλλειψη ετοιμότητας; Ματς βλέπει ο άνθρωπος...

Διαχείριση εντυπώσεων, λοιπόν. Οπως γίνεται σε επίσημα ματς, τον Ιανουάριο, με τις ομάδες να βρίσκονται σε πλήρη αγωνιστική δράση και με την μπάλα να καίει, όταν ορισμένοι προπονητές βρίσκουν ένα δεκάλεπτο και κάνουν το χατίρι της κερκίδας, βάζοντας μέσα το νέο απόκτημα της ομάδας, έτσι, για να γουστάρει ο λαός.