Τους ακούει κανείς;

Πριν από έξι μήνες κανένας δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά κάποιον που θα έλεγε ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης θα πουλήσει τον Ολυμπιακό. Σήμερα κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά την άποψη ότι ο Κόκκαλης μπορεί από μόνος του να τον κρατήσει. Στην πορεία, μαζί με τη μονοκρατορία του Κόκκαλη πήγαν και κάποιοι μύθοι περίπατο.

Πρώτος και κυριότερος, ότι στο συμβούλιο του Ολυμπιακού υπάρχουν κάποιοι λεφτάδες που όταν τους ζητάει ο πρόεδρος να βάλουν λεφτά απαντάνε «Πόσα;».

Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ενδιαφέρθηκαν, αλλά έκαναν πίσω όταν ο πατέρας τους είπε ότι δεν είναι καιρός για τέτοια. Ο Γλου επίσης ενδιαφέρθηκε, αλλά η πρότασή του έμοιαζε λιγότερο με αγορά μετοχών και περισσότερο με χορηγία. Ο Λαυρεντιάδης εμφανίστηκε άνετος και τσιριπιτιτός («Λέω να βάλω 10, εκτός αν βάλω 20…»), αλλά στη συνέχεια ζήτησε να ξέρει και ποιοι άλλοι θα βάλουν επειδή η μοναξιά του κορόιδου δεν υποφέρεται.

Αυτά με τους παλιούς, που η απροθυμία ή αδυναμία τους να βάλουν λεφτά για αγορά μετοχών δείχνει και κάτι άλλο. Την ανάγκη του Σωκράτη Κόκκαλη να βρει λεφτά, αφού δεν μπορεί να μην ήξερε ότι το πιθανότερο ήταν να μην αγόραζαν. Εκανε όμως την προσπάθεια, ενημερώνοντάς τους μάλιστα για την οικονομική εικόνα του Ολυμπιακού, δημοσιοποιώντας δηλαδή το άνοιγμα της ΠΑΕ.

Ενα άλλο στοιχείο που δείχνει την ανάγκη του Σωκράτη Κόκκαλη να βρει ρευστό είναι η διαπραγμάτευση με τον Μαρινάκη. Από τη στιγμή που η δεύτερη πρόταση του Βαγγέλη Μαρινάκη δεν ήταν θεαματικά καλύτερη από την αρχική, η συμφωνία της πώλησης των μετοχών του Ολυμπιακού είναι διαπραγματευτική ήττα του Σωκράτη.

Μόνο που ο καλός στρατηγός ξέρει πότε να προωθείται και πότε να λέει «δεν οπισθοχωρούμε, αλλά επελαύνουμε προς τα πίσω». Από τη στιγμή που κατάλαβε ότι, εκτός του Μαρινάκη, λεφτά δεν βάζει άνθρωπος, ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με τον άνθρωπο που πριν από λίγες μέρες έλεγε ότι ήταν λάθος του ότι τις είχε ξεκινήσει.

Η πώληση του Ολυμπιακού φέρνει στο μυαλό και ένα γεγονός. Δεν έχουν περάσει περισσότερα από επτά χρόνια από τότε που ο Σωκράτης Κόκκαλης και οι περί αυτόν ταξίδευαν από χωρίου εις χωρίον για να γράψουν μέλη στον Ολυμπιακό ώστε να γίνει ο πρώτος δημοκρατικός σύλλογος που όλοι μαζί θα αποφασίζουν για το μέλλον. Εντάξει, οι περισσότεροι δεν είχαν δώσει σημασία στις υποσχέσεις.

Είχαν γίνει μέλη είτε από καψούρα στην ομάδα, για να έχουν την κάρτα, είτε για να μπορούν να παίρνουν διαρκείας στο Καραϊσκάκη που μόλις είχε τελειώσει. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσοι το είχαν πιστέψει, η διοίκηση του Ολυμπιακού που τότε τα έλεγε και παραμένει ίδια, νιώθει ότι λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του κόσμου για το πού θα πουληθεί η ομάδα; Το «χο, χο, χο» που ακούστηκε προς απάντησή τους.


Εχετε παρατηρήσει όταν γίνεται λάθος στα ρέστα, πόσες φορές συμφέρει αυτόν που σας τα δίνει και πόσες εσάς που τα παίρνετε; Εχετε επίσης παρατηρήσει όταν εσείς κάνετε λάθος στα λεφτά που δίνετε, πόσες φορές αυτό συμφέρει εσάς και πόσες αυτόν που τα παίρνει; Μην κάθεστε να το σκεφτείτε. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Συνειδητά ή υποσυνείδητα, ο άνθρωπος κλέβει προς τα εκεί που τον συμφέρει.

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να είναι πλήρης, μπορεί ακόμα περισσότεροι παίκτες να μπερδέψουνε αντί να ευκολύνουν τον παμμέγιστο Τεν Κάτε, μπορεί ο Μπιέρσμιρ να είναι δυόμισι Μέλμπεργκ και ο Καντέ τρεισήμισι Αβραάμηδες, αλλά ποια φράση νομίζετε ότι γουστάρει πιο πολύ ο Πατέρας; «Είμαστε πλήρεις και δεν θα κάνουμε άλλες μεταγραφές» ή «Χρειαζόμαστε παίκτες»; Οποιος απάντησε το δεύτερο, να κατεβάσει το χέρι ο Θεολόγης για να τον πατήσει το «Παλαμηδίου».

Κάτι με τον Λέτο και τον Μπιέρσμιρ, κάτι με τα σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια που πήγε ο Κατσουράνης, κάτι με το συμβόλαιο του Σισέ, ο Πατέρας έκανε στον Παναθηναϊκό αυτό που από την αρχή φαινόταν ότι ήθελε να κάνει. Να κάνει την ισοτιμία Ενας Σισέ = Τρεις Πιζάρο και να φέρει το μεταγραφικό κόστος στα μείον 20 εκατομμύρια από τα 35 που είχε ξεκινήσει στον μεγάλο τσαμπουκά μεταξύ του Βγενόπουλου και του Βαρδινογιάννη τον Απρίλιο. Τα «όταν θα πάρουμε λεφτά από τις πωλήσεις του Τζιόλη και του Μάντζιου θα αγοράσουμε παίκτες» είναι μετα-Βγενό προφητείες.

Αλλο τώρα ότι βολεύουνε όλους τους παράγοντες που ο καθένας στον κλάδο του έχει τα προβλήματά του και αν νομίζετε ότι το πρόβλημα το έχουν οι εφοπλιστές, ρωτήστε και τους Γιαννακόπουλους τι πιστεύουν για τον νέο νόμο για την τιμολόγηση των φαρμάκων… Αν το παρατηρήσατε, έχουν σταματήσει και οι δηλώσεις για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Πύρρειος νίκη για όσους έλεγαν ότι από την αρχή ήταν δύσκολο να γίνει γήπεδο στον Βοτανικό. Το κουτσούλισαν και οι κορμοράνοι, του έδωσε και μια πατητή η οικονομική κρίση και τον τελευταίο καιρό ούτε ο Κακλαμάνης δεν ανεβαίνει στις μπουλντόζες. Οπου έχω και την εντύπωση ότι μια χαρά θα βολευότανε ο Βωβός να εισπράξει την αποζημίωση από το να χτίσει Mall στη μέση της οικονομικής κρίσης, που έστειλε την ανεργία κοντά στα διψήφια νούμερα. Τα Mall, όμως, και το ντόπινγκ με τον αθλητισμό πάνε χέρι-χέρι.

Εγραψε χθες ο Θοδωρής Ακάλεστος στα «Νέα» ότι ένα από τα ονόματα που είναι υποψήφια για την αγορά των μετοχών της ΑΕΚ είναι ο Νίκος Σιακόλας (σ.σ.: προφέρεται «Σακόλας» με το βαρύ το «σ» το ρώσικο). Ο οποίος Σακόλας πράγματι μετράει στο χρήμα αλλά και την επιρροή. Εκτός από το Cyprus Mall, κατασκεύασε και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας χωρίς καν να είναι ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας. Επίσης, έχει έναν γιο τον Μάριο που ασχολείται με τα Debenhams, με τα οποία ο Σιακόλας αντικατέστησε τα Woolworths όταν είχαν μπατιρίσει και κατά καιρούς έχει ενδιαφερθεί να επενδύσει σε ελληνικές εταιρείες, όχι όμως στον χώρο του αθλητισμού.

Το χαρακτηριστικό όμως του μεγάλου Σιακόλα είναι ότι είναι παιδί της πιάτσας. Την περιουσία του την έφτιαξε στη Νιγηρία, από την οποία έφυγε υπό περιπετειώδεις συνθήκες που θυμίζουν τις αρχικές εικόνες από το Funeral in Berlin. Επίσης, δεν είναι από τους ανθρώπους που μασάνε, και το ίδιο εκτιμάει στους ανθρώπους που συνεργάζεται. Για να το κάνω πενηνταράκια, αν ο μεγάλος Σιακόλας έμπαινε στην εταιρεία και του λέγανε «Διάλεξε έναν άνθρωπο από τον χώρο του ποδοσφαίρου που θα ήθελες να του δώσεις την ομάδα σου», το μάτι του θα έπεφτε στον Big Mac.

«Προσευχόμαστε και παρακαλάμε», όπως έλεγε και ο Dear All, να έρθει επενδυτής στην ΑΕΚ και αν είναι «Κροίσος» ας είναι τουλάχιστον ο Σιακόλας, που και λεφτά έχει και το ταμπεραμέντο να κάνει σεφταλιά όποιον διανοηθεί να του τη βγει. Επίσης, για να τελειώσει τη μεταγραφή του Λεονάρντο, που όλο η ΑΕΚ αποσύρει το ενδιαφέρον της και όλο το επαναφέρει, δίνοντας ότι την υπόθεση ξαναζωντανεύει ο Κομπότης. Ο οποίος Κομπότης το έχει καταλάβει ότι η πρεμούρα είναι να γίνει η μεταγραφή τώρα και όχι να τον πάρουν του χρόνου ελεύθερο και τους γλεντάει κανονικά.

Οπως αγωνία έχει η ιστορία με την προσελήνωση. Αφού ανεβάσω το ποντάρισμα του ποτ στα πτυχία στα τέσσερα - το ένα από Σιβιτανίδειο - καταγγέλω τη CIA που χθες έσβησε από το youtube τρία βίντεο που μου έστειλε ο αναγνώστης Μ.Π. με αποκαλύψεις για την προσελήνωση. Αργότερα κατάλαβα ότι αντί να «κολλάω» τις διευθύνσεις στην πάνω μπάρα, τις έβαζα στο search. Αλλά μήπως η CIA άλλαξε τη θέση του search με την πάνω μπάρα; Οι Αμερικανοί είναι για όλα ικανοί…


Θέτω λοιπόν και εγώ το δικό μου ερώτημα. Το 1974 κατέβηκε πραγματικά ο Κώστας Καραμανλής τη σκάλα από το αεροπλάνο; Κοιτάξτε προσεκτικά τη φωτογραφία και πέστε μου. Δεν μοιάζει ότι αντί να κατεβαίνει, ανεβαίνει ανάποδα για να φύγει από την Ελλάδα;